نظر عجیب فریدون آسرایی درباره سبیل‌های بهنام بانی

به گزارش ایران آرت، فریدون آسرایی خواننده جریان اصلی موسیقی ایران موسوم به پاپ است و حدود ۱۵ سال است که توانسته خود را در این مارکت موسیقی نگه داشته و حفظ کند. اغلب مردم او را با ترانه «خوشگل عاشق» می‌شناسند و با آن خاطره دارند اما قطعات هیت و آلبوم‌های موفق دیگری هم داشته است. روزنامه صبا با او درباره آلبوم جدیدش و همچنین مسائل روز موسیقی پاپ گفت‌و‌گو کرده‌ است که در ادامه خواهید خواند.

** خیلی از خوانندگان ما هستند که از طریق تیتراژ به شهرت رسیده‌اند؛ اگر سریال تلویزیونی باشد مخاطبش طبیعتا بیشتر هم هست و اگر آهنگی که ساخته می‌شود مطلوب بوده و مناسب تیتراژ همان کار باشد مطمئنا بسیار تاثیرگذار است. چند نفر از خوانندگانی که بسیار مطرح هم شد‌ه‌اند از همین طریق بوده؛ عده‌ای از آن‌ها در تلویزیون و عده‌ای دیگر در سریال‌های شبکه نمایش خانگی این اتفاق برایشان افتاده است.

** کار آلبوم را مدتی می‌شود شروع کرده‌ایم و فکر می‌کنم تا زمانی که آماده انتشار شود، چهار سال از انتشار آلبوم گذشته باشد چون «عشق یعنی» که آخرین آلبومم بوده است، سه‌سال‌ونیم پیش منتشر شده بود و همیشه فاصله میان آلبوم‌های من هرکدام چهار سال بوده است. این آلبوم هم از این قاعده مستثنی نیست.

** فضای تلفیقی را با بهروز صفاریان در سال۹۱ و با آلبوم «خیام» تجربه کرده‌ام؛ شعرهای خیام را با موسیقی الکترونیک و وکال متفاوت اجرا کردیم. درست است که سعی می‌کنم به‌روز باشم و فعالیت‌هایم به‌روز باشد اما دنباله‌رو کسی و جریانی نیستم و نخواهم بود. من اگر بخواهم دنباله‌رو آن‌ها بشوم فایده‌ای ندارد. مثالش این است که شاید علی کریمی الگویش مارادونا بوده که شده علی کریمی. اگر الگویی در سطح خودش می‌داشت هیچ‌وقت به جایگاه فعلی خودش نمی‌رسید. من هم سعی می‌کنم فضاهای موسیقی پاپ جهان را درک کنم و برآیندی از آن‌ها و علائق خودم را در کارهایم بگنجانم.

** متاسفانه در ایران این‌گونه است که یکدیگر را تقلید می‌کنند؛ از زمانی که بهنام بانی که خیلی خواننده خوبی است و صدای کاملی برای خوانندگی دارد و همیشه هم گفته‌ام خوانندگانی مثل بهنام بانی به موسیقی کشور کمک می‌کنند چون صدای خوب و اساسا توانایی خواندن دارند، حتی مردم را می‌بینم که سبیل‌هایی مثل بهنام بانی می‌گذارند. خود من تاکنون ندیده بودم سبیل یک آدم را هم کپی کنند! و به آن می‌گویند «سبیل بانی!» خوانندگان ما هم به همین وضع افتاده‌اند، اگر سبیل را تقلید نکنند دست‌کم صدایشان تقلیدی است. توصیه من به این دسته خوانندگان این است که سعی کنند صدای خودشان را پیدا کنند.

** سال‌های ۸۲ و ۸۳ اوج موسیقی ریتمیک و شش‌وهشت در ایران بود؛ زمانی که تازه موسیقی شش‌وهشت آزاد شده بود و ما در اوج آن فضا آلبومی به‌نام «غریبه» منتشر کردیم که حتی یک آهنگ شش‌وهشت در آن نبود. یعنی اصلا ما به فضای موسیقی آن روز توجه نکردیم. نه این‌که من مدام خودم را تکرار کنم اما همان‌طور که اشاره کردم. سعی می‌کنم خودم را با موسیقی روز جهان هماهنگ کنم و نه موسیقی روز ایران. به‌طور کلی موسیقی پاپ ایران را خیلی کم گوش می‌کنم مگر این‌که رستورانی یا اتومبیلی باشد و این موسیقی‌ها را گذاشته باشند و نوع موسیقی‌ای که گوش می‌کنم متفاوت است.

انتهای پیام