چرا منافع ملی این روزها از مسیر توییتر می‌گذرد؟

حسین درخشان * - اوضاع به سرعت عوض شده است. ائتلاف آمریکا - سعودی - اسرائیل با آمدن ترامپ و پس از شکست در سوریه به کمک رجویست‌ها و پهلویست‌های وطن‌نشناس تلاش گسترده‌ای را قدم به قدم به سمت براندازی («تغییر رژیم» به تعبیر خودشان) در ایران آغاز کرده‌اند.

برنامه این است که بر هر حادثه یا اتفاق احساس‌برانگیزی سوار شوند و پس از راه‌انداختن تظاهرات توییتری و دمیدن در آتش آن به کمک کانال‌های تلگرامی و ماهواره‌ای‌شان چرخه‌ای را برای فوران احساسات پاک مردم شاعرپیشه و مظلوم‌پرست ایران راه بیندازند.

بعد قصد دارند آن را به خیابان بکشند و از دل آن قربانیان جدید بسازند و مواد لازم برای کشاندن داستان به رسانه‌های جهانی را فرآهم آورند تا شاید بتوانند آشوب خیابانی راه بیندازند، تحریم‌ها را افزون و برجام را باطل کنند و نهایتا سراغ گزینه نظامی بروند.

نقطه شروع این برنامه توییتر است و بعد رسانه‌های سنتی‌تر می‌آیند تا تظاهرات‌های توییتری (مشهور به توفان هشتگی) را به تظاهرات خیابانی تبدیل کنند.

در این میان، ایران بی‌دفاع است. به‌رغم تلاش‌های مدیران قبلی و فعلی، پروپاگاندای عریان، بی‌ظرافت، پرخرج، کارمندی، کم‌بهره و کم‌خلاقیت خبر صداوسیما را کم‌مخاطب و کم‌اعتبار کرده است.

توییتر هم که به‌عنوان عریض‌ترین خیابان اینترنتی این روزها عرصه مهم‌ترین حوادث و مباحثات سیاسی - رسانه‌ای جهان شده هنوز مسدود است، به‌رغم همه بحث‌ها درباره آزاد شدنش و حضور ده‌ها سیاستمدار و مقام برجسته. چه باید کرد؟

پیشنهاد من چهار بخش دارد:

۱- توییتر را باز کنید. نخبگان و تحصیلکردگان را به فعالیت در آن تشویق کنید و استفاده از آن را برای عموم آموزش دهید. از وزیران، نمایندگان مجلس و مدیران ارشد دولتی گرفته تا سخنگویان تمام مؤسسات و سازمان‌های دولتی و به‌خصوص قضایی.

۲- رادیو و تلویزیون را وادار به حمایت از این نخبگان کنید. در برنامه‌های مهم مثل نود، ۲۰:۳۰ و... تهیه‌کنندگان باید از توییتر به‌عنوان مهم‌ترین راه ارتباط با مخاطبان بهره گیرند.

نویسندگان و توییت‌های همسو با منافع ملی باید در آنان برجسته شوند و صدایشان پژواک گسترده یابد.

۳- کانال‌های تلگرامی همسو با منافع ملی باید تاسیس و غیرمستقیم تبلیغ شوند تا بتوانند با کانال‌های پرمخاطبی که دنبال منافع حزبی یا منافع معاندان هستند، رقابت کنند و هژمونی آنان را به چالش بگیرند.

۴- نویسندگان روزنامه‌ها و وب‌سایت‌های خبری، چهره‌های رادیو و تلویزیونی، و صاحب‌نظران وفادار به کشور همه باید در توییتر فعال‌ شوند و حساب توییتری‌شان در کنار اسم آنان در مطالبی که درباره‌شان منتشر می‌شود یا در برنامه‌های رادیو و تلویزیونی ذکر شود. واقعیت آن است که توییتر جای وبلاگ‌ها را به‌عنوان «عرصه عمومی» (به تعریف هابرماس) گرفته ‌است؛ همزمان نقطه آغاز معاندان برای به راه انداختن آشوب در کوتاه‌مدت (به‌ویژه پیش از انتخابات) و نهایتا تغییر رژیم در بلندمدت شده است. غیبت صداهای مدافع منافع ملی از این عرصه تنها به سود مخالفان استقلال، آزادی و امنیت کشور است؛ بیدار شویم.

* تحلیلگر رسانه - همشهری