هوشمندسازی شهرها نیازمند حمایت مالی دولت برای اجرای پروژه‌های ملی استراتژیک است

دکتر داوود ادیب، رییس هیات مدیره اتحادیه صادرکنندگان صنعت مخابرات ایران در پاسخ به این سوال که «آیا محورهای توسعه فناورانه و تبدیل شهرهای ایران به شهر هوشمند را با زیرساخت های موجود در کشور، متناسب و هم سو می دانید؟» طی یادداشتی مفصل که در اختیار سیتنا قرار داد، نوشت:

فناوری اطلاعات و ارتباطات و به تبعیت آن ظهور فناوری های نوین، موتور محرکه تحولات اخیر جهان است و بدون توسعه ICT  و بدون استفاده از اینترنت اشیاء که یکی از اصلی ترین ارکان و مظاهر شهر هوشمند است، امکان تحول و توسعه اقتصاد هوشمند و در نهایت ترسیم و خلق یک شهر توسعه یافته بر مبنای هوشمندی فراهم نیست و بدیهی است که به صورت یک پیش نیاز می‌بایست در وهله نخست، سازو کارهای آن را فراهم سازیم.

بررسی تحولات اخیر در کشورهای توسعه یافته که نگاهشان به سمت شهرهای هوشمند و هوشمندسازی است، نشانگر این موضوع است که این کشورها از اینترنت اشیاء و تکنولوژی ها و فناوری های وابسته به آن به‌عنوان یکی از روندهای اصلی شکل‌دهنده توسعه فناوری در حوزه اطلاعات و ارتباطات و شکل گیری شهرهای هوشمند استفاده کرده یا می‌کنند و طبیعتا رسیدن به این مقدار ظرفیت و تغییر در کاربرد اینترنت و هوش مصنوعی و ابزارهای رباتیک به ‌منظور برقراری ارتباط میان استفاده‌کنندگان نهایی و برقراری ارتباط میان اشیاء فیزیکی که بتوان یک خدمت معین را ارائه نمود و یا در کشور صنعت توریسم را متجلی و متحول ساخت، نیازمند نواندیشی در برخی از رویکردهای سنتی در زمینه مدیریت شهری، مدیریت شبکه، رایانش ابری و ارائه سرویس‌های جدید بر مبنای ارزش افزوده است که به نظر می رسد در حال حاضر محدودیت های زیادی را در این خصوص چه در شهرهای بزرگ و چه در مناطق آزاد در ایجاد شهر های هوشمند داشته ایم.

در پاسخ به این سوال که آیا شرایط موجود در مناطق آزاد و یا حتی سایر شهرهای بزرگ کشور متناسب با توسعه آنها جهت ایجاد یک شهر هوشمند می باشد؟ باید گفت خیر. ما برای رسیدن به شهر هوشمند و در نهایت توسعه اقتصادی متاثر از آن، نیازمند اجرا و پیاده سازی یک سری پیش نیازها هستیم که در صورتی این پیش نیازها رعایت نشوند، موفقیت لازم را به دست نخواهیم آورد. یکی از استراتژی ها و راهکارهایی که معمولا برای توسعه اقتصادی و رسیدن به اقتصادی پایدار در هر کشوری مورد استفاده قرار می گیرد، تقویت اقتصاد مناطق هدف یا به عبارت دیگر، توسعه اقتصاد پایدار بر مبنای هوشمندی یک منطقه خاص از جمله مناطق آزاد است که مقررات دست و پا گیری ندارند. برای رسیدن به این هوشمندی نیازمند امکانات هوشمند در آن منطقه از جمله اقتصاد هوشمند، زیرساخت و ارتباطات هوشمند، حمل و نقل شهری هوشمند، انرژی هوشمند، دولت هوشمند، امنیت هوشمند، سلامت هوشمند، کسب وکار هوشمند و حتی شهروند هوشمند و در نهایت مسافران هوشمند می باشیم که باید بخش اعظمی از آنها بر بستر فناوری اطلاعات و ارتباطات و اینترنت و همین‌طور اینترنت اشیاء پایه گذاری شوند.

اینجا یک سوال مطرح می شود که آیا چنین امکاناتی در مناطق آزاد و یا حتی سایر مناطق کشور وجود دارد و این که اگر وجود ندارد چه نهادی متولی سرمایه گذاری در این بخش است؟ همان طور که پیش‌تر نیز مطرح شد پاسخ این سوال نیز منفی است، به این دلیل که امکانات موجود در شهرهای ما، نیازهای توسعه ای یک شهر هوشمند واقعی را در حال حاضر با شرایط موجود پوشش نمی دهند. ما نیازمند توجه به عنصر کلیدی  تحولات اخیر در جهان هستیم. امروزه عصر کاملاً جدیدی از ارتباطات بی سیم فوق سریع در جهان در حال شکل گیری است که از نظر کیفیت و کمیت کاملاً با نمونه های متداول متفاوت است. با بهره گیری از این فناوری ها حجم عظیمی از داده‌ها را می‌توان در کسری از ثانیه منتقل کرد و میلیون‌ها اینترنت اشیاء و دستگاه‌ها و سیستم‌های هوش مصنوعی را قادر ساخت تا در زمان واقعی  با هم همگام شوند ، این پیش نیاز یک شهر هوشمند واقعی است.

ما امیدواریم، تفاهم نامه هایی که با 9 اپراتور مطرح کشور  همزمان با روز جهانی ارتباطات در پژوهشگاه ارتباطات و فناوری اطلاعات در خصوص توسعه دسترسی مبتنی ‌بر فیبرنوری در راستای دسترسی ۲۰ میلیون پوشش فیبر نوری منعقد گردید نشانه خوبی برای توجه دولت به برخی از پیش نیازهای توسعه ای شبکه زیرساختی کشور بوده باشد و این تفاهم نامه ها  به سرعت عملیاتی شوند. بدیهی است که  مهمترین موضوع برای عملیاتی شدن این تفاهم نامه ها تامین منابع مالی است و اگرچه این پروژه ها را بخش خصوصی انجام خواهد داد، اما با توجه به دیر بازده بودن این گونه پروژه ها  حمایت و سرمایه گذاری دولت شرط لازم این پروژه های مهم خواهد بود.

نکته آخر این که همان طور که پیش‌تر این موضوع را به کرات عنوان شده است، ما برای رسیدن به توسعه پایدار که می تواند بسترساز شهرهای هوشمند هم شود نیازمند ارتقای شاخص های جهانی در شاخص های IDI و NRI هستیم. کشور ما در شاخص های مهم جهانی در آمادگی شبکه ای و شاخص های توسعه ای فناوری اطلاعات و ارتباطات رتبه های خوبی ندارد و بر اساس گزارشی که از مرکز جهانی اقتصاد درباره تحلیل وضعیت ایران در متغیرهای مختلف شاخص NRI موجود است، ایران بدترین رتبه‌ها را در زیرشاخه رگولاتوی با رتبه ۱۲۰ دارا بوده است. هوشمندسازی شهرها به هر شکل،  نیازمند شبکه ارتباطی قوی و زیرساخت های مرتبط با آن است و بدون حمایت مادی حاکمیت و بدون تزریق بودجه جهت اجرای برخی از پروژه‌های ملی در حوزه‌های استراتژیک ، ایجاد شهرهای هوشمند به هیچ وجه امکان پذیر نخواهد بود و دولت نمی تواند انتظار منابع مالی و بودجه های قابل توجه این تحولات بزرگ را از محل اپراتورها، شرکت های تولیدی - خدماتی خصوصی و یا مردم و حتی گردشگران پیش‌بینی نماید؛ اینها موضوعات زیر ساختی است که همان طوری که سایر دولت های کشورهای توسعه یافته نیز این اقدامات و حمایت ها را انجام داده اند دولتمردان ما نیز می بایست سازو کار توسعه ای را فراهم سازند و آشکار است که بدون حمایت دولت و بدون تامین منابع مالی، برای تصویر و خلق شهرهای هوشمند راه درازی را خواهیم داشت.

انتهای پیام