بدون آینه یا DSLR: کدام دوربین برای شما مناسب‌تر است؟

دوربین های DSLR از طراحی مشابه با دوربین های فیلمبرداری 35 میلیمتری سود می برند. آینه ای در داخل این دوربین ها نور وارد شده از لنز را روی یک منشور (یا آینه اضافی) و پس از آن به نمایاب بازتاب می دهد تا عکاس پیش نمایشی از آن چه قصد ثبت کردن آن را دارد، مشاهده کند. هنگامی که دکمه شاتر را فشار می دهید، آینه به سمت بالا حرکت کرده، شاتر باز و نور وارد حسگر تصویر می شود که عکس نهایی را ثبت می کند. یکی از دوربین های DSLR سطح متوسط مطرح نیکون D5300 است.

در دوربین های بدون آینه، نور از لنز عبور کرده و مستقیم وارد حسگر تصویر می شود که پیش نمایشی از تصویر روی نمایشگر دوربین نشان داده می شود. برخی مدل ها دارای یک نمایشگر دوم درون نمایاب الکترونیکی هستند که می توانید چشم خود را روی آن قرار دهید. یکی از بهترین و مقرون به صرفه‌ترین مدل های دوربین بدون آینه سونی آلفا a600 است.

اندازه و وزن

بدنه دوربین های DSLR برای آن که آینه و منشور درون آن جای بگیرد نسبتا بزرگ است. به عنوان مثال، بدنه دوربین نیکون D5300 نزدیک 3 اینچ (76 میلیمتر) ضخامت دارد. با استفاده از کیت لنز 18-55mm وزن دوربین حدود 544 گرم است.

بدنه دوربین بدون آینه نسبت به دوربین های DSLR کوچکتر است. به عنوان مثال، دوربین سونی a600 تنها 1.9 اینچ (30 میلیمتر) ضخامت دارد و با کیت لنز 16-50mm وزن آن حدود 453 گرم می شود.

در این بخش دوربین بدون آینه برنده معرفی می شود زیرا حمل و نقل آن بسیار راحت‌تر از دوربین های DSLR است و همچنین می توانید لوازم جانبی بیشتری را در کیف دوربین خود حمل کنید.

سرعت فوکوس خودکار

دوربین های DSLR از فناوری به نام تشخیص فاز سود می برند که همگرایی دو پرتو نور را اندازه گیری می کند. اما دوربین های بدون آینه به سیستم تشخیص کنتراست محدود شده اند که از حسگر تصویر استفاده می کند. این روش لنز را برای یافتن موقعیتی که عکس بالاترین کنتراست را نشان می دهد عقب و جلو می کند که با فوکوس همزمان است. تشخیص کنتراست - به ویژه در نور کم - کندتر از تشخیص فاز است.

اما در دوربین های بدون آینه رده بالا به واسطه ترکیب پیکسل های تشخیص فاز در حسگر تصویر این امتیاز دوربین های DSLR از بین می رود. این دوربین ها از تشخیص فاز و تشخیص کنتراست برای اصلاح فوکوس خودکار خود استفاده می کنند. با این وجود، بسیاری از دوربین های بدون آینه تنها دارای تشخیص کنتراست هستند.

در این بخش هر دو نوع دوربین به تساوی می رسند. بهترین دوربین های بدون آینه از نظر سرعت فوکوس خودکار با دوربین های DSLR برابری می کنند.

پیش نمایش تصویر

در دوربین های DSLR، نمایاب اپتیکال آن چه را که دوربین ثبت خواهد کرد به طور دقیق نشان می دهد. در دوربین های بدون آینه پیش نمایشی از تصویر روی نمایشگر نشان داده می شود و در برخی مدل ها در نمایاب الکترونیکی نیز قابل مشاهده است.

هنگامی که در شرایط نور مناسب در محیط خارج از ساختمان عکاسی می کنید پیش نمایش در نمایاب الکترونیکی دوربین بدون آینه نزدیک به تصویر نهایی خواهد بود. اما در موقعیت هایی مانند شرایط نور کم و یا اشیا متحرک دوربین باید تنظیماتی را انجام دهد تا پیش نمایشی همزمان را نشان دهد.

برنده این بخش دوربین DSLR است زیرا در موقعیت های مختلف به ویژه شرایط نور کم، نمایاب اپتیکال از دقت بالاتری برخوردار است.

لرزشگیر تصویر

دستان لرزان موجب ثبت عکس هایی تار می شود. هم دوربین های DSLR و هم دوربین های بدون آینه سیستم های لرزشگیر تصویر را ارائه می کنند. حسگرها حرکت دوربین را اندازه گیری کرده و دوربین بخشی از لنز یا حسگر تصویری را در جهت مخالف لرزش جابجا می کند. برخی دوربین های بدون آینه هم لنز و هم حسگر تصویر را در الگویی هماهنگ جابجا می کنند.

در این بخش هر دو نوع دوربین به تساوی می رسند. فناوری لرزشگیر تصویر در دوربین های DSLR و دوربین های بدون آینه عملکرد برابری را ارائه می کند.

کیفیت عکس

هر دو نوع دوربین می توانند عکسهایی با کیفیت بالا با وضوح و مقدار نویز مشابه ثبت کنند. در اصل، حسگرهای تصویر کوچکتر دوربین های بدون آینه به معنای کیفیت پایین‌تر است زیرا نمی توانند به میزان لازم نور دریافت کنند. اما امروزه تولیدکنندگان این مشکل را با استفاده از تراشه هایی حساس‌تر که نویز را هر چه بهتر کاهش می دهند، برطرف کرده اند. افزون بر این، شرکت هایی همچون سونی و سامسونگ در حال حاضر از حسگرهای APS-C که در اکثر دوربین های DSLR یافت می شوند در دوربین های بدون آینه خود استفاده می کنند.

در این بخش نیز دوربین های DSLR با دوربین های بدون آینه به تساوی می رسند. با حسگرهایی برابر و پردازنده های تصویر خوب هر دو نوع دوربین می توانند عکس هایی فوق العاده ثبت کنند.

کیفیت فیلم

به واسطه حسگرهای فوکوس در تراشه، دوربین های بدون آینه رده بالا به طور کلی در زمینه فیلمبرداری بهتر عمل می کنند. دوربین های DSLR نمی توانند از تشخیص فاز با آینه بالا در حالی که فیلمبرداری می کنند استفاده کنند و از این رو باید از روش تشخیص کنتراست کندتر و با دقت کمتر بهره ببرند. برخی دوربین های بدون آینه مانند پاناسونیک GH4 و سامسونگ NX1 می توانند در حالت 4K فیلمبرداری کنند. در حال حاضر، دوربین DSLR با توانایی فیلمبرداری 4K در دسترس نیست.

برنده این بخش به واسطه فوکوس خودکار برتر در اکثر مدل ها، دوربین های بدون آینه هستند که نتایج بهتری را برای فیلمسازان رقم می زنند.

سرعت

هر دو نوع دوربین بدون آینه و DSLR می توانند عملکرد سریعی در عکاسی و ثبت عکس های پشت سر هم داشته باشند. اما فقدان آینه در دوربین های بدون آینه گرفتن عکس های پشت سر هم را تسهیل می کند. به عنوان مثال، دوربین سونی a600 می تواند در هر ثانیه 11 فریم بگیرد در حالی که دوربین نیکون D5300 توانایی ثبت 5 فریم در ثانیه را دارد. البته دوربین های DSLR سریع‌تری در بازار وجود دارند. دوربین جدید کانن 7D Mark II توانایی ثبت 10 فریم در ثانیه را دارد اما تنها بدنه آن 1,800 دلار قیمت دارد. اکثر دوربین های بدون آینه از شاتر مکانیکی استفاده می کنند که نتایج بهتری ارائه می کند. همچنین، آنها گزینه شاتر الکترونیکی را برای دستیابی به سرعت شاتر بالاتر و عکسبرداری بی صدا را ارائه می کنند.

برنده این بخش دوربین های بدون آینه هستند. مکانیک ساده‌تر آنها اجازه ثبت تصاویر بیشتر در ثانیه با سرعت های شاتر بالاتر را می دهد.

پخش عکس و فیلم

هر دو نوع دوربین عکس های گرفته شده را روی نمایشگر خود نشان می دهند و یا از طریق خروجی HDMI امکان مشاهده روی یک نمایشگر بزرگ‌تر را نیز فراهم می کنند. بسیاری از دوربین های DSLR و بدون آینده در حال حاضر از وای فای برای ارسال تصاویر به موبایل هوشمند و به اشراک گذاری آنها نیز سود می برند.

در این بخش تساوی بین دو طرف برقرار است.

عمر باتری

به طور کلی، دوربین های DSLR از طول عمر باتری بیشتری برخوردار هستند زیرا بدون استفاده از نمایشگر LCD یا نمایاب الکترونیکی امکان عکسبرداری را فراهم می کنند که هر دو مورد نیروی زیادی مصرف می کنند. در شرایطی که عمر باتری دوربین نیکون D5300 حدود 600 عکس است این رقم برای سونی a600 تنها 360 عکس است.

برنده این بخش دوربین های DSLR هستند که امکان عکسبرداری طولانی‌تر با یک بار شارژ باتری را فراهم می کنند.

لنزها و لوازم جانبی

با انتخاب یک دوربین DSLR دسترسی به مجموعه ای قابل توجه از لنزها و لوازم جانبی از تولیدکنندگان مختلف را تضمین می شود که از نمونه های ارزان و مقرون به صرفه تا مدل های گران قیمت و حرفه ای را شامل می شوند. در مقابل، دوربین های بدون آینه از دامنه انتخاب کمتری در این زمینه برخوردار هستند اگرچه به تدریج تعداد لنزهای ارائه شده برای آنها نیز در حال افزایش است.

برنده این بخش دوربین های DSLR هستند. دوربین های بدون آینه لنزهای پایه را پوشش می دهند اما دوربین های DSLR از تنوع بالایی در این زمینه برخوردار هستند.

دوام

اگر قصد استفاده حرفه ای از دوربین خود را دارید انتخاب مدل هایی که سطح محافظتی بالاتری را ارائه می کنند، منطقی است. هم دوربین های DSLR مانند پنتاکس K50 و هم دوربین های بدون آینه مانند الیمپوس OM-D EM-1 این شرایط را فراهم می کنند. بدنه هر دو دوربین آلیاژی است و در برابر آب مقاوم هستند. دوربین بدون آینه ای مانند نیکون 1 AW1 یک گام فراتر رفته و تا عمق 49 فوت (15 متر) نیز در برابر آب مقاوم است.

در این بخش هر دو نوع دوربین به تساوی می رسند.

سخن پایانی

دوربین های بدون آینه از امتیازاتی همچون وزن کمتر، اندازه جمع و جورتر، و فیلمبرداری سریع‌تر و بهتر سود می برند. اما این امتیازات به بهای گستره لنز و لوازم جانبی کمتر حاصل می شود. دوربین های DSLR از نظر دامنه لنزهای موجود و نمایاب اپتیکال که در شرایط نور کم عملکرد بهتری ارائه می کند نسبت به دوربین های بدون آینه برتری دارند اما ساختاری پیچیده‌تر از آنها داشته و سنگین‌تر هستند.

یک دوربین بدون آینه برای عکاسان معمولی تا نیمه حرفه ای که قصد دارند تمام روز دوربین را به همراه داشته باشند، مناسب است. اما عکاسان حرفه ای بی تردید بهتر است یک دوربین DSLR انتخاب کنند. یکی از حوزه هایی که تفاوتی بین این دو نوع دوربین وجود ندارد کیفیت عکس است. هم مدل های DSLR پیشرفته و هم دوربین های بدون آینه رده بالا می توانند عکس هایی فوق العاده شکار کنند.

انتهای پیام