تجربه‌ نزدیک به مرگ با فعالیت مغز پس از مرگ مرتبط است

به گزارش سیتنا به نقل از سی‌ان‌ان، به نقل از دکتر سام پرنیا، استاد دانشکده پزشکی گراسمن دانشگاه نیویورک که دهه‌ها است در مورد این پدیده تحقیق می‌کند، از زمان ابداع احیای قلبی ریوی یا همان سی‌پی‌آر در دهه ۱۹۶۰، میلیون‌ها تجربه نزدیک به مرگ گزارش شده است.

پرنیا نویسنده ارشد پژوهش جدیدی است که از طریق اندازه‌گیری فعالیت الکتریکی مغز هنگام توقف تنفس و ضربان قلب، بر «هشیاری پنهان» متمرکز است.

او می‌گوید بسیاری از افراد تجربه مشابهی را روایت می‌کنند. هشیاری افراد افزایش پیدا می‌کند و شفاف‌تر می‌شود، در حالی که پزشکان فکر می‌کنند آن‌ها مرده‌اند و تلاش می‌کنند آن‌ها را احیا کنند.

به گفته پرنیا، آن‌ها حس می‌کنند که از جسمشان جدا شده‌اند و می‌توانند صدای پزشکان و پرستاران را بشنوند و بگویند پزشکان چه کاری انجام می‌دادند. برخی کل زندگی‌شان را مرور می‌کنند و بعضی افراد می‌گویند خدا یا مسیح را دیده‌اند.‌

در پژوهش پرنیا که ۱۴ سپتامبر منتشر شد، در ۲۵ بیمارستان آمریکا، بریتانیا و بلغارستان، هنگامی که پزشکان مشغول عملیات احیا بودند، تیم پژوهشی دستگاه‌هایی به سر بیمار در حال مرگ وصل کردند تا میزان اکسیژن و فعالیت الکتریکی را اندازه بگیرند. عملیات احیا بین ۲۳ تا ۲۶ دقیقه ادامه داشت و برخی پزشکان تا یک ساعت نیز به تلاش ادامه دادند.

فعالیت مغز به فواصل دو تا سه دقیقه‌ای اندازه گرفته می‌شد، وقتی پزشکان فشار به قفسه سینه یا شوک الکتریکی را متوقف می‌کردند تا ببینند قلب بیمار دوباره به کار می‌افتد.

پرنیا می‌گوید حتی تا یک ساعت پس از آغاز عملیات احیا، سیگنال‌هایی از وجود فعالیت الکتریکی مغز، مشابه وقتی صحبت یا تمرکز می‌کنیم، مشاهده می‌شد.

از ۵۶۷ بیمار، فقط ۵۳ نفر یا ۱۰ درصد به زندگی بازگشتند، و فقط ۱۱ بیمار گفتند در مدت سی‌پی‌آر هشیار بودند و شش بیمار تجربه نزدیک به مرگ گزارش کردند.

پرنیا در ادامه می‌افزاید در این پژوهش، سیگنال‌های مغزی ثبت‌شده با سیگنال‌های مغزی ناشی از توهم، هذیان و خیال مقایسه شد، و یافته‌ها نشان داد که بسیار متفاوت‌اند.

او می‌گوید: «ما به این نتیجه رسیدیم که آنچه از مرگ به خاطر آورده می‌شود واقعیت دارد. همراه مرگ اتفاق می‌افتد، و نشانگر مغزی وجود دارد که ما شناسایی کرده‌ایم. تولید این سیگنال‌های الکتریکی حقه مغز رو به مرگ نیست، موضوعی که بسیاری از منتقدان گفته‌اند.»

به گفته پرنیا، افرادی که زنده می‌مانند به‌دلیل تزریق آرامبخش‌های قوی بخش مراقبت‌های ویژه، اغلب خاطرات تکه‌تکه دارند یا آنچه را تجربه کرده‌اند فراموش می‌کنند.

او در پایان می‌افزاید اگر در خاطر نماند به این معنی نیست که هشیاری وجود نداشته است. این محدوده‌ای ناشناخته است و مسئله مهم این است که توهم نیست، تجربه‌ای واقعی است که با مرگ آشکار می‌شود.

انتهای پیام