شنود در اعماق دریا با استفاده از شاهراه‌های اینترنت
به دنبال انتشار گزارش‌های متعددی از آسیب‌دیدگی کابل‌های فیبرنوری در دریای بالتیک در ماه‌های اخیر و افزایش نظارت بر این کابل‌ها، کارشناسان فنی به این نتیجه رسیدند که بعضا از این کابل‌ها که ۹۵ درصد ترافیک اینترنت را منتقل می کنند، برای پایش و جاسوسی از فعالیت های زیر دریاها استفاده می شود.
به گزارش سیتنا به نقل از بی بی سی، در ماه‌های اخیر گزارش‌های متعددی از آسیب‌دیدگی کابل‌های مخابراتی در دریای بالتیک منتشر شده که نگرانی‌هایی را برانگیخته است.
این کابل‌ها که حجم عظیمی از داده‌های اینترنتی را بین کشورها جابه‌جا می‌کنند، آن قدر اهمیت دارند که ناتو طرحی به نام «پاسبان بالتیک» را آغاز کرده است تا این دریا را با هواپیما، ناوهای جنگی و پهپاد زیر نظر بگیرد.
اتحادیه اروپا نیز در حال افزایش اقدامات خود برای نظارت و حفاظت از این کابل‌ها است.
با وجود این اقدامات، ناظران نمی‌توانند هم‌زمان همه‌جا حاضر باشند.
به همین دلیل بعضی شرکت‌ها در تلاش‌اند تا با استفاده از سیگنال‌های فیبرنوری، تحرکات اطراف کابل‌ها را رصد کنند؛ از جمله شناسایی پهپادهای زیرآبی مخفی یا کشتی‌های متخاصمی که لنگرهای خود را روی بستر دریا می‌کشند.
در آزمایش‌های سال گذشته سیستم شرکت «آ پ سنسینگ» - که شبیه‌سازی بود و نه تلاشی واقعی برای خرابکاری - غواص دست خود را روی کابل زیردریایی تحت نظارت این شرکت گذاشت.
این شرکت برای آزمایش دقت سیستم خود، کشتی‌ها، پهپادها و غواصانی مجهز به اسکوترهای دریایی را نیز به کار گرفت تا دقت نرم‌افزار خود را در شناسایی و تشخیص حضور این وسایل ارزیابی کند.
آن‌ها همچنین آزمایش کردند که آیا کابل قادر است صدای افتادن لنگر کشتی در آب را «بشنود» یا نه.
هنگامی که پالس‌های نوری در امتداد یک رشته فیبرنوری حرکت می‌کنند، گاهی بازتاب‌های کوچکی در همان مسیر بازمی‌گردند. این بازتاب‌ها تحت تاثیر عواملی مانند دما، ارتعاشات یا اختلالات فیزیکیِ خودِ کابل قرار می‌گیرند.
اگر دمای بخشی از کابل زیر زمین تغییر کند، ممکن است نشان‌دهنده این باشد که آن قسمت از کابل از جایش بیرون آمده است.
شرکت «آ پ سنسینگ» ویدیویی از یک آزمایش را نشان می‌دهد که در آن مردی روی چمنزار راه می‌رود، سپس تفنگی را بلند می‌کند و شلیک می‌کند. کابل فیبر نوری دفن‌شده در چند متری او، تمام این اتفاقات را دریافت و ثبت کرده است.
کلمنس پل، مدیر اجرایی این شرکت، به نموداری اشاره می‌کند و می‌گوید: «می‌توان تک‌تک قدم‌ها را به‌وضوح دید.» رد پاها به صورت نقاط یا خطوط کوتاه روی نمودار ظاهر می‌شود، در حالی که شلیک تفنگ به شکل یک لکه بزرگ‌تر ثبت شده است.
با این فناوری حتی می‌توان اندازه تقریبی یک کشتی را که از روی کابل زیردریایی عبور می‌کند، تعیین کرد. همچنین موقعیت آن و در برخی موارد جهت حرکتش نیز قابل تشخیص است. این اطلاعات را می‌توان با تصاویر ماهواره‌ای یا حتی داده‌های سامانه شناسایی خودکاری که بیشتر کشتی‌ها به‌طور دائمی ارسال می‌کنند، تطبیق داد.
این شرکت می‌گوید که در صورت وجود یک رشته فیبر نوری بلااستفاده - که به آن «فیبر تاریک» می‌گویند - یا یک فیبر فعال با کانال‌های خالی کافی، می‌توان قابلیت‌های نظارتی را به کابل‌های فیبر نوری موجود اضافه کرد.
اما این فناوری محدودیت‌هایی دارد. دیوید وب از دانشگاه استون توضیح می‌دهد که حسگرهای فیبر نوری نمی‌توانند اختلالات را از فواصل بسیار دور تشخیص دهند، بنابراین باید در امتداد کابل، تقریبا هر ۱۰۰ کیلومتر، دستگاه‌های شنود سیگنال نصب شوند.
شرکت «آ پ سنسینگ» می‌گوید این فناوری می‌تواند ارتعاشات را از چند صد متری تشخیص دهد، اما «معمولا قادر نیست سیگنالی را از چند کیلومتر دورتر دریافت کند». این شرکت همچنین تایید می‌کند که این فناوری در برخی کابل‌های نصب‌شده در دریای شمال استفاده شده، اما از ارائه جزئیات بیشتر خودداری کرده است.
پل هایدن، مدیر اجرایی شرکت هلندی «اوپتیکس۱۱» که تولیدکننده سیستم‌های حسگر صوتی فیبرنوری است، می‌گوید: «داشتن یک سیستم هشدار زودهنگام ضروری است تا افراد بدانند چگونه باید واکنش نشان دهند.»
هایدن معتقد است که کابل‌هایی که صرفا برای پایش فعالیت‌های دریایی نصب می‌شوند، می‌توانند بسیار کارآمد باشند. به‌عنوان مثال، می‌توان چنین کابل‌های شنودی را به جای آنکه مستقیما داخل زیرساخت‌ها تعبیه شوند، در فاصله ۱۰۰ کیلومتری از یک بندر مهم یا در نزدیکی یک خط لوله گاز یا کابل مخابراتی حیاتی قرار داد،.
این کار می‌تواند به اپراتورها دیدی جامع از رفت‌وآمد کشتی‌ها در منطقه بدهد و امکان هشدار زودهنگام درباره حرکت یک کشتی به سوی یک زیرساخت حیاتی را فراهم کند.
تورستن بنر، یکی از بنیان‌گذاران و مدیر اندیشکده «موسسه سیاست‌گذاری عمومی جهانی»، از واکنش نظامی مشهود به قطع شدن کابل‌ها در دریای بالتیک استقبال می‌کند و می‌گوید: «خوشبختانه ناتو و اتحادیه اروپا از این تهدید آگاه شده‌اند.»
فناوری حسگرهای کابل ممکن است مفید باشد، اما کارایی آن در جلوگیری از آسیب، به این بستگی دارد که گارد ساحلی یا گشت‌های نظامی با چه سرعتی بتوانند هشدارهای مربوط به خرابکاری احتمالی را دریافت کرده و به آن واکنش نشان دهند. بنر می‌گوید: «موضوع این است که چقدر سریع می‌توان با یک کشتی ارتباط برقرار کرد.»
انتهای پیام
افزودن دیدگاه جدید