از نقاشی که با ولخرجی آینده‌اش را تباه کرد تا سه گانه هنرمندان!

به گزارش سیتنا، «کلود روئیز پیکاسو» ‌ پسر «پابلو پیکاسو»، هنرمند اسپانیایی در سن ۷۶ سالگی در سوئیس درگذشت. میراث و دارایی‌های «پیکاسو» یکی از غنی‌ترین‌ها در جهان هنر محسوب می‌شود. زمانی که «پیکاسو» ‌ در سن ۹۱ سالگی و در سال ۱۹۷۳ میلادی درگذشت، بیش از ۴۵,۰۰۰ اثر از خود به جای گذاشت که در بین آن‌ها ۱,۸۸۵ نقاشی، ۱,۲۲۸ مجسمه، ۷,۰۸۹ طراحی، ۳۰,۰۰۰ چاپ، ۱۵۰ دفترچه طراحی و ۳,۲۲۲ اثر هنری سرامیکی وجود دارد. او همچنین میلیون‌ها پوند پول از خود به جای گذاشت. در آن زمان ارزش دارایی‌هایی او در مجموع به ۶۵۰ میلیون پوند می‌رسید.

از آنجایی که «پیکاسو» ‌ وصیت‌نامه‌ای از خود به جای نگذاشته بود، مراحل انحصار وراثت او ۶ سال طول کشید. در نهایت توافق شد که آثار هنری «پیکاسو» بین «کلود»، «پالوما»، «مایا» و دو نفر از نوه‌های او یعنی «مارینا» ‌ و «برنارد» ‌ تقسیم شود.

در سال ۱۹۸۹ میلادی، «کلود» مسئولیت اداره اموال «پیکاسو» ‌ که شامل مدیریت حق کپی‌رایت و بازتولید می‌شد را برعهده گرفت.

«پیکاسو» ‌ با وجود ۸۰ سال فعالیت هنری در سبک‌های مختلف و خلق بیش از ۲۰,۰۰۰ اثر هنری، بی‌شک یکی از مشهورترین نام‌های هنر غرب است. نقش او در شکل‌گیری «کوبیسم» ‌ به اندازه‌ای کافی است که نام او را در کتاب‌های تاریخ ماندگار کند، ‌ اما «پیکاسو» ‌ کارنامه پربارتری از خود به جای گذاشت. او در هنر کلاسیک به تسلط رسید و سپس با تغییر آن به سبکی جدید، ‌ تازه و مدرن رسید. «گرنیکا» از مشهورترین آثار هنری او محسوب می‌شود.

پابلو پیکاسو در سال ۱۸۸۱ میلادی متولد شد. والدین او هنرمند بودند و پدر پیکاسو از همان دوران کودکی تکنیک‌های رسمی طراحی را به او آموخت و پیکاسو در سن هشت سالگی توانست به مهارت کامل در خلق نقاشی‌های رنگ روغن دست پیدا کند. از سال ۱۸۹۷، نقاشی‌های پیکاسو از سبک واقع‌گرایانه فاصله گرفت. نقاشی‌هایی همچون «لولا، ‌ خواهر هنرمند» ‌ بدون شک تحت تأثیر «ادوارد مونک» نقاش اکسپرسیونیست و «تولوز-لوترک» نقاش پست امپرسیونیست خلق شده‌اند و علاقه روزافزون پیکاسو را به تجربه سبکی آزادتر و آوانگارد نشان می‌دهد. «پیکاسو» ‌ پس از عبور از دوره «آبی» و «رز» به سراغ نقاشی‌های انتزاعی و سپس کوبیسم رفت.

کوبیسم ژانری است که موضوعات مورد نظر و اشیا را در قالب اشکالی با زاویه‌های شکسته‌شده به تصویر می‌کشد. «پیکاسو» ‌ و «ژرژ براک» از پیشگامان سبکی بودند که به یکی از مهم‌ترین جنبش‌های هنری تبدیل شد.

اما بد نیست به این بهانه 5 هنرمند نابغه جهان را بشناسیم و سبک آن‌ها را بدانیم؛

داوینچی و مونالیزا

لئوناردو داوینچی (۱۵۱۹-۱۴۵۲) دانشمند، نقاش، مجسمه‌ساز، معمار، موسیقی‌دان، مهندس، مخترع، آناتومیست، زمین‌شناس، نقشه‌کش معماری، گیاه‌شناس و نویسنده ایتالیایی در دوره رنسانس بود. شاید بتوان گفت نبوغی که او در کارهایش از خود نشان داده، بیش از هر چیز دیگری مورد توجه نسل‌های آینده و بعدی خود قرار گرفته‌است. لئوناردو معمولاً به عنوان نمونه بارز یک مرد رنسانس شناخته می‌شود. با وجود اینکه بیش از ۲۵ نقاشی از او باقی نمانده ولی به‌طور گسترده او را یکی از بزرگ‌ترین نقاشان تاریخ دانسته‌اند.

لئوناردو یک نقاش پرکار نبود؛ اما «بانوی صخره‌ها»، «شام آخر» و «مونالیزا» از آثار مشهور و برجسته او به شمار می‌آید، داوینچی برای کشیدن تابلوی مونا لیزا از سال ۱۵۰۳ آغاز به کار کرد و اتمام آن تا ۱۵۰۷ به طول انجامید. شهرت داوینچی به خاطر اثر ماندگار وی در تاریخ، مونا لیزا، بوده‌است.

میکل آنژ همه چیزدان

میکل آنژ (۱۵۶۴- ۱۴۷۵) نقاش، پیکرتراش، معمار و چکامه‌سرای ایتالیایی رنسانس والا و زاده جمهوری فلورانس بود که اثری شگرف بر گسترش هنر غربی داشت. استعدادهای چند جانبه هنری‌اش چنان بود که از سوی خیلی از بزرگ‌ترین هنرمندان معاصر خودش و نیز برخی از بزرگ‌ترین هنرمندان تاریخ، وی را در کنار فلورانسیِ دیگری یعنی لئوناردو داوینچی غالباً به عنوان یکی از نامزدهای الگوی مثالی یک همه‌چیزدان در نظر می‌گیرند.

در هنگامه بچگی میکل آنژ، یک تیم نقاشان از فلورانس به واتیکان فراخوانده شدند تا دیوارهای کلیسای سیستین را بیارایند. در میان آنان دومنیکو گیرلاندایو نیز حضور داشت که استادی در زمینه نگارگری فرسکو، پرسپکتیو، طراحی فیگور و پرتره بود و همچنین وی بود که بزرگترین کارگاه در فلورانس را داشت. در ۱۴۸۸، در سن سیزده سالگی، میکل آنژ به شاگردی گیرلاندایو درآمد. سال بعد، پدر وی گیرلاندایو را قانع ساخت که به میکل آنژ به عنوان یک هنرمند دستمزد بپردازد، اتفاقی که برای یک چهارده ساله نادر بود. هنگامی که در ۱۴۸۹، لورنتسو دِ مِدیچی، حاکم دوفاکتوی فلورانس، از گیرلاندایو خواست که دو تا از بهترین شاگردان خود را بفرستد؛ گیرلاندایو نیز میکل آنژ و فرانچسکو گراناچی را فرستاد.

رافائل و سه گانه استادان بزرگ

رافائل (۱۵۲۰-۱۴۸۲) را بیشتر با اسم کوچکش رافائل شناخته می‌شود، نقاش و معمار ایتالیایی دوران اوج رنسانس است. رافائل، نمونه بارز هنرمند دوره رنسانس پیشرفته است. او با آنکه شدیداً تحت تأثیر لئوناردو داوینچی و میکل آنژ بود، سبک خاصی پدید آورد که آرمان‌های هنر رنسانس پیشرفته را به روشنی بیان می‌کند. او ضمن آنکه از هر هنرمند دیگری می‌آموخت، به نیروی ابتکار و اصالت پر توان خود نیز میدان می‌داد؛ آنچه را که بهتر می‌توانست به کار گیرد، جذب می‌کرد و گرایش کلاسیک روزگار خویش را به قالب شکل می‌ریخت. او چنان خستگی ناپذیرانه با روحیه هنر کلاسیک کار می‌کرد که هنرش را تقریباً می‌توان رستاخیز هنر یونان در اوج تکاملش تلقی کرد. گوته، شاعر و منتقد پر آوازه آلمانی، درباره رافائل گفته‌است که وی مجبور به تقلید از یونانیان نبود؛ زیرا خودش همچون یونانیان می‌اندیشید و احساس می‌کرد. او به همراه میکل‌آنژ و لئوناردو دا وینچی، سه‌گانه استادان بزرگ دوران خود را تشکیل داده‌است.

آرتمیز و سایه روشن‌هایش

آرتمیزیا جنتیلسکی (۱۶۵۶ - ۱۵۹۳) او یکی از نخستین هنرمندان زنی بود که به موفقیت بزرگی دست یافت. او حتی در سن ۱۵ سالگی آثار هنری حرفه‌ای خلق می‌کرد. این نقاش در طول قرن هفدهم نقاشی‌هایی پویا خلق کرد که با استفاده از سبک سایه‌روشن و رنگ‌های غلیظ شکل می‌گرفتند. با اینکه هنر «آرتمیزیا» زیر سایه «کاراواجو»، هنرمند همتا و باروک او قرار می‌گرفت، مهارت «آرتمیزیا»‌ و نقش او در پیشگامی هنرمندان زن در طول زمان مورد توجه قرار گرفت. تابلو نقاشی «قتل هولوفرنس توسط جودیت» یکی از مشهورترین آثار او است.

رامبرانت ولخرج

رامبرانت (۱۶۶۹-۱۶۰۶) او هنرمندی بود که با ولخرجی سرنوشت خودش را نابود کرده ولی اگر او ولخرج نبود در این‌صورت رامبرانتی هم وجود نداشت.

رامبرانت فان راین به اندازه‌ای شهرت دارد که ما حتی امروزه این نقاش چیره‌دست هلندی را با نام کوچک صدا می‌زنیم. او که تابلوهای نقاشی با موضوعات مختلفی از جمله منظره و صحنه‌های تاریخی و اسطوره‌ای را خلق می‌کرد،‌ در بخش اعظمی از قرن هفدهم میلادی چهره برجسته هنر هلند بود. او علاوه بر اینکه برخی از مهم‌ترین پرتره‌های گروهی عصر طلایی هلند را خلق کرده است، حدود ۸۰ خودنگاره در قالب تابلو نقاشی و طراحی از خود به جای گذاشت.

بهره‌گیری استادانه «رامبرانت»‌ از نور،‌ او را به یکی از محبوب‌ترین نقاشان در بین هنردوستان امروزی تبدیل کرده است. تابلوهای نقاشی «گشت شبانه» و «کلاس تشریح دکتر نیکولاس تولپ» از مشهورترین آثار هنری او به شمار می‌روند.

انتهای پیام