آیا رایانه، تبلت و تلفن همراه، اطلاعات‌مان را سرقت می‌کنند؟
پیش از این در مورد روش‌های ذخیره‌ی اطلاعات صحبت کردیم و به این نتیجه رسیدیم که ذخیره‌ی اطلاعات بر روی هاردهای اکسترنال، بهترین روش انجام این کار است. با این حال، هنوز هم خیلی‌ها هستند که انواع و اقسام دیتاهای الکترونیک را بر روی حافظهی داخلی گجت‌های‌شان ذخیره می‌کنند، تا همیشه و در هر جا، به آنها دسترسی داشته باشند.
به گزارش سیتنا، آنهایی که عادت به ذخیره‌ی اطلاعات بر روی حافظهی داخلی ابزارهای الکترونیک دارند (بخصوص اطلاعات شخصی و محرمانه) علاوه بر اینکه نگران پاک شدن ناگهانی اطلاعات‌شان هستند، نگران یک مسئله‌ی دیگر هم هستند و آن چیزی نیست جز سرقت اطلاعات.
احتمالاً در اخبار مختلف شنیده‌اید که گفته شده مثلاً فلان مدل گوشی، اطلاعات شما را به یک مرکز ذخیره‌ی اطلاعات می‌فرستد و همراه امینی برای شما محسوب نمی‌شود؛ و یا اینکه دیده شده عکس‌های خانوادگی بعضی از کاربران، بدون اطلاع ایشان بر روی شبکه‌های اجتماعی قرار گرفته است؛ و دها و صدها خبر و تحلیل دیگر، که کاربران از ذخیره‌ی اطلاعات بر روی حافظهی داخلی گجت‌های‌شان منصرف می‌کند.
آیا واقعاً چنین اتفاقی می‌افتد؟ آیا تلفن همراه ما یا لپ‌تاپ‌مان، دیتاهای ما را به جاهای نامعلوم و عموماً سیاسی- امنیتی امریکا انتقال می‌دهد؟ اگر چنین اتفاقی می‌افتد، پس چگونه باید اطلاعات را محافظت کرد؟ این اطلاعات به چه طریقی دزدیده می‌شود؟ آیا هیچ راه پیشگیری وجود ندارد؟
سوالات فوق و ده‌ها سوال دیگر، نشان‌دهنده‌ی ابهامی‌ست که کاربران را در برگرفته و جواب‌ها مختلفی به آن داده شده است. ما سعی می‌کنیم در اینجا، برای کاربران ایرانی پاسخی ارائه کنیم تا تکلیف‌شان را در این خصوص معلوم سازیم.
به طور مثال وقتی شما از طریق جیمیل‌تان یک نامه‌ی الکترونیکی دریافت می‌کنید، این بدان معنی‌ست که آن نامه از کانال دیتاسنتر شرکت گوگل عبور کرده است و بعید است که در آنجا ذخیره نشده باشد. حداقل در مورد اطلاعات محرمانه باید چنین احتمالی داد. حتی اگر این اتفاق هم نیفتد، چیز دیگری که این امر را قطعی می‌کند، محل ذخیره‌ی اطلاعات تحت وب است. به عبارت دیگر، محل ذخیره‌ی این اطلاعات در خود این شرکت وجود دارد و این یعنی همه‌ی اطلاعات وارد شده به محیط وب، قابلیت انتقال ناخواسته را دارد.
اما نکته‌ی مهمی که درباره‌ی سرقت اطلاعات وجود دارد، بحث روش این سرقت است. این روش، مبتنی بر انتقال اطلاعات بر مبنای وب است. مثالی می‌زنیم تا قضیه روشن شود. تصور کنید که شما یک گوشی همراه دارد که مجهز به یک دوربین 8 مگاپیکسلی‌ست. عکس‌هایی که با این دوربین می‌گیرید، بین 2 تا 4 مگابایت حجم دارد. حال این سوال مطرح است که آیا امکان دارد این عکس، به طور نخواسته انتقال پیدا کند و دزدیده شود؟
در جواب باید گفت اگر تلفن همراه شما، به «اینترنت پرسرعت» متصل می‌شود، این امکان وجود دارد. اما اگر هیچ وقت گوشی‌تان را اینترنت پرسرعت وصل نمی‌کنید، نگران نباشید. به عبارت دیگر، تنها در گجت‌هایی باید نگران دزدیده شدن اطلاعات بود که به طریقی، آنها را به اینترنت پرسرعت وصل می‌کنیم. حتی اگر شما عکسی را بر روی هارد اکسترنال داشته باشید و آن هارد را به لپ‌تاپی وصل کرده باشید که به اینترنت پرسرعت متصل است، امکان انتقال اطلاعات وجود دارد. اما اگر بر روی تبلت‌تان هزاران عکس خانوادگی دارید، ولی مطمئنید که هیچ وقت آن تبلت را به اینترنت متصل نمی‌کنید، نگران سرقت عکس‌های‌تان نباشید.
حتی کاربران ایرانی لازم نیست که نگران انتقال اطلاعات از طریق اینترنت خط تلفن همراه‌شان باشد. زیرا سرعت انتقال GPRSو EDGEدر ایران، آنقدری نیست که حتی بتوان به راحتی یک صفحه‌ی سبک وب را باز کرد، چه برسد به اینکه یک عکس مثلاً 3 مگابایتی را انتقال دهد و یا یک فیلم 30-40 مگابایتی را. اما آنهایی که از سیم‌کارت‌های رایتل بهره می‌برند باید کمی ته دلشان بلرزد. چون این سیم‌کارت‌ها مجهز به اینترنت پرسرعت 3Gبوده که انتقال فایل‌هایی با این اندازه برایش کار سختی نیست.
پس اگر می‌خواهید هیچ وقت محل حضور شما لو نرود، از داشتن گوشی‌های GPS دار منصرف شده و تا حد امکان، گوشی‌تان را خاموش و باطری‌اش را درآورید؛و اما انتقال شماره‌های موجود در گوشی و سایر اطلاعاتی که با آنها ذخیره می‌کنید.
این انتقال ناخواسته نیز از دو راه ممکن است. یک راهش بر مبنای وب است که برخلاف انتقال عکس و فیلم و سایر دیتاهای حجیم، به سرعت بالای اطلاعات ربطی ندارد و چون حجم اندکی دارند، سریعاً قابل انتقالند. راه دیگرش هم این است که شماره‌ها، از طریق سیم‌کارت و یا برنامه‌های پنهان موجود در گوشی که بر مبنای انتقال اطلاعات GSMعمل می‌کنند، دزدیده شود. مثل برنامه‌ای که چندی پیش در یک مدل گوشی بلک‌بری و آیفون شناخته شد و جار و جنجال زیادی بپا کرد. پس اگر شماره‌ای دارید که نمی‌خواهید دست کسی بیفتد، یا آنرا حفظ کنید و یا مثل گذشته، در دفترچه‌ی تلفن کاغذی بنویسید.
منبع: بولتن نیوز
افزودن دیدگاه جدید