درآمدزایی میلیون دلاری ایران از همکاری با چین در تولید قطعات الکترونیکی
یک فعال اقتصادی معتقد است: عدهای خارج از اینکه نقاط مثبت همکاری ایران و چین را ببینند و به جای آنکه ببینند چطور از این بستر میتوان برای توسعه زیرساختها و برنامههای فناورمحور ایران و رشد اقتصادی پایدار در کشور استفاده کرد، با نگاه سیاستزده به این توافق نامه همکاری نگاه می کنند که این نوع نگاه به هیچ عنوان برای کشور ما قابل قبول نیست.
به گزارش سیتنا، دکتر نسیم توکل، عضو اتاق بازرگانی تهران در یادداشت ماه شماره 77 ماهنامه نسل چهارم نوشت:
در رابطه با بندهایی از توافق نامه 25 ساله همکاری ایران و چین که در حوزه فناوری اطلاعات و ارتباطات دیده شده است، همچنان گمانهزنیها و رایزنیهای متنوع از گروه ها و جناحهای مختلف وجود دارد. در همین حال عدهای خارج از اینکه نقاط مثبت این همکاری را ببینند و به جای آنکه ببینند چطور از این بستر میتوان برای توسعه زیرساختها و برنامههای فناورمحور ایران و رشد اقتصادی پایدار در کشور استفاده کرد، با نگاه سیاستزده به این توافق نامه همکاری نگاه می کنند که این نوع نگاه به هیچ عنوان برای کشور ما قابل قبول نیست.
واقعیت امر این است که صنایع الکترونیک و فناوری اطلاعات، دو صنعت بزرگ و زیرساختی در کشور ما هستند و عملا این دو بخش جزو حوزه هایی هستند که میتوانند بسترساز سایر بخشها باشند. باید به این نکته توجه کنیـم که در عصر تحول دیجیتــال به ســر می بریم و عملا ICT بستر توسعه صنایع دیگر است.
پیرامون بندهایی که در رابطه با همکاری دوسویه ایران و چین در حوزه فناوری اطلاعات و ارتباطات عنوان شده است، برخی معتقدند که تجربههای چین در زمینه بومی سازی اینترنت ملی این کشور میتواند به ما کمک کند که البته خود چینیها پیرامون فیلتر بودن بعضی از جستجوگرها و پیام رسان ها در این کشور نارضایتی دارند.
باید به این نکته توجه داشت که چین دارای حکومتی کمونیستی است که مردم مجبور هستند در چارچوب خاصی حرکت کنند؛ چه راضی باشند چه نه و همه موارد در حال کنترل است. چینی ها در حوزه تجارت بین الملل هم مجبور به دور زدن و استفاده از فیلترشکن هستند. آنها برای گسترش ارتباطات از شبکه ملی اینترنت خودشان استفاده می کنند تا کشورهای دیگر را در این شبکه وارد کنند. واقعیت این است که صرفا برخی فکر می کنند این تجربه چین کافی است و به دنبال پیاده سازی تجربه چین در حوزه دولت الکترونیک در ایران هستند.
از یک طرف طی دو تا سه سال اخیر ما برای تامین قطعات الکترونیک با بحران مواجه شده ایم و از طرف دیگر تحریم اعمالی امریکا به چین هم مزید بر علت شده است. بسیاری از آزمایشگاههای تولید قطعات الکترونیکی در چین و تایوان مستقر هستند که با تحریم آمریکا مواجه شده اند. در همین حال از یک سو آمریکا اعلام کرده است که جنگ جهانی برای تامین قطعات چینی پیش رو است و از سوی دیگر چین هم برای تولید مدارات مجتمع و ICها و قطعات الکترونیکی در این کشور سرمایه گذاری گستردهای انجام داده است. چین با اجماع نخبگان جهانی، برخی شرکتهای خارجی را به حضور در این کشور ترغیب کرده است و از این نخبگان و تولیداتشان حمایت می کند و میلیون ها دلار به صورت وام به این شرکت ها اعطا کرده است.
این راهی است که عملا صنعت میکروالکترونیک در ایران بتواند نفس بکشد و از طریق همکاری فیمابین دو کشور، طراحی فناوری صورت گیرد. با توجه به حضور نخبگان در دانشگاههای پیشروی کشور، میتوانیم به صورت Fables (تولید بدون ساخت) بسیاری از سفارشات قطعات الکترونیک را نه تنها در ایران تولید کنیم که با کمک خود چینی ها این قطعات را در بازارهای جهانی عرضه کنیم و درآمدهای میلیون دلاری نصیب ایران شود.
استفاده از نخبگان ایرانی می تواند این علم را تبدیل به ثروت کند و چین تبدیل به یک هاب برای ما شود تا بدون مهاجرت نخبگان ایرانی و با مذاکرات میان دو کشور، این نخبگان در کشور بمانند و دانش خود را تبادل کنند و همچنین چین نیاز جهانی را به ایران منعکس کند تا توسط ایران برآورده شود.
ما در حوزه فناوری اطلاعات در بسیاری از زیرساخت های الکترونیکی با چینی ها به صورت پیمانکاری همکاری می کردیم، ولی دانش چینیها در کشور رسوب نمی کرد، لذا همکاری دو کشور باید به صورت انتقال دانش و تکنولوژی انجام شود و بسیاری از تولیدات با همان برند در ایران صورت گیرد.
انتهای پیام
افزودن دیدگاه جدید