باز هم شرکت مخابرات ایران در حال تجزیه است؟!

محمد امامی، کارشناس ارشد ارتباطات اجتماعی در یادداشتی برای سیتنا نوشت:

این روزها زمزمه تجزیه‌ای دوباره در شرکت مخابرات ایران و تشکیل و تاسیس شرکت‌های جدیدی در زیرمجموعه این شرکت به گوش می‌رسد.
معاونت راهبرد و توسعه کسب‌وکار شرکت مخابرات با استناد به مصوبه هفتم بهمن‌ماه سال ۱۳۹۹ هیات مدیره این شرکت، بر خلاف عرف جهانی که در زمینه هم‌افزایی و ادغام شرکت‌ها وجود دارد و بر خلاف ره‌نگاشت ۵ ساله تحول شرکت مخابرات ایران، درصدد زمینه‌سازی برای تجزیه این شرکت و تاسیس شرکت‌هایی جدید با سرمایه مخابرات است.
به همین مناسبت جا دارد به تصمیم‌گیران و مدیران ارشد شرکت مخابرات ایران و همچنین مسئولان ذیربط در نهادهای ناظر و بالادستی نکاتی را از ره‌نگاشت ۵ ساله تحول مخابرات کشور یادآوری کنیم.

مسئولان شرکت مخابرات ایران و سهامداران عمده این شرکت خوب است، بدانند:

شرکت مخابرات در نگاه ره‌نگاشت ۵ ساله تحول که هزینه‌های هنگفتی برای تدوین آن صرف شد، شرکتی تصور شده بود که قرار بود:
در سال ۱۳۹۵ یکپارچه‌سازی حوزه ارتباطات ثابت را آغاز کند،
در سال ۱۳۹۶ یکپارچه‌سازی حوزه ارتباطات را به پایان برساند،
و طی سال‌های ۱۳۹۷ و ۱۳۹۸  با همگرایی ارتباطات ثابت و سیار به یک شرکت با یک مدیرعامل تبدیل شود،
و طی سال‌های ۱۳۹۸ تا ۱۴۰۰ به یک شرکت پیشرو دیجیتال تبدیل شود.
قرار بود مخابرات ایران با راه‌حل‌های همگرایی شبکه‌های نسل جدید (IMS/NGN) در یک رویکرد جامع خدماتی نظیر تلویزیون اینترنتی، پخش ویدیوئی مبتنی بر تقاضای مشتری، بازی و سرگرمی، سرویس‌های باندپهن تلفن همراه، تلفن تصویری، دیتای پرسرعت بنگاه‌ها و خدمات وب ارائه دهد،
قرار بود از طریق  کنترل و نظارت کیفیت سرویس، مدیریت عملیات و نگهداری آسان‌تر و بهینه‌سازی تمام منابع، هزینه‌های عملیاتی شبکه را با متمرکزکردن کنترل و نظارت شبکه NGN به وسیله ایجاد یک NOC  کاهش دهد،
قرار بود در ارتباط با برنامه‌ریزی فعالیت‌ها، به ارزیابی سیستماتیک منافع پروژه و تایید آن از جهت توجیه فنی واقتصادی،  استانداردسازی در خصوص فعالیت‌های برنامه‌ریزی در ‌سطح کشور، استانداردسازی و بازتعریف شاخص‌ها، استانداردسازی روش‌ها و فرایندها و  استانداردسازی از نرم‌افزارهای مورد استفاده برسیم،

در خصوص کیفیت سرویس و اجرای شبکه؛
قرار بود بر تمام تجهیزات و سیستم‌ها در جهت اهداف اجرائی استاندارد نظارت شود،
قرار بود گردش کار در خصوص پروژه‌های کلیدی در هر استان سازماندهی شود،
قرار بود تمام نتایج و خروجی‌ها تجزیه و تحلیل مرتب و مناسب شود و اقدامات اصلاحی صورت گیرد،
قرار بود تمام فعالیت‌های عملیاتی میدانی برای اشکال زدائی و مدیریت سفارشات همراه با مدیریت اجرائی مربوطه دنبال شود،

در خصوص برنامه‌ریزی فعالیت‌ها؛
قرار بود منافع پروژه و تایید آن از جهت توجیه فنی و اقتصادی ارزیابی سیستماتیک شود،
قرار بود فعالیت‌های برنامه‌ریزی در سطح کشور استانداردسازی شود،
قرار بود شاخص‌ها بازتعریف و استانداردسازی شود،
قرار بود روش‌ها و فرایندها استانداردسازی شود،
قرار بود نرم‌افزارهای مورد استفاده استانداردسازی شود،
قرار بود یک گردش کار مستمر در خصوص اجرا وکنترل پروژه، سازماندهی شود و یک نرم‌افزار متناسب با ویژگی‌های گزارش دقیق و روان در مورد وضعیت پروژه شامل هزینه‌ها، مخارج، رعایت زمان‌بندی، وکیفیت معرفی گردد،
قرار بود برای اقدامات اصلاحی تصمیمات سریع اتخاذ شود،
قرار بود در مورد پروژه‌های تکمیلی با استفاده از استاندارد نسبت‌ها برای پیش‌بینی بهتر در پروژه‌های آتی (نسبت تهیه بودجه و برنامه‌ریزی‌های آتی، بهبودکیفیت، انتخاب‌های فنی و..) مورد ‌تجزیه و تحلیل قرار گیرد،
قرار بود با اجرای برنامه و ره‌نگاشت تحول ۵ ساله، مخابرات در سال ۱۴۰۰ به شرکتی پیشرو، متعالی و دیجیتالی تبدیل شود که محور تمام برنامه‌ها، اقدامات و فعالیت‌هایش، براساس نیازهای مورد تقاضا، رضایتمندی و مشعوف‌سازی مشتریانش پایه‌گذاری شده است،
قرار بود شرکت مخابرات ایران بزرگترین شرکت ارائه کننده خدمات مخابراتی شود که قابلیت ارائه تمامی سرویس‌های دیجیتال مورد‌ نیاز متقاضیان را به‌صورت سفارشی دارا باشد،
قرار بود با ادغام شرکت ارتباطات سیار و شرکت مخابرات ایران، محبوب‌ترین برند کشور دارای بالاترین پوشش و متنوع‌ترین سرویس‌های ثابت وسیار به‌صورت یکپارچه در کشور ایجاد شود،
قرار بود شرکت مخابرات ایران در یک رقابت سالم کلیه زیرساخت های مورد درخواست رقبا را تامین کند،
قرار بود این شرکت با برداشتن کلیه محدودیت‌های مکانی و زمانی قادر باشد هر نوع سرویس را هر زمان و هر جا باکیفیتی برتر تحویل مشتری نماید،
قرار بود مخابرات ایران از به‌روزترین و پیشرفته‌ترین تکنولوژی و نیروی انسانی آموزش دیده استفاده کند،
قرار بود مخابرات، مطمئن‌ترین سرویس‌ها را بدون وقفه و با پشتیبانی مناسب تحویل مشتری بدهد.

حال مسئولان ارشد شرکت مخابرات ایران و سهامداران عمده این شرکت، باید به این پرسش‌های مهم پاسخ دهند که چگونه شد که هم‌اکنون به رغم فرارسیدن سال ۱۴۰۰ در برخی موضوع‌ها نه تنها به اهداف ره‌نگاشت پنج ساله تحول مخابرات ایران نرسیده‌ایم بلکه در برخی زمینه‌ها مسیری برعکس رفته‌ایم و حتی برخی مسیرهای برعکس را آغاز می‌کنیم؟

چگونه در حالی‌که قرار بود شرکت ارتباطات سیار در شرکت مخابرات ایران ادغام و یکپارچه شود و به یک شرکت و یک مدیرعامل برسیم، اکنون نه تنها ساز جدایی همچنان نواخته می‌شود و فرزند مخابرات (شرکت ارتباطات سیار) که بیش از ۸۰ درصد سهامش متعلق به مخابرات ایران است، در برابر بازگشت به دامن مادر خویش مقاومت می‌کند، بلکه عزم شرکت مخابرات ایران جزم شده تا باز هم تکه‌های گوشت شرکت را در قالب شرکت‌های جدیدی با عناوینی همچون فناوری اطلاعات و زیرساخت شبکه و کاراشاب و ... با سرمایه‌های این شرکت سازماندهی کنیم و فردا سرنوشتی همچون شرکت ارتباطات سیار را برای مخابرات ایران رقم بزنیم!‌

 تصمیم‌گیران و مدیران ارشد شرکت مخابرات ایران و سهامداران عمده این شرکت افزون بر این که باید پاسخگوی این بازگشت و عقبگرد مخابرات از برنامه و ره‌نگاشت تحول باشند، باید پاسخ دهند که در میانه این عملکرد زیکزاکی و مبهم اخیر، جایگاه منابع انسانی شرکت معظم مخابرات ایران، کجاست؟ و تکلیف حقوق قانونی ۱۱ ساله و پایمال شده شاغلان و بازنشستگان مخابرات چه می‌شود؟ و چه تضمینی وجود دارد که شرکت‌های خلق‌الساعه جدید با اتکا به سرمایه‌ها و سودهای بادآورده، همچون شرکت ارتباطات سیار دچار سرمستی‌های قدرت طلبانه و جدایی‌طلبانه نشده و در برابر شرکت مادر ، تواضع و تبعیت داشته باشد و شرکت مادر برای دریافت حقوق قانونی‌اش دچار مشکل نشود؟

انتهای پیام