اقتصاد مشارکتی در فضای مجازی؛ پیشرانها و دلایل توسعه
طبق یافته های تحقیقاتی، اقتصاد مشارکتی(پلتفرمی) در فضای مجازی به علت سهولت و راحتی کاربران، در بین کشورهای دنیا به سرعت در حال گسترش است.
به گزارش تسنیم، تحولات سریع و پیچیده در فضای مجازی و عرصه فناوری اطلاعات و ارتباطات باعث شده است، اقتصاد کشورها از حالت سنتی به سمت اقتصاد مشارکتی یا پلتفرمی سوق داده شود. اقتصاد مشارکتی پدیده جدیدی است که در آن مصرف کنندگان عادی به فروشندگان خدماتی تبدیل شده اند که زمانی در انحصار فروشندگان حرفه ای بوده است.
** پلتفرم های فضای مجازی؛ زیرساخت اقتصاد مشارکتی
اقتصاد مشارکتی با نام های بسیاری مثل اقتصاد گیگ، اقتصاد بر اساس تقاضا، اقتصاد همتا، اقتصاد پلتفرمی شناخته می شود. همچنین اقتصاد مشارکتی به مدلی اقتصادی تعریف شده است که در آن به اشتراک گذاری و تسهیل دسترسی به محصولات و خدمات انجام می پذیرد و پلتفرم های اجتماعی آنلاین پایه و زیرساخت این نوع اقتصاد است. شرکت های این حوزه چارچوب های مشترکی دارند به طوری که بازارگاه های مبتنی بر رتبه بندی و سیستم های پرداخت داخل برنامه را در بر می گیرند. آنها به افراد این فرصت را می دهند که بر اساس زمان بندی خود درآمدزایی کنند.
با توجه به تازگی مفهوم اقتصاد مشارکتی، طبق پژوهش های انجام شده، تعجب آور نیست که 73 درصد از آمریکایی ها با اصطلاح اقتصاد مشارکتی آشنا نیستند، اما 72 درصد حداقل یکبار از خدمات آنلاین به اشتراک گذاشته شده استفاده کرده اند. همچنین طبق یافته های تحقیقاتی افراد تحصیلکرده بین سنین 18 تا 34 سال به عنوان عرضه کنندگان بیشترین سهم نسبی را نسبت به تمام ارائه دهندگان خدمات حوزه اقتصاد مشارکتی به خود اختصاص داده اند. در جهان تعدادی بیشتری از مردم آسیا، آفریقا و آمریکای لاتین مایل به شرکت در اقتصاد مشارکتی هستند تا در اروپا و آمریکای شمالی.
** تسهیل و راحتی کاربران؛ دلیل اصلی گسترش اقتصاد مشارکتی
در نظرسنجی پی سی دبلیو از مردم پرسیده شد که به چه دلیل در اقتصادی مشارکتی به عنوان خریدار شرکت می کنند. بیشترین پاسخ های داده شده عبارت از: زندگی ما راحت تر می شود، زندگی همه را راحت تر می کند، برای محیط زیست و جامعه بهتر است. شرکت کنندگان همچنین اذعان داشتند که اعتماد و معرفی دوستان نقش مهمی در مشارکت آنها در خدمات حوزه اقتصاد مشارکتی ایفا کرده است و تجربه آنها به عنوان خریدار از ارائه دهندگان خدمات مختلف این حوزه یکسان نبوده است.
** پیشران های اصلی گسترش اقتصاد مشارکتی
اقتصاد مشارکتی برای گسترش دارای پیشران هایی است که این پیشران ها عبارت است از:
1- دیجیتال سازی
ابزار اصلی رشد مدل کسب و کار اقتصاد اشتراکی در جوامع نفوذ بیشتر فناوری در جوامع و برنامه های تلفن همراه است که تقاضا و عرضه را با هم تعدیل می کند و توانایی دسته بندی و امتیاز دهی خدمات و محصولات را از طریق فناوری های ارتباطی میسر کرده و این فناوری ها عاملی شده که خدمات سریع تر، ارزان تر و در مقیاس بزرگتر در اختیار جوامع قرار گیرد.
2- رشد شهرنشینی
همواره در کنار رشد فناوری، افزایش شهرنشینی را یکی از عوامل مهم رشد اقتصاد مشارکتی دانست. تراکم جمعیت و افزایش آن و کمک فناوری باعث تسهیل دسترسی منابع و خدمات شده است. این تراکم جمعیت فرصت مناسبی برای تبادل بیشتر کالاها و خدمات در بین افراد ایجاد نموده است.
3- انگیزه های مالی
جنبه های مالی بدون شک نقش مهمی در ظهور اقتصاد مشارکتی ایفا می کند. انگیزه اصلی آنها برای شرکت در اقتصاد اشتراکی کسب درآمد یا صرفه جویی در هزینه است. برخی معتقدند عامل اصلی شراکت در این نوع معاملات، انگیزه های مالی است. بر اساس نظرسنجی 2015، از 48 درصد پاسخ دهندگان در کشور بلژیک اعلام کردند که انگیزه اصلی آنها برای شرکت در اقتصاد اشتراکی، کسب درآمد یا صرفه جویی در هزینه است.
4- رشد پایدار
ارزش ها و هنجارها در قرن 21 را می توان بسیار متفاوت تر از قرن پیش از خود دانست. از مهمترین هنجارهای شکل گرفته در عصر جدید، اهمیت دادن به چالش های زیست محیطی است و رشد پایدار همه جانبه است. حال مفاهیم اقتصاد مشارکتی با تغییر نگاه مالکیتی توانسته است تاثیر بسیاری بر افزایش طول عمر محصولات گذاشته و با بهبود دسترسی به خدمات یا محصولات افراد را از تصاحب آن بی نیاز کند.
** رسانه و سرگرمی؛ رتبه اول حوزه اقتصاد مشارکتی در اروپا
مطابق تحقیقات انجام شده در سال 2017 در شش کشور اروپایی، نسبت مشارکت مصرف کنندگان در حوزه مختلف اقتصاد مشارکتی به ترتیب رسانه و سرگرمی (28 درصد)، اقامتگاه (20 درصد)، حمل و نقل (19 درصد)، خرده فروشی (19 درصد)، خدمات (14 درصد)، مالی (11 درصد) و ماشین آلات (10 درصد) بوده است.
از آنجا که کسب و کارهای اقتصاد مشارکتی توانسته اند به نقطه ای برسند که در آن با کسب و کارهای سنتی رقابت کنند این اقتصاد توانسته است تاثیر بسزایی بر شرکت های بدون کارکنان تمام وقت در ایالات متحده داشته باشد. بطوری که تعداد شرکت های بدون نیروی کار قراردادی یا رسمی از سال 1994 تا 2014 به میزان 9 میلیون افزایش یافته و به 24 میلیون رسیده است.
انتهای پیام
افزودن دیدگاه جدید