چطور در اینترنت داخل کشور آب بسته می‌شود!
یکی از مباحثی که اخیرا بسیار مطرح می‌شود بحث خرید پهنای باند از خارج توسط دولت و شرکت ارتباطات زیرساخت و فروش آن در داخل کشور است که به دلیل انحصار "زیرساخت" به عنوان یک شرکت دولتی و عدم وجود رقابت در این حوزه نتیجتا قیمت اینترنت بسیار بالا تمام می‌شود.
به گزارش سیتنا (citna.ir) به نقل از عصرخبر، شرکت زیرساخت هم‌اکنون هر STM1 را حدود 4000 دلار از کشورهای خارجی می‌خرد و 37.5 میلیون تومان به Isp های داخل کشور می‌فروشد؛ اگر هر دلار را 3000 تومان در نظر بگیریم هر STM1 حدود 12 میلیون تومان تمام می‌شود ولی در داخل بیش از 3 برابر فروخته می‌شود.
هر STM1 چیزی حدود Mbps 155 مگابیت بر ثانیه ظرفیت دارد که به صورت ماهانه اجاره می‌شود. شرکت زیرساخت هم‌اکنون ظرفیتی بالغ بر 76 گیگابایت پهنای باند (یعنی چند هزار STM1)از خارج خریداری کرده و این ظرفیت را در خدمت دانلود و آپلود کاربران کشور قرار داده است.
از طرف دیگر تعداد زیادی لینک STM1 در داخل کشور وجود دارد که به واردات و صادرات دیتا از داخل به خارج و بالعکس ارتباطی ندارد، بلکه به تبادل اطلاعات میان کاربران داخلی و Isp های داخل کشور مشغول است.
این ظرفیت نیز حدود 45 گیگابایت اعلام شده است، به عنوان مثال شما در اصفهان هستید و از یک سرویس‌دهنده ایمیل ایرانی برای دوست خود در تهران ایمیلی ارسال می‌کنید . این اتفاقات در رینگ داخلی در جریان است. برای اینکار شما از ظرفیت پهنای باند داخل کشور که هم‌اکنون 45 Gb است استفاده کرده‌اید.
در واقع ما در کشور 45+76= 121 گیگابایت پهنای باند استفاده می‌کنیم که 63 درصد آن خارجی و 37 درصد داخلی است.
چیزی که در اینجا اهمیت پیدا می‌کند این است که هزینه‌ای که شرکت زیرساخت از شرکت‌های Isp (و به تبع آن Isp ها از کاربران) دریافت می‌کند برای پهنای باند خارجی و داخلی یکی است، در حالی که هزینه تمام شده پهنای باند اینترنتی که در داخل ایجاد شده بسیار کمتر از پهنای باندی است که از خارج خریداری شده است.
به گزارش باشگاه خبرنگاران، ظرفیت STM1 که Mbps 155 بوده برای تبادل اطلاعات در داخل 37.5 میلیون تومان و همچنین ظرفیت STM1 که Mbps 155 که برای تبادل اطلاعات با خارج استفاده می‌شود نیز 37.5 میلیون تومان محاسبه می‌شود و به اصطلاح در اینترنت آب بسته می‌شود . (مثل یک پاکت آبمیوه که مخلوطی از آبمیوه و آب است به صورتی که کارخانه قیمت هر دو را به یک اندازه حساب کند).
دلیل این مسئله عدم تفکیک اینترنت داخل از خارج است، به عنوان مثال شما اگر بخواهید کالایی را از خارج کشور به تهران منتقل کنید باید از طریق گمرک این کار را انجام دهید. حال فرض کنید بخواهید کالایی را از تهران به شیراز منتقل کنید آیا لازم است کالا را از گمرک منتقل کنید؟
در بحث پهنای باند داخل کشور برای انتقال دیتا بین استانی شرکت زیرساخت هزینه‌ای معادل ارسال دیتا به خارج کشور را دریافت می‌کند علاوه بر کم کردن هزینه، راهکار دیگر این مسئله، ایجاد IXP و نقاط تبادل ترافیک محلی و Local در داخل کشور است. این امر باعث توسعه سایت‌های ایرانی خواهد شد چرا که بازی‌های آنلاین، IPTV و بسیاری از سرویس‌های دیگر برای توسعه خود نیازمند بالا بودن امنیت و پایین بودن تاخیر ارسال داده و مسائل مختلفی هستند که وجود نقاط تبادل ترافیک می‌تواند به حل این مشکلات کمک کند.
با بالا رفتن هزینه پهنای باند در کشور نیز، سایت‌های ایرانی دیگر علاقه‌ای به میزبانی سایت خود در ایران نخواهند داشت و سرورهای سایت خود را در خارج از کشور انتخاب خواهند کرد چرا که هزینه دیتاسنترهای داخلی و خارجی فرقی با یکدیگر نخواهند داشت چه بسا هزینه میزبانی در کشور بیشتر از خارج باشد چرا که هزینه پهنای باند در دنیا هر روز در حال کاهش است.
بالا بودن هزینه میزبانی در کشور هم به ضرر تولید‌کننده محتوا و سرویس در اینترنت خواهد بود هم به ضرر مصرف‌کننده ، به همین دلیل است که تاکید می‌شود که فروش پهنای باند باید از انحصار دولت خارج شود و بخش خصوصی نیز حتما در این عرضه وارد شود تا رقابت در این بخش ایجاد شده و پویایی به این حوزه بازگردد تا شاید قیمت اینترنت در کشور کاهش یابد. شرکت زیر ساخت به عنوان یک نهاد دولتی باید به مثابه گمرک، بر ورود و خروج پهنای باند نظارت کند نه اینکه خود به عنوان وارد‌کننده و صادر‌کننده وارد عمل شود.
انتهای پیام
دیدگاه‌ها
افزودن دیدگاه جدید