پیشنهاد راه‌اندازی شبکه اختصاصی برای دولت
اختلاف میان صدا و سیما و دولت زیاد است، این موضوع به جایی رسیده که مسوولان وزارت ورزش و جوانان نسبت به برنامه‌هایی که درباره جوانان ساخته می‌شود واکنش نشان دادند و آنها را غیر واقعی می‌نامند.
به گزارش سیتنا به نقل از اعتماد، نخستین بار اواخر سال 92 بود که گفت‌وگوی تلویزیونی روحانی با مردم سر و صدای زیادی به پا کرد و انتشار خبرنامه رییس سازمان صدا و سیما به شورای نظارت بر صداو سیما، آن هم بلافاصله بعد از پایان گفت‌وگوی تلویزیونی رییس‌جمهور، نشان از آغاز اختلافی عمیق بین دولت و صدا و سیما داشت. حسام‌الدین آشنا، نماینده رییس‌جمهور در شورای نظارت بر صدا و سیما درباره فعالیت‌های صدا و سیما علیه دولت در مصاحبه با یکی از سایت‌های خبری گفته بود: «نگرانی اعضای دولت از نفوذ جناح‌هایی مشخص در بعضی از سطوح رسانه ملی است. جناح‌هایی که تصور می‌کنند هنوز انتخابات ادامه دارد. ما باز هم این پیام را به این دوستان می‌دهیم: بیایید باور کنیم مردم انتخاب خود را کرده‌اند و اکنون دوره همدلی و همراهی است.»
این اختلاف‌نظرها در حالی ادامه دارد که روز گذشته مشاور وزیر ورزش و جوانان برنامه‌های صدا و سیما برای جوانان را مصنوعی دانست و پیشنهاد راه‌اندازی شبکه اختصاصی دولت را برای پوشش کامل و درست حرف‌ها و برنامه‌های دولت ارایه کرد. محمدرضا رستمی، مشاور وزیر ورزش و جوانان در امور جوانان درباره سیاست‌های صدا و سیما به «اعتماد» گفت: «جامعه جوان ایران جامعه‌یی است که تحمل تک گویی و تک تریبونی را ندارد، بازتاب این رفتار صدا و سیما و انحصار طلبی که دارد باعث می‌شود تا جوانان گرایش بیشتری به سمت شبکه‌های ماهواره‌یی نشان دهند.
عملکرد رسانه ملی، کاملا جهت دارد و انحصاری است. بدنه جوان ایران 24 میلیون نفر است که برای اعتماد به رسانه ملی باید اخبار و برنامه‌های مناسب خودش را ببیند. آیا برای دست یافتن جوان به هویت خودش و رسیدن جامعه به یک جوان کامل، رسانه ملی به تمام وظایف خود عمل می‌کند؟»
تصویر صدا و سیما از جوانان، کاریکاتوری است
مهم‌ترین بخش انتقادات به رسانه ملی مربوط به امور جوانان و عدم پرداخت به مشکلاتشان است. رستمی در بخش دیگر سخنانش با بیان اینکه تصویر ارایه شده از جوانان در برنامه‌های صدا و سیما غیرواقعی، مصنوعی و کاریکاتوری است، گفت: «جوان به تصویر کشیده شده از سوی این رسانه، وضعیت مالی خوبی دارد، این درحالی است که او مشغول به هیچ کاری نیست و دغدغه خاصی ندارد و به مسائل سبک و سطحی می‌پردازد؛ در واقع شاهد تصویر فضای مسموم و ناسالمی از جامعه جوان در برنامه‌های تلویزیون و رادیو هستیم. این رسانه به نام ملت و به کام سرمایه‌داری است. سرمایه‌داری چه از طریق بازرگانی و چه از طریق خرید بخش‌های محتوایی صدا و سیما حاکمیت مطلق بر این رسانه دارد؛ این درحالی است که قرار بود صدا و سیما، دانشگاه و مدرسه انسان‌ساز باشد. این رسانه امکانات زیادی برای اثرگذاری بر این قشر در اختیار دارد که باید پرسید اگر به وظایف خود به درستی عمل کرده بود در حال حاضر شاهد چنین شرایط فرهنگی، اجتماعی در جامعه بودیم؟»
مشاور وزیر ورزش و جوانان در امور جوانان درباره رفتار صدا و سیما با دولت گفت: «اگر قرار باشد دولت برای پخش هر برنامه‌یی مبلغی را به صدا و سیما پرداخت کند بهتر است شبکه اختصاصی را با پشتیبانی فنی صدا و سیما و با بودجه خود راه‌اندازی کند که در آن براساس سیاست‌های دولت برنامه‌سازی شود. راه‌اندازی چنین شبکه‌یی موازی‌کاری با سایر شبکه‌های صدا وسیما محسوب نمی‌شود؛ چرا که بر اساس سیاست‌های دولت و در جهت ارتباط این قوه با مردم برنامه‌های آن روی آنتن می‌رود. رسانه ملی وظیفه قانونی‌اش این است که در برنامه‌ها سیاست‌های دولت را به صورت کامل برای مردم پوشش دهد. در غیر این صورت راه‌اندازی شبکه اختصاصی دولت که بیشتر مربوط به مشکلات جوانان است و بدون سانسور و بدون جهت‌گیری‌های سیاسی فعالیت می‌کند می‌تواند کمک زیادی به دولت و مردم داشته باشد.»
مشاور وزیر ورزش و جوانان در امور جوانان درباره موضوع اشتغال جوانان و برنامه‌های صدا و سیما گفت: «صدا و سیما در حوزه اشتغال جوانان چه کار فرهنگ‌سازی و آموزشی را انجام داده است تا جوانان نسبت به آینده شغلی خود و توسعه کشور مسوولیت‌پذیر باشند؟ این رسانه در زمینه مشارکت سیاسی، اجتماعی جوانان چه اقدام موثری انجام داده است و آیا برنامه‌های پرمخاطبی را در این زمینه تولید کرده است؟ مسوولان صدا و سیما از این چالش‌ها گریزان هستند و به آنها پاسخ نمی‌دهند در حالی که اعتبارات و بودجه‌های بسیار زیادی را در اختیار دارند. کمی‌گرایی نمی‌تواند موجب افزایش مخاطب شود، بلکه لازم است تلویزیون به محتوایی غنی در جهت تبیین الگوهای مختلف اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و اقتصادی توجه کند. ما به عنوان متولی امور جوانان این نیاز جامعه را احساس کردیم و امیدواریم در این راه، خود صدا و سیما پیشقدم شود.»
وی در ادامه درباره این موضوع که آیا راه‌اندازی چنین شبکه‌یی نمی‌تواند چالش‌برانگیز باشد؟ گفت: «مدیران صداوسیما ممکن است با این موضوع مخالفت کنند؛ چرا که تمایلی به شکستن انحصار رسانه‌یی خود ندارند اما بر اساس منافع ملی به این چالش درونی داخل حاکمیت نیاز داریم. در صورتی که این شبکه با پشتیبانی فنی صدا و سیما تاسیس شود و بر اساس سیاست‌های دولت برنامه تولید و پخش کند، مردم کمتر به شبکه‌های ماهواره‌یی خارجی گرایش پیدا می‌کنند؛ بنابراین راه‌اندازی چنین شبکه‌یی به نفع حاکمیت است.»
مشاور وزیر ورزش و جوانان در امور جوانان همچنین با اشاره به برنامه‌های نمایشی و خبری صداوسیما گفت: برنامه‌های نمایشی جذاب عمدتا از کشورهای خارجی خریداری می‌شوند. این برنامه‌ها نیز مروج سبک زندگی اسلامی ایرانی نیستند. از سوی دیگر برنامه‌های تولیدی نیز جذابیت لازم را ندارند و به مسائل و موضوعات مورد نیاز جامعه جوان نمی‌پردازند؛ بنابراین این گروه سنی از این برنامه‌ها استقبال نمی‌کنند. خود مسوولان رسانه ملی نظرسنجی کنند و ببینند که چه مقدار از جوانان از سیاست‌های آنها حمایت می‌کنند و برنامه‌های شان را تماشا می‌کنند؟ جامعه جوان نیاز به امید و نشاط دارد و اگر این نیازها از طریق رسانه ملی برطرف نشود جوان به سمت فضاهای رسانه‌یی دیگر می‌روند و ما این‌گونه با مشکل مواجه می‌شویم.»
تاریخچه اختلاف دولت‌ها با رسانه ملی
در دولت نهم و زمان ریاست‌جمهوری محمود احمدی‌نژاد هم اختلاف میان دولت با صدا و سیما وجود داشت.
مهدی کلهر، مشاور فرهنگی احمدی‌نژاد :من تصور می‌کنم برنامه تبلیغی درباره دولت، کافی نیست. بالاخره هر دولتی که بر سرکار است، نیازمند این است که یک سری ازاطلاعات و اخبارش با ظرافتی که خصوصا در مسائل سیاسی وجود دارد بیان کند. طبیعی است که در شرایط امروز این آگاهی رسانی بایدتوسط شبکه‌های تلویزیونی صورت بگیرد. من فکر می‌کنم هیچ اشکالی ندارد که هر سه قوه درکنار این 21 شبکه‌یی که الان داریم، هر کدام یک شبکه داشته باشند.
پس از انتخابات سال 1384 یکی از کاندیداهای انتخابات پس از اعلام نتایج از مسوولان درخواست ایجاد شبکه اختصاصی را داشت، این شبکه که قرار بود «صبا» نام داشته باشد گفته می‌شد توسط یکی از کارگردان‌های ایرانی اداره خواهد شد. با اشاره به برنامه‌های نمایشی و خبری صداوسیما گفت: برنامه‌های نمایشی جذاب عمدتا از کشورهای خارجی خریداری می‌شوند. این برنامه‌ها نیز مروج سبک زندگی اسلامی ایرانی نیستند. از سوی دیگر برنامه‌های تولیدی نیز جذابیت لازم را ندارند و به مسائل و موضوعات مورد نیاز جامعه جوان نمی‌پردازند؛ بنابراین این گروه سنی از این برنامه‌ها استقبال نمی‌کنند. خود مسوولان رسانه ملی نظرسنجی کنند و ببینند که چه مقدار از جوانان از سیاست‌های آنها حمایت می‌کنند و برنامه‌های شان را تماشا می‌کنند؟ جامعه جوان نیاز به امید و نشاط دارد و اگر این نیازها از طریق رسانه ملی برطرف نشود جوان به سمت فضاهای رسانه‌یی دیگر می‌روند و ما این‌گونه با مشکل مواجه می‌شویم.»
انتهای پیام
افزودن دیدگاه جدید