برملا شدن علت توجه یک جریان خاص به تجمعات درگذشت پاشایی

وی همچنین با تأکید بر اینکه «من از جانب خودم حرف می‌زنم» به برخی حضورهای افراطی در مراسم درگذشت خواننده جوان نسبت بلاهت! داده است.

اما شرق برای بررسی بیشتر این صحبت‌ها به سراغ دو جامعه‌شناس به نام‌های آقای مصطفی مهرآیین و خانم آذر تشکر رفته است تا نظرات آنها را درباره صحبت‌های آقای اباذری جویا شود.

آقای مهرآئین در همین رابطه به شرق گفته است: سخنان اباذری، در مجموع تحلیل جالب و خوبی بود، فقط یک ایراد در صحبت‌هایش داشت، آنجا که اباذری این را بهانه کرده بود برای پرداختن به خیلی از مباحث دیگر...پشت این تحلیل، جزئیات و دیتاهای مهمی بود که اباذری به خیلی از آنها اشاره نکرد، به‌عنوان مثال اگر اشاره می‌شد به هشت‌سال گذشته که چطور نظم اخلاقی و علمی و فرهنگی ما فروپاشید، بحثش ریشه‌های جدی‌تر و عمیق‌تری به خود می‌گرفت. در مورد تحلیل پدیده پاشایی هم به اعتقاد من اغراق‌گونه صحبت کرد.

وی افزوده است:

«پاشایی، نه مرگش، نه موسیقی‌اش و نه واکنش‌ها به مرگش یک‌دست نبود. خانمی که (در خلال سخنرانی به اباذری) اعتراض کرد هم همین را گفت که همه آنهایی که به مراسم تشییع این خواننده رفته بودند، برای مرگ پاشایی نیامده بودند. مرگ پاشایی افراد را تبدیل به مردم کرد. موسیقی از جنس صدا بود و مردم می‌خواستند در آن مراسم صدای خودشان را منتشر کنند.

مهرآئین گفته است:

«مرگ او، گوشزد‌کننده مرگ خیلی‌های دیگر است که در صورت از بین‌رفتن، ممکن است واکنش‌های بزرگ‌تری را در پی داشته باشد. این نمایش، نمایش پاشایی نبود، نمایش چیزی دیگر است...»

*یک جریان خاص سیاسی بلافاصله پس از درگذشت خواننده جوان، نسبت به تجمعات سوگوارانه برگزار شده برای وی واکنش‌های حمایت‌آمیز گسترده‌ای نشان داد و تلاش کرد که با هدفی خاص، حضور افراد و برخی جوانان برای سوگواری را مصادره به مطلوب کند.

قبل از گزارش روزنامه شرق و تأکید مصاحبه شونده آن بر مفهوم «واکنش‌های بزرگتر»! آقای ابراهیم اصغرزاده از فعالین اصلاح‌طلب نیز طی یادداشتی که به مناسبت روز دانشجو در روزنامه اعتماد منتشر کرد، تجمعات مربوط به درگذشت آقای پاشایی را سیاسی و اعتراضی جلوه داد و در این‌باره نوشت:

«مرگ مرتضی پاشایی را ببینید... بعد از فوت ایشان واکنش‌هایی که جامعه نسبت به آن نشان داد و ابراز تأسف و مراسم خاصی که برگزار شد نشان می‌دهد بخش‌هایی از جامعه به وضع موجود منتقد هستند»!

در ادامه همین تلاش‌ها بود که آقای جلایی‌پور، چهره دیگر اصلاح‌طلبان نیز طی سخنانی که خبرگزاری ایلنا آنها را منتشر کرد گفته بود:

«بعضی مسخره می‌کنند که جنبش‌های واقعی تبدیل می‌شود به جنبش‌های خیالی. درصورتی که این حرف نادرست است و نمونه‌اش غافلگیری از حضور مردم در تشیع جنازه پاشایی است»

آقای تقی آزادارمکی نیز نفر دیگری بود که اگرچه در ظاهر با نگاه جامعه‌شناسانه اما درباره تجمعات درگذشت آقای پاشایی اینطور گفته بود که پاشایی مخاطبانش را به رفتارهای غیر ایدئولوژیک دعوت می‌کرده است!

او همچنین قصد کلامی‌اش را فراتر از این هم برد و همراه با اصغرزاده، جلایی‌پور و مهرآئین نیز زمانی به روزنامه آرمان از این گفت که «از نظر من وقوع این نوع حوادث در ایران تکرار خواهند شد»

صحبتی که اگرچه در گفت‌وگو با نشریه صدا اینطور از سوی وی توضیح داده شد که «این تجمعات تقابل بین مردم _ دولت نیست» اما پر واضح آنکه معانی مطرح شده از سوی وی برای درگذشت مرحوم پاشایی نشان می‌دهد که این توضیح هم همگام با منظورهای اصلی سایر اصلاح‌طلبان در تأکید بر مصادره به مطلوب تجمعات سوگوارانه ارزیابی می‌شود.

اکنون بصورتی ملموس‌تر می‌توان گفت که منظور دانسته یا نادانسته آقای مهرآئین از «مرگ خیلی‌های دیگر»، «واکنش‌های بزرگتر» و «نمایش چیزی دیگر» چیست؟!

آقای مهرآئین خواسته یا ناخواسته حرف دل امثال آقای اصغرزاده و جلایی‌پور را بیان کرده و فی‌الواقع وعده روزی را داده است که شخصی که محبوب مشترک اصلاح‌طلبان و قشر متوسط است (شاید یکی از سران فتنه!) فوت کند و آنوقت در رؤیای برخی افراد وابسته به یک جریان خاص سیاسی، جمعیتی بخواهد به خیابان‌ها بریزد.

وقوع این رخدادها هرگز نمی‌تواند اتفاقی باشد: تأکید فرایندهای سیاسی و رسانه‌ای یک جریان خاص بر مصادره به مطلوب تجمعات، پررنگ‌نمایی استفاده از تبلِت‌ها در یک تجمع سوگوارانه، وعده‌هایی مثل انتظار برای واکنش‌های بزرگتر در مرگ دیگران، تبلیغ زیرپوستی وایبر و فیس‌بوک و غیره.

مقام معظم رهبری در سخنرانی ابتدای سال 93 در حرم مطهر رضوی به توطئه دشمن در تلاش برای به خیابان کشاندن مردم، البته به بهانه‌های اقتصادی اشاره کرده‌اند.

توطئه‌ای که ناموفق مانده است...