یک ابزار دوره هخامنشی پایه و اساس علم امروزی!

به گزارش سیتنا، اختراع چرتکه، یک وسیله شمارش باستانی که حدود ۲۳۰۰ الی ۲۷۰۰ سال قبل از میلاد مسیح توسط تمدن‌های خاور نزدیک باستان و چین مورد استفاده قرار می‌گرفته و در طول امپراتوری هخامنشی، در حدود ۶۰۰ سال قبل از میلاد مسیح، ایرانیان اولین بار شروع به استفاده از آن کردند، شیوه آموزش و درک مفاهیم ریاضی را متحول کرد. این فناوری ساده اما هوشمندانه انجام محاسبات دشوار را تسهیل می‌کرد و توسعه مهارت‌های اساسی ریاضی را تشویق می‌کرد.

میراث چرتکه در آموزش مدرن با تأکید بر یادگیری تجربی و کمک‌های بصری ادامه می‌یابد. این به عنوان یادآوری است که ابزارهای تعاملی می‌توانند درک و حفظ مفاهیم چالش برانگیز را راحت‌تر کنند، همانطور که امروزه هنوز در کلاس‌های درس از آن‌ها استفاده می‌شود.

قبل از اختراع ماشین چاپ، تمدن‌های باستانی برای حفظ و انتشار دانش به پاپیروس، مادهای شبیه کاغذ و از مغز گیاه پاپیروس، تکیه می‌کردند. به عنوان مثال، مصریان باستان همه چیز را روی طومارهای پاپیروس ثبت می‌کردند، از متون مقدس گرفته تا اسناد رسمی.

پاپیروس امکان ایجاد متون استاندارد شده را فراهم کرد که می‌توانست برای انتشار اطلاعات قابل اعتماد به مخاطبان بیشتری مورد استفاده قرار گیرد.

کتاهمیت یادگیری گروهی با کتابخانه اسکندریه، که زمانی تصور می‌شد بزرگترین کتابخانه جهان است، نشان داده شد. مجموعه قابل توجهی از طومارها، نسخه‌های خطی و متون از فرهنگ‌ها و رشته‌های دانشگاهی مختلف در این مخزن عظیم نگهداری می‌شد که در قرن سوم قبل از میلاد تأسیس شد.

برای دسترسی به ثروت دانش، دانشمندان، دانشجویان و محققان از سراسر جهان به اسکندریه هجوم آوردند. کتابخانه اسکندریه بر ایده منابع یادگیری متمرکز تأکید دارد که باعث پیدایش کتابخانه‌های مدرن و پایگاه‌های داده دیجیتالی شد.

سقراط، فیلسوف یونانی، روش تدریس سقراطی را که شامل بحث، پرسش و پاسخ و تفکر انتقادی بود، رایج کرد. سقراط به جای سخنرانی، شاگردانش را درگیر بحث‌های فکری کرد تا به تجزیه و تحلیل و ترکیب ایده‌ها کمک کند.

این رویکرد تعاملی و دانش آموز محور به آموزش، اساساً آموزش مدرن را تغییر داده است. روش سقراطی تعدادی از تکنیک‌های یادگیری فعال، از جمله مناظره، بحث‌های گروهی و فعالیت‌های حل مسئله را ایجاد کرد. بر اهمیت درگیر کردن دانش آموزان در یادگیری خود، پرورش کنجکاوی فکری و حمایت از توسعه مهارت‌های تحلیلی تأکید می‌کند.

شبکه گسترده جاده ای که رومیان باستان ساخته بودند برای گسترش دانش و همچنین تجارت و عملیات نظامی بسیار مهم بود. شبکه حمل و نقل کارآمد، که سفر معلمان , دانش‌آموزان را ساده‌تر می‌کرد، باعث رشد مؤسسات آموزشی در سراسر امپراتوری روم شد. شواهد مدرن مبنی بر اینکه زیرساخت‌ها برای اطمینان از رسیدن دانش به تمام حوزه‌های جامعه ضروری است، شامل ساخت مدارس، دانشگاه‌ها و پلتفرم‌های یادگیری آنلاین است.

انتهای پیام