رازگشایی از زندگی زنان در دوران باستان!

به گزارش سیتنا، برای قرن ها، باورها در مورد نقش دختران و زنان در یونان باستان حول محور محدود و پنهان بودن زندگی آنها بود. زنان از حوزه عمومی دور نگه داشته می شدند، از شهروندی محروم می شدند و هیچ جایگاه قانونی و سیاسی نداشتند. زنانی که از جامعه دور نگه داشته شده بودند به عنوان همسر، مادر و دختر به خانواده تنزل داده شدند.

بیشتر این تصور از منابع مکتوب یونان کلاسیک سرچشمه گرفته است. گزنفون، افلاطون و توسیدید همگی بر به اصطلاح حقارت زنان نسبت به مردان گواهی دادند. ارسطو در قرن چهارم قبل از میلاد در کتاب سیاست خود اظهار داشت که "باز هم مانند بین دو جنس، مرد ذاتا برتر است و زن پست تر، حاکم مرد و رعیت زن." بسیاری از این متون در آتن سرچشمه می گیرند که محدودترین نگرش را نسبت به زنان داشت. سایر دولت شهرها، مانند اسپارت، آزادی های بیشتری برای زنان داشتند که تشویق به ورزش و تمرین می شدند.

همانطور که ممکن است بین مکان ها تفاوت هایی وجود داشته باشد، بین طبقات اجتماعی نیز تفاوت هایی وجود داشت. زنان فقیر و برده به عنوان شوینده لباس‌ها، بافنده، فروشنده، پرستار و ماما کار می کردند. سرامیک های تزئین شده باستانی صحنه هایی از زنان برده شده در بازار و جمع آوری آب را نشان می داد.

با نگاهی فراتر از منابع متنی، محققان پیچیدگی بیشتری در حوزه دین پیدا می کنند. پانتئون یونان پر از خدایان زن قدرتمند است، مانند آتنا، الهه جنگ و خرد و حامی آتن یا آرتمیس، الهه شکار و بیابان. باستان شناسان دریافته اند که زندگی کشیش ها به زنان آزادی و احترام بیشتری نسبت به آنچه قبلا تصور می شد، می داد. نقش زنان در یونان باستان به جای یک تجربه یکپارچه، متنوع بود.

زندگی برای اکثر زنان به طور کلی در سه مرحله متمرکز بوده است؛ کوره (دختر جوان)، پوره (عروس تا تولد اولین فرزندش) و ژین (زن). زندگی بزرگسالان معمولاً از اوایل تا اواسط نوجوانی شروع می شد، زمانی که او ازدواج می کرد و به طور رسمی از خانواده پدرش به خانواده شوهرش نقل مکان می کرد.

جایگاه زنان در داخل خانه

اتاقی منحصراً برای زنان در خانه وجود داشت. در سنگ‌های تدفین و سرامیک‌ها، نمایش‌هایی از ژیناسیوم دیده می‌شود. زنان مسئول حوزه خانه بودند و یکی از کارهای اصلی آنها ریسندگی و بافندگی بود. بسیاری از خانه‌ها بافندگی خاص خود را داشتند. یکی از معروف‌ترین بافندگان اساطیر یونان، همسر ادیسه، پنه‌لوپه است که نماد مادری و وفاداری است. پنه لوپه در حالی که شوهرش 20 سال دور بود و در تروی جنگ می کرد و سپس سرگردان بود، با خواستگارانی حریص روبرو شد که به دنبال او بودند. پنه‌لوپه با ساختن حیله‌ای، روزهایش را با بافتن کفن برای پدرشوهرش سپری می‌کرد، اما هر شب دوباره آن را باز می‌کرد به این امید که در حالی که او تأخیر می‌کرد، شوهرش به خانه باز می‌گشت.

باستان شناسان تعداد زیادی محافظ را کشف کرده اند که زنان هنگام کار با پشم از آن استفاده می کردند. زنان تکه چوب یا سرامیک نیمه استوانه‌ای را روی یک پا قرار می‌دادند تا در حین کار کردن با پشم، لباس‌هایشان با لانولین لکه‌دار نشود.

زنان خانه سرپرستی بچه ها را نیز بر عهده داشتند. آموزش دختران و پسران جوان بر عهده زنان بود، هرچند پسران پس از سن معینی به دست معلم تعلیم و تربیت می‌شدند. موسیقی، بخشی از آموزش دختران بود. زنان همچنین نقش کلیدی در مراسم تدفین خانواده های خود داشتند. جسد را با مسح و پانسمان آماده می کردند.

برخی از زنان بودند که تحصیلات خود را ادامه دادند و خدمات شایانی به هنر و علوم کردند. در حدود سال 350 قبل از میلاد، آکسیوتئا فیلیوس زیر نظر افلاطون به مطالعه فلسفه پرداخت (برخی منابع می گویند که او برای این کار خود را به عنوان یک مرد درآورده است). در قرن ششم قبل از میلاد، کشیش دلفی Themistoclea (همچنین به عنوان Aristoclea شناخته می‌شود) فیلسوفی بود که به خودی خود در فلسفه و ریاضی نامدار بود.

زنانی که به عنوان کشیش در آیین‌های مذهبی و آیین‌های مقدس شرکت می‌کردند، از زندگی خارج از حوزه خانه لذت می‌بردند. باستان شناس جوآن برتون کانلی نشان داده است که در جهان یونان «دفاتر مذهبی تنها عرصه ای را ارائه می‌دادند که در آن زنان یونانی نقش هایی برابر و قابل مقایسه با مردان به عهده می گرفتند».

انتهای پیام