هابل «تارزان» را در آسمان شکار کرد

به گزارش سیتنا، خوشه‌های کروی مجموعه‌ای پایدار و فشرده از صدها هزار یا حتی میلیون‌ها ستاره هستند که از نظر گرانشی به یک ساختار منفرد با وسعت حدود ۱۰۰ تا ۲۰۰ سال نوری متصل شده‌اند. کلمه «globulus» که نام این خوشه‌ها از آن گرفته شده‌است، لاتین کلمه «کره کوچک» است.

آنها از قدیمی ترین اجرام شناخته شده در کیهان هستند و یادگاری از اولین دوره‌های شکل‌گیری کهکشان‌ها هستند.

کهکشان راه شیری ما میزبان حداقل ۱۵۰ خوشه کروی است و احتمالاً تعداد کمی دیگر در پشت صفحه ضخیم کهکشان پنهان شده‌اند.

ستاره‌شناسان هابل می‌گویند: «خوشه‌های کروی در کهکشان راه شیری غیرمعمول نیستند.»

حدود ۱۵۰ مورد، بیشتر در هاله بیرونی آن شناخته شده‌است و هابل از زمان پرتابش در سال ۱۹۹۰، تحولی در مطالعه آنها ایجاد کرده‌است.

با این حال، بررسی خوشه‌هایی مانند Terzan ۱۲، که به شدت توسط غبار بین ستاره‌ای پوشیده شده‌اند، پیچیده است. آنها می گویند: «وقتی نور ستاره از میان یک ابر بین ستاره‌ای عبور می‌کند، می‌تواند توسط ذرات غبار جذب و پراکنده شود. "قدرت این پراکندگی به طول موج نور بستگی دارد، با طول موج‌های کوتاه‌تر پراکنده شده و با شدت بیشتری جذب می شود." این بدان معناست که طول موج‌های آبی نور ستاره‌ها کمتر از ابر عبور می‌کند و باعث می‌شود ستاره‌های پس‌زمینه قرمزتر از آنچه هستند به نظر برسند.»

انتهای پیام