آیا نظریه دنیاهای موازی راه‌حلی برای سفر در زمان است؟

به گزارش ایران پژواک، دانشمندان تاکنون جهان چندگانه را توسط پنج مفهوم متفاوت تعریف کرده‌اند که عبارت از عالم‌های بیکران، عالم‌های حباب‌دار، عالم‌های دختر، عالم‌های ریاضی و عالم‌های موازی. جهان هستی پر از رمز و رازهای ناشناخته است، اما آگاهی‌های بشر نشان می‌دهد که تاکنون تنها یک درصد از کل کیهان شناخته شده است. این ناآگاهی زمانی خود را بیشتر نشان می دهد که صحبت از جهان‌های موازی و تکرار نامحدود هستی به میان بیاید. جهان‌های موازی مخالفان خود را دارد اما آیا واقعا وجود دارند؟!

دلایل زیادی برای کشف و بررسی جهان موازی وجود دارد که مهم‌ترین‌اش این است که می‌توانیم درک کنیم عالمی که اکنون در آن هستیم و از آن صحبت می‌کنیم چگونه تشکیل شده است.

یک تیم پژوهشی به سرپرستی باراک شوشانی، مدرس دانشگاه بروک کانادا، در حال طراحی نظریه‌ای درباره سفر در زمان است که با نظریه نسبیت عام اینشتین هماهنگ باشد. این طرح از نظریه دنیاهای موازی هیو اورت بهره می‌گیرد و تلاش دارد مشکل تناقض‌های سفر زمانی را حل کند.

سفر به گذشته یا آینده از زمان ارائه نظریه نسبیت عام آلبرت اینشتین تاکنون باعث خیالبافی و هنرآفرینی‌های بی‌شماری شده است. شناخت کنونی ما از زمان به نظریه اینشتین سرچشمه می‌گیرد. این نظریه باعث شد زمان و فضا در پیوند با هم در نظر گرفته شوند و دیگر بحث زمان و فضا جدا نباشد، بلکه از "زمان-فضا" صحبت کنیم. با توجه به اینکه پس از گذشت صد سال و آزمایش‌های متعدد خلاف این نظریه ثابت نشده، دانشمندان آن را دقیق‌ترین و موفق‌ترین توصیف از ساختار عالم می‌دانند.

اما نظریه نسبیت کارکرد دیگری نیز داشته است که آن فرض و پژوهش در زمینه سفر در زمان است. پژوهشگران در این راستا توانستند معادلاتی را ارائه دهند که به طور فرضی سفر در زمان را ممکن می‌داند. ولی دو دلیل عملی مانع از بررسی درستی این معادلات است.

نخستین مانع این است که برای ساخت دستگاه سفر در زمان به ماده منفی یا ماده با جرم منفی نیاز داریم. و این ماده با جرم منفی به راحتی در دسترس نیست. فیزیک کوانتومی تولید این ماده را ممکن می‌داند ولی اطلاعات در این زمینه کم است و اثباتی صورت نگرفته است. به علاوه دانشمندان معتقدند ساخت چنین ماده‌ای تنها در مقدارهای بسیار ناچیز ممکن خواهد بود. دومین مانع سفر در زمان تناقض‌های آن است. به عنوان مثال، اگر شما به گذشته سفر کنید و جد خود را به طور اتفاقی از بین ببرید، منطقاً دیگر نمی‌توانید وجود داشته باشید تا این سفر را انجام دهید.

کاربران عنوان می‌کنند در واقع سفر در زمان، شبیه به تصاویری که فیلم‌ها نشان می‌دهند نیست و تقریبا سفر در زمان غیرممکن است چون ارگان‌های بدن انسان توانایی و تحمل چنین سرعتی را ندارد.

جمعی ازکاربران معتقدند جهان موازی صرفا در خواب و رویا امکان پذیر است که ممکن است فرد را به گذشته و یا آینده ببرد که این موضوع به شکل عینی و در فیزیک یک امر محال است و مخالف قانون زمان و مکان است. که کاربرانی ضمن مخالف با این نظرات به وجود جهان موازی تاکید ‌دارند و امکان پذیر نبودن آن را به دلیل محدودیت‌های می‌دانند که تکنولوژی در اطراف انسان‌ها ایجاد کرده است.

انتهای پیام