آیا زنان خیابانی مجرم و زنا کارند؟
یکی از بزرگترین نیروهای درونی جوانان، غریزه جنسی است که اگر از راه های درست کنترل نشود، طغیان می‌کند و پیامدهای بسیار بدی برای فرد و جامعه به دنبال دارد. شاید به همین دلیل است که از منظر دین اسلام و بزرگان دین همواره برای جلوگیری از اشاعه فحشاء و حفظ حرمت آبرو و حیثیت مردم در خصوص مسائل جنسی موضوع چشم پوشی، اختفاء و پرده پوشی سرلوحة کار بوده است.
افزایش زنان خیابانی عوامل متعددی دارد و از یک سو می‌توان به بالا رفتن خط فقر و تامین مایحتاج زندگی، بالا رفتن طلاق و بی‌سر و سامانی، بحران معنویت و کمرنگ شدن هنجارهای دینی و باورهای مدنی و معنوی و از سوی دیگر داغ بودن بازار کسب و کار زنان خیابانی اشاره کرد.
البته در رابطه با حضور زنان خیابانی در جامعه قوانین خاصی وجود ندارد و نحوه برخورد با این مشکل به طور مشخص در قانون معین نشده است.
متاسفانه قوانین تدوین شده از جمله قانون حمایت از خانواده هم نتوانست به خلأ‌ها پاسخ منطقی دهد و قانون تعالی خانواده هم با رویکردی غیر کارشناسی و در فضایی احساسی تدوین شده و در انتظار بررسی در صحن است.
اینکه زنان خیابانی ماحصل فقر و اقتصاد بیمار و نبود حمایت‌های اجتماعی هستند واقعیتی غیر قابل انکار است اما اینکه چرا برای بازگشت آنها به زندگی سالم تلاشی هدفمند و قانون‌مدار نمی شود یک سوال بی‌پاسخ طی‌سال‌های اخیر بوده است.
در واقع؛ از نظر قانونی، قانونی که مختص این زنان باشد وجود خارجی ندارد و اگر قرار باشد چنین زنانی به مجب قانون مجرم تلقی شوند ، باید به مواد 637 تا 641 قانون مجازات اسلامی که در مورد جرایم منافی عفت است ، مراجعه کرد.
ماده 637 می گوید: «هرگاه زن و مردی که بین آنها علقه زوجیت نباشد، مرتکب روابط نامشروع یا عمل منافی عفت غیر از زنا از قبیل تقبیل (بوسیدن و در آغوش کشیدن یکدیگر در مکان‌های عمومی) یا مضاجعه (همبستری مرد با زن بدون آمیزش) شوند، به شلاق تا 99 ضربه محکوم خواهند شد و اگر عمل با عنف و اکراه باشد فقط اکراه‌کننده تعزیر میشود».
در ماده 638 قانون مجازات اسلامی نیز آمده است: «هرگاه کسی علنا در انظار و اماکن عمومی و معابر تظاهر به عمل حرامی کند، علاوه بر کیفر عمل به حبس از 10 روز تا 2 ماه یا تا 74 ضربه شلاق محکوم خواهد شد و در صورتی که مرتکب عملی شود که نفس آن عمل دارای کیفر نباشد اما عفت عمومی را جریحه‌دار کند، تنها به حبس از 10 روز تا 2 ماه یا تا 74 ضربه شلاق محکوم خواهد شد».
البته اینجا سوال اصلی اینجاست که اصولا باید زنان خیابانی را مجرم دانست یا خیر چرا که در هر حال روسپیگری با زنا تفاوت هایی دارد.
در زنان روسپی دیگر موضوع لذت شخصی و شهوت رانی مطرح نیست و عواملی مانند اعتیاد، فقر و ترد شدن از خانواده این زنان را مجبور به فروش جسمشان کرده است در صورتی که در زنا تمایل شخصی و شهوت رانی در میان است.
بی تردید ، موضوع زنان خیابانی که هم اکنون تابوی بزرگی در کشور است و حتی امار و ارقام رسمی و درستی درباره تعداد و سن آنها در دسترس نیست ، یک معضل اجتماعی است که باید هم در قانون و هم در جامعه بررسی های جدی درباره ان صورت گیرد چرا که زندگی این زنان معضلی اجتماعی است که کل جامعه را درگیر می کند و باید قوانین تازه ای وضع شود تا شاید بتوان این زنان اسیب دیده را به دامان جامعه باز گرداند.
منبع :پارسینه
دیدگاه‌ها
O Prophet! Why holdest thou to be forbidden that which Allah has made lawful to thee? Thou seekest to please thy consorts. But Allah is Oft-Forgiving, Most Merciful. (66: 1)
مجرم حرام انگاران حلال خدا و زنان مانع ازدواج همسران دارای کفایت با خانمهای مجرد جامعه هستند. چون باعث شیوع بیشتر پدیدهشوم زناکاری میشود
البته حکم ازدواج زناکاران هم روشن است .
(۱) الزَّانِي لَا يَنكِحُ إِلَّا زَانِيَةً أَوْ مُشْرِكَةً وَالزَّانِيَةُ لَا يَنكِحُهَا إِلَّا زَانٍ أَوْ مُشْرِكٌ وَحُرِّمَ ذَٰلِكَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ ﴿النور: ٣﴾
اكثريت مسئولين به دنبال منافع شخصي خودشانند و خبري از شكم گرسنه زن بي سرپرستي كه نان خاليي براي پر كردن شكم خود و فرزندش پيدانميكند ، ندارد ...
افزودن دیدگاه جدید