سخنی کوتاه با وزیر ارتباطات: « اقتصاد صنعت ما را دریابید»

به گزارش سیتنا، مهرداد میراسماعیلی، تولیدکننده در صنعت مخابرات کشور در تحلیل ماه شماره 74 ماهنامه نسل چهارم نوشت:

ابتدای دهه نود بود که کم کم سرویس‌های اینترنت پرسرعت جای خود را در بین کاربران باز کرد. سرویس های فیس بوک و فیلترینگ های محدود باعث شده بود که استقبال عمومی از سرویسADSL  به شدت بالا رود و رقابت شرکت های PAP  که بعدا جای خود را به شرکت های FCP دادند هر روز در رقابت با یکدیگر سرویس های متنوع تر با قیمت های رقابتی به کاربران عرضه می‌کردند که شرکت مخابرات ایران به عنوان تنها اپراتور ثابت به ارائه سرویس به کاربران نهایی اقدام نمود که در یک حرکت در سال‌های 92-95 تعداد کاربران خود را به 5 میلیون کاربر و در حدود 60 درصد کل کاربران اینترنت پرسرعت رساند. 

آن روزها خبری از سرویس های اینترنت موبایل نبود که ناگهان در سال 1393 انحصار رایتل شکسته شد و دو اپراتور بزرگ همراه اول و ایرانسل با سرعت تمام درآمد خود را که آن سال‌ها به چند میلیارد دلار در سال می‌رسید در سال‌های 1395-1397 به توسعه شبکه LTE اختصاص دادند. اما هنوز درآمد اصلی اینترنت در دست اپراتورهای ثابت بود. درآمد هر کاربر برای سرویس اینترنت پرسرعت ماهیانه  (ARPU) در حدود 25-30 هزار تومان یعنی در حدود 10 دلار در هر ماه بود؛ این در حالی بود که حداقل حقوق در آن سال‌ها در حدود 500 هزار تومان بود یعنی 5 درصد حداقل حقوق برای داشتن یک سرویس اینترنت با کیفیت مطلوب (در آن زمان) از سبد هزینه ای حداقل حقوق به این بخش تخصیص می‌یافت.

برجام شکل گرفت و شرکت های بزرگ و کوچک در گروهای بزرگ بین المللی به سمت ایران حمله ور شده بودند هتل های تهران جا برای مسافران و توریست خارجی نداشت. شرکت مخابرات ایران به سرعت به سمت خرید سرویس های NGN/IMS  رفت و در سه قرارداد بزرگ با شرکت های خارجی (که البته بدون توجه به توانمندی های داخلی) با پیش بینی سرمایه گذاری حدود چند صد میلیون دلاری ، خرید زیرساخت پرسرعت  (OTN و شبکه NGN/IMS  و شبکه دسترسی ACCESS MSAN)  را دربرنامه خود قرارداد.

حدود سال 1397 بود که تحریم های جدید آغاز شد و شرکت های خارجی کم کم از بازار ایران رخت بر بستند و قیمت دلار در یکسال 4 برابر و در 3 سال بعد 10 برابر گردید. تورم افسار گسیخته به سمت اپراتورها هجوم آورد.

شرکت مخابرات ایران و در اندازه بسیار کوچک تر اپراتورهای PAP  رویاهای خود را یک شبه بر باد دیدند و اپراتورهای همراه که در سه سال رویایی آخر قیمت دلار و نبود تحریم های سنگین، توانسته بودند شبکه یکپارچه بسیار قوی به نام LTE  برای خود ایجاد نمایند، یکه تاز بازار اینترنت بودند. شبکه TD-LTE هم اضافه شده بود و هرکس اینترنت ثابت خوب می‌خواست باید قید اپراتورهای ثابت را می‌زد و دو راه داشت؛ یا باید با شبکه وایرلس به یکی از شرکت های اینترنتی متصل می‌شد و یا اینکه از شبکه TD-LTE استفاده می‌کرد. کم کم رشد سریع شبکهDSL  متوقف و جای خود را به کاهش تعداد کاربر داد. کاربران پرسرعت و پر مصرف از شبکه ثابت مهاجرت کردند و به ناگاه همه شدند دشمن شبکه ثابت و شروع به مسخره نمودن سرویس ها و بی ارزش شمردن آن شدند.

شرکت مخابرات ایران دچار چالش تعرفه و قیمت با وزارت ارتباطات شد و چون غول صنعت را باید کنترل می‌کردند شرکت های کوچک ارائه خدمات نیز با همان چالش مشابه روبرو بودن «چالش تعرفه». همه چیز 5-10 برابر شده بود قبض برق منازل از 10-15 هزار تومان زمانی که اینترنت منازل 30 هزار تومان بود 200-300 هزار تومان شده بود اما کسی نگران حال کاربران برق که به نظر خیلی حیاتی تر از اینترنت بود نشد، همه مسوولان دست در دست هم طوری وانمود کردند که انگار اپراتورها برای 200 سال آینده سرمایه گذاری کردند و چون با دلار سه هزار تومانی سرمایه گذاری کردند دیگر نیازی به سرمایه گذاری مجدد نیست و باید تعرفه ثابت باشد. درآمد ماهیانه کاربر اینترنت ثابت برابر با 35 هزار تومان است درحالی که حداقل حقوق 3.7 میلیون تومان یعنی این بار 1 درصد هزینه حداقل حقوق،  پس سهم ما از سبد خانوارها 80 درصد کوچک شده است.

اپراتورهای همراه نیز سرمست از سرمایه گذاری ارزانی که با دلار 3 هزار تومانی در سه سال آخر انجام داده بودند در سکوت به رقابت سنگین در جذب کاربر نهایی و شاید بدون قصد تضعیف شبکه ثابت پرداختند، وزارت خانه هم شاد از توسعه کاربران ، افزایش سرعت به لطف حضور LTE افزایش استارت اپ ها مقایسه روزانه خودمان با کشورهای بزرگ توسعه یافته نمودند و غافل از اینکه این صنعت نیاز به سرمایه گذاری دارد و شبکه همراه توان سرویس زیرساختی به 80 میلیون کاربر خود را نخواهد داشت ، فضای فرکانسی مشغول است و کرونا به یکباره همه را تکان داد، نیاز به اینترنت بالا رفت و عدم توسعه زیر ساخت ثابت خودنمایی کرد.

وزارت خانه به فکر توسعه ثابت افتاد و به شدت به شرکت مخابرات ایران و دیگر اپراتورها فشار آورد که ظرف یک سال 5 میلیون کاربر شبکه VDSL  ایجاد نمایند فارغ از اینکه این شرکتها به دلیل چالش تعرفه از بین رفته یا بسیار ضعیف شده اند حتی شرکت مخابرات ایران نیز که سرمایه بزرگ کشور میباشد و 50 سال سرمایه گذاری دولتی در آن خودنمایی می‌کند باید املاک خود را برای پرداخت حقوق به مزایده بگذارد.

همه و همه را به خلاصه گفتم که کوتاه از وزیر محترم ارتباطات یک چیز را بخواهم «اقتصاد صنعت ما را دریابید» ؛ چرا که همه چیز در گرو این مساله است. «شبکه ملی اطلاعات» زیر ساخت مناسب دسترسی ثابت می‌خواهد که فقط با اقتصاد درست صنعت ایجاد می‌شود. اقتصاد را درست کنید بخش خصوصی با تمام توان سرمایه گذاری می‌کند، سرمایه های سرگردان به سمت صنعت ما سرازیر می‌شود و تمام اهداف کشور محقق می‌شود. 
درآخر تنها یک حرف «اقتصاد صنعت ما را دریابید»

انتهای پیام