به احترام سنت های باستانی نوروز، دل از فضای مجازی بکنیم!
امروزه گسترش دسترسی عمومی به فضای مجازی و ورود تلفن های همراه هوشمند به بازار، بسیاری از شهروندان ایرانی را به خود مشغول کرده است. آنقدر که بسیاری از آنها به معنای واقعی کلمه به فضای مجازی معتاد شده اند و جدا شدنشان از این فضا، حتی برای لحظاتی کوتاه دشوار است؛ افرادی که هرچند باور ندارند به فضای مجازی معتاد هستند، با فرا رسیدن نوروز این فرصت را دارند که اعتیاد داشتن یا نداشتن خود به فضای مجازی را بسنجند.
به گزارش سیتنا، سایت تابناک نوشت: از جمله آسیب هایی که گسترش تکنولوژی و فراگیر شدن تلفن های همراه هوشمند در جامعه ایجاد کرده است، می توان به افزایش بی اندازه حضور افراد در فضای مجازی و صرف زمان و هزینه بیش از اندازه آنها در این مسیر اشاره کرد؛ رفتاری نگران کننده که از اعتیاد بخش قابل توجهی از شهروندان به فضای مجازی خبر دارد و اگر دقیق بررسی شود، گویای خسارات جبران ناپذیری برای فرد و جامعه است.
این حضور بی امان و بی اندازه جمع زیادی از شهروندان در فضای مجازی را اگر در کنار روزهای نوروز و سنت های باستانی آن قرار دهیم، با تعارضات عجیبی مواجه می شویم. افرادی که در گذشته ای نه چندان دور برای روزهای عید دید و بازدیدهای حضوری را ضروری می دانستند و بدون هر گونه ارتباط مجازی، به شکل حضوری از حال یکدیگر باخبر می شدند، حالا در شرایطی هستند که می توانند این دید و بازدیدهای حضوری را لغو و به ارتباط مجازی بسنده کنند.
این آسیب که در سال های اخیر شدت گرفته است، فرصت دیدارهای حضوری دوستان و آشنایان را بر خلاف سنت های اصیل و کهن ایرانی از آنها گرفته و به چالش جدید روزهای عید نوروز تبدیل شده است. اتفاقی که به دلیل گستردگی فضای مجازی منطقی آن است که در این روزها یا از سوی شهروندان کلا فضای مجازی کنار گذاشته و یا به حداقل ممکن استفاده رسانده شود؛ اما در این میان هستند افرادی که وابستگی بی امانشان به فضای مجازی فرصت چنین امری را به آنها نمی دهد و به عبارتی به فضای مجازی اعتیاد دارند.
این موضوع، یعنی اعتیاد به فضای مجازی و روش های رهایی از آن به قدری مهم و جدی است که بارها از طریق رسانه ملی و برنامه های تلویزیونی در مورد آن برنامه تهیه شده است، ولی در بسیاری از آنها، مجری و عوامل برنامه خود نیز در انتها و برای ارتباط بیشتر با بینندگان، آدرس های مجازی اعلام و مخاطبانشان را برای حضور در این فضا دعوت می کنند.
در این رفتار رسانه ملی تناقضی وجود دارد که دلیل آن هرچه باشد، باید گفت نمی توان از این دست برنامه ها انتظار اصلاح این آسیب اجتماعی و مهم را داشت، چون در این برنامه ها تلاش می شود رفتاری به شهروندان آموزش داده شود که عوامل برنامه یا خود آن را رعایت نمی کنند، یا در پایان شهروندان را به نقض آن دعوت می کنند.
صرف نظر از این موضوع، فضای مجازی بخش زیادی از جمعیت جامعه را به قدری به خود مشغول کرده است که عملاً فرصت دید و بازدیدهای عیدانه و میهمانی های سابق را از آنها گرفته است. این افراد که در بیشتر موارد حضورشان در فضای مجازی بی دلیل و غیر منطقی است، حالا در این تعطیلات عمومی، فرصت ویژه ای برای آزمونی مهم دارند.
آنها می توانند دست کم به احترام سنت های باستانی عید نوروز و دید و بازدیدهای عیدانه، برای چند روز هم که شده دل از فضای مجازی بکنند و از حضور در کنار خانواده و آشنایان لذت ببرند؛ اتفاقی که اگر رخ ندهد، فرد مشمول نباید لحظه ای در اعتیاد شدید خود به فضای مجازی شک کند.
به بیان دیگر این افراد می توانند در روزهای تعطیل نوروز از فرصت به دست آمده استفاده کنند و با دور شدن از فضای مجازی، میزان وابستگی خود را به این فضا بسنجند، اگر این عمل برای آنها ممکن نیست، یقین بدانند به فضای مجازی معتاد شده اند و با این روند، خسارات سنگینی در زندگی شخصی پیش روی خواهند داشت؛ خساراتی که به دلیل فراگیر بودن جامعه را نیز در آینده متضرر خواهد کرد.
انتهای پیام
افزودن دیدگاه جدید