یک نظریه رادیکال درباره منشاء انرژی تاریک!

به گزارش سیتنا، به‌تازگی مدل جدیدی برای توضیح منشأ انرژی تاریک ارائه شده است که براساس آن فیزیکدانان فکر می‌کنند سیاهچاله‌های اولیه که در ابتدایی‌ترین لحظات پس از انفجار بزرگ متولد شده‌اند، مادر انرژی تاریک محسوب می‌شوند.

به‌گفته ستاره‌شناسان، این سیاه‌چاله‌ها می‌توانند شکل مرموز انرژی را توضیح دهند که بیشتر کیهان را تشکیل می‌دهد. وجود انرژی تاریک از مشاهدات ستاره‌ها و کهکشان‌ها استنباط شده است، اما تاکنون هیچ‌کس قادر نبوده توضیحی برای چیستی یا منشأ این انرژی مرموز ارائه دهد.

ماده‌ای که دنیای آشنای اطراف ما را می‌سازد، تنها ۵ درصد از کل جهان است. ۲۷ درصد دیگر ماده تاریک، همتای مقابل ماده معمولی است که از خود نوری ساطع، بازتاب یا جذب نمی‌کند. درصد باقی مانده را نیز – حدود ۶۸ درصد – انرژی تاریک تشکیل می‌دهد.

این ادعا از سوی یک تیم بین المللی مطرح شد که درصد رشد سیاهچاله‌ها را در کهکشان‌های مختلف مقایسه می‌کردند. طبق گزارش مجله گاردین، تیم به این نتیجه رسید که گسترش توده‌های مشاهده شده را می‌توان با سیاهچاله‌هایی که هسته‌های «انرژی تاریک» دارند، توضیح داد.

۱۷ محقق در ۹ کشور مختلف یافته‌های خود را در دو مقاله منتشر شده در مجله Astrophysical و The Astrophysical Journal Letters به اشتراک گذاشتند. این تیم توسط دانشگاه هاوایی هدایت می‌شد و متشکل از محققانی در بریتانیا، مستقر در STFC RAL Space، The Open University و Imperial College لندن بود.

اخترشناسان با جست‌وجوی داده‌های ۹ میلیارد سال تاریخ کیهانی، اولین شواهد از همبستگی کیهانی را کشف کردند. این اصطلاح به معنی این است که رشد سیاه‌چاله‌ها در طول زمان با انبساط خود کیهان ارتباط دارد.

این ایده که سیاهچاله‌ها ممکن است حاوی چیزی به نام انرژی خلاء (مظهر انرژی تاریک) باشند، موضوع جدیدی نیست و در واقع به‌صورت تئوری در دهه ۱۹۶۰ مورد بحث قرار گرفته است. اما جدیدترین پروژه تحقیقاتی فرض می‌کند که این انرژی و در نتیجه جرم سیاهچاله‌ها، با گذشت زمان، انبساط جهان و در نتیجه جفت شدن کیهانی افزایش می‌یابد.

این تیم همچنین محاسبه کردند که چه مقدار از انرژی تاریک در کیهان را می‌توان به این فرآیند نسبت داد. آنها دریافتند که سیاهچاله‌ها به طور بالقوه می‌توانند کل انرژی تاریکی را که امروزه در کیهان اندازه‌گیری می‌کنیم، توضیح دهند. نتیجه می‌تواند یکی از اساسی‌ترین مشکلات کیهان‌شناسی مدرن را حل کند.

انتهای پیام