از سایت‌های دوست یابی تا موسسات همسریابی
سنش که کمی بالا‌تر می‌رود نگرانی‌اش برای ازدواج بیشتر می‌شود و هر بار که اطرافیان را می‌بیند تنها یک سوال از او پرسیده می‌شود: ازدواج نکردی؟ این سوال تکراری ذهنش را بیشتر درگیر می‌کند بنابراین وقتی از دوست و آشنا نام موسسات همسریابی را می‌شنود وسوسه ازدواج آن هم از نوع موسسه‌ای، وجودش را درگیر می‌کند.
به گزارش سیتنا به نقل از آنا، این روزها هر وقت که اطرافیان را می‌بیند نخستین سوالی که باید به آن پاسخ بدهد وضعیت ازدواجش است! دیگر خودش هم از پاسخ دادن به این سوال تکراری خسته شده و هر روز نگرانی‌اش بابت تاخیر در ازدواج بیشتر از روز قبل می‌شود.
با اینکه چند سالی است سر کار می‌رود و توانسته پولی را برای تامین هزینه‌های ازدواج و تهیه مسکن تامین کند اما هنوز نتوانسته فرد مورد نظرش را برای ازدواج انتخاب کند، کم کم دارد به حرف‌های مادربزرگ برای بسته بودن بختش اعتقاد می‌آورد که ناگهان جرقه امیدی در ذهنش زده می‌شود.
به پیشنهاد یکی از دوستانش که از طریق موسسات همسریابی توانسته فردی را برای ازدواج انتخاب کند تصمیم می‌گیرد تا به یکی از این مراکز مراجعه کند.
پرده اول: ورود به موسسه
----------------------------
وارد موسسه که می‌شود در کمال تعجب مشاهده می‌کند مسئول آن یک خانم است. با رویی گشاده مورد استقبال قرار گرفته و فرمی در مقابلش قرار می‌گیرد که باید در مقابل ردیف‌های "همسر دلخواه من" عناوینی همچون "رنگ چشم"، "رنگ پوست"، "قد"، "لاغری" یا "چاقی"، "سن" و "وضعیت اشتغال" را پر کند.
با دقت کامل به سوالات پاسخ می‌دهد و تلاش می‌کند تا چهره دلخواه همسرش را در ذهنش مجسم کند تا نکند به جای "رنگ چشم عسلی" بنویسد "مشکی" که در این صورت زمین و زمان به هم می‌ریزد.
بعد از پر کردن کامل فرم باید عکس خود و مبلغ مورد نظر را به مسئول موسسه بدهد تا ضمیمه پرونده‌اش شود همچنین به اواطمینان خاطر داده می‌شود که ظرف چند روز آینده تلفن همراهش زنگ خورده و ده‌ها مورد برای ازدواج با او تماس خواهند گرفت.
بعد از صحبت‌های خانم رابط قند در دلش آب می‌شود و خوشحال از اینکه بالاخره طلسم یافتن شریک زندگی در حال شکسته شدن است و ازدواج دست‌یافتنی، به سمت خانه حرکت می‌کند.
پرده دوم: زنگ‌ها نواخته می‌شود
----------------------------------
مزیت موسسات همسریابی معرفی تعداد زیادی دختر و مانور برای انتخاب فرد مورد نظر است.
علیرضا پسر 30 ساله‌ای که برای انتخاب شریک زندگی خود به یکی از موسسات همسریابی مراجعه کرده، به خبرنگار آنا می‌گوید: مدت‌هاست که تصمیم به ازدواج گرفته‌ام اما تا کنون نتوانسته‌ام شریک زندگی خود را انتخاب کنم.
وی می‌افزاید: با جست و جو در اینترنت توانستم آدرس یکی از موسسات همسریابی را پیدا کرده و به آن مراجعه کنم، مزیتی که این موسسات دارند این است که تعداد زیادی دختر را به من معرفی کرده‌اند و از آنجایی که در فرم ابتدایی مشخصات فرد دلخواهم را یادداشت کرده‌ام اکثر موارد معرفی شده با معیارهای مورد نظرم هماهنگ هستند.
وقتی از این جوان 30 ساله می‌پرسم "اگر موارد معرفی شده مطابق معیارهای مورد نظر هستند پس چرا تا کنون از میان آنها شریک زندگیت را انتخاب نکرده‌ای"، می‌گوید: خوب وقتی ده‌ها مورد برای ازدواج به من معرفی می شود چرا باید عجله کرده و سریع یکی از آنها را انتخاب کنم، ترجیح می‌دهم پس از صحبت با ده‌ها نفر بهترین را از میانشان گزینش کنم!
پرده سوم: نا‌امیدی
--------------------
پسرانی که در ازدواج به دنبال مادیات و چهره دختر هستند
سمیه دختر 27 ساله‌ای که یک سال است در این موسسه ثبت‌نام کرده و نامش در لیست انتظار برای ازدواج است ، گلایه‌های بسیاری دارد از پسرانی که با او تماس می‌گیرند اما تمام ملاکشان چهره و مادیات است.
وی می‌گوید: در طول این یک سال تنها دو پسر برای ازدواج با من تماس گرفتند و مکانی تعیین شد تا همدیگر را ببینیم اما زمانی که به ملاقات آنها رفتم با وجود اینکه خود آقا پسر به لحاظ موقعیت مالی و ظاهری وضعیت چندان مناسبی نداشت اما اشتهای بسیار خوبی داشت و دختری را می‌خواست که همه چیزش کامل باشد.
*موسسات همسریابی مانع از معطل ماندن جوانان درانتخاب شریک زندگی
مسئول یکی از موسسات همسریابی نظر مساعدی به انتخاب شریک زندگی از طریق این موسسه دارد.
وی عنوان می‌کند: من گزینه‌های متعددی را به یک پسر یا خانواده‌اش معرفی می‌کنم و تا کنون تعداد بسیاری از جوانان را از این طریق به هم رسانده‌ام.
وی می‌افزاید: علت اینکه گزینه‌های متعدد را به یک پسر معرفی می‌کنم این است که تعداد دخترانی که برای ثبت‌نام مراجعه می‌کنند به مراتب بیشتر بوده و به همین دلیل است که آقایان فرصت انتخاب بیشتری دارند.
صاحب این موسسه بیان می‌کند: بسیاری از جوانان در یافتن شریک زندگی معطل مانده‌اند و نمی‌توانند در بین اطرافیان یا همکاران مورد مناسبی را پیدا کنند، شکل‌گیری موسسات همسریابی با مداخله خانواده‌ها می‌تواند به معرفی شریک زندگی کمک کند زیرا نمی‌توان به جوانان گفت که در خیابان شریک زندگی خود را پیدا کنند.
حجت الاسلام جعفر ساوالانپور، مدیر یکی دیگر از موسسات همسریابی در گفت‌و‌گو با خبرنگار آنا می‌گوید: افراد متقاضی ازدواج با ارائه مدارک و مشخصات خود، به عضویت موسسه در می آیند. این افراد با دیدن عکس و اطلاعات فرد دیگری، او را انتخاب کرده و دو مرتبه در محیط خارج از موسسه قرار ملاقات می گذارند و پس از این ملاقات باید گزارش کاملی از آن را به موسسه ارائه کنند.
وی می‌افزاید: بعد از جلسه سوم دیدار دختر و پسر اگر کارها خوب پیش برود خانواده‌ها را در جریان می‌گذاریم و پس از آن قرار ملاقات را به خانواده‌ها می دهیم.
حجت الاسلام ساوالانپور با تاکید بر حق انتخاب زنان در این موسسه گفت: مهمترین نکته ای که همیشه در نظر داشتیم این است که جنس انتخاب‌گر در موسسه فقط مردان نیستند و زنان همچون مردان از این امکان برخوردارند.
رئیس نظام روان شناسی چه می‌گوید؟
---------------------------------------
ازدواج باید به روش سنتی و از طریق فردی امین به عنوان واسط صورت گیرد
غلامعلی افروز، رئیس سازمان نظام روانشناسی کشور از مخالفان سرسخت ازدواج از طریق سایت‌ها و موسسات همسریابی است و نقش واسطه‌ها را در ازدواج مهم می‌داند و معتقد به ازدواج به روش سنتی و از طریق واسطه‌هاست.
وی با تأکید بر استفاده از واسطه‌ها در امر ازدواج و تشکیل مکان‌هایی در ادارات و دانشگاه‌ها برای آشنایی جوانان می‌گوید: بسیاری از بنگاه‌های همسریابی مطابق با اصول غربی اقدام می‌کنند و نمی‌توانند موجب همسرگزینی مناسب شوند.
افروز با اشاره به اینکه می‌توان با ایجاد واحدهایی در دانشگاه‌ها، مساجد، محلات، ادارات و خانواده‌ها از افراد متعهد و با بصیرت برای آشنایی دو جوان با یکدیگر کمک گرفت، عنوان می‌کند: در انتخاب همسر باید به اصول همسان‌گزینی و کفویت توجه لازم را داشت.
اکثر روان شناسان معتقدند عموم دفاتر همسریابی از سایت‌های دوست یابی غربی الگوبرداری می‌کنند و صرفا با تغییراتی در پارامترهای سایت‌های دوست یابی، مدعی هستند شیوه اسلامی و ایرانی را برای انتخاب همسر مناسب پیش گرفته‌اند و البته مجوز هم دارند.
مجید ابهری، آسیب شناس اجتماعی در گفت‌و‌گو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری آنا در این خصوص می‌گوید: هیچ آمار و گزارشی درباره میزان موفقیت این دفاتر وجود ندارد و همه چیز بر اساس حدس و گمان برآورد می‌شود، پژوهش‌ها نشان می‌دهد یک تا دو درصد موسسات همسریابی مجوز قانونی دارند و تحت نظارت سازمان‌های مختلف، فعالیت می‌کنند.
وی می‌افزاید: برخی از موسسات غیر مجاز همسریابی با گرفتن یک یا دو اتاق، یک تشکیلات اداری به راه انداخته و در اولین بخش مدارک و اطلاعات داوطلبان را می‌گیرند. هیچ کنترل و نظارتی از سوی سازمان‌ها و نهادهای مرتبط در مورد صلاحیت علمی و تخصصی افرادی که به عنوان مدیر و مجری در اینگونه موسسات فعال هستند، وجود ندارد.
به گزارش آنا، ازدواج از طریق موسسات همسریابی موضوعی است که این روزها در جامعه سنتی ایران باب شده است و متاسفانه تنها معیار انتخاب جوانان در این نوع از ازدواج‌ها، چهره زیبا، موقعیت اجتماعی و ثروت خانواده پدری طرف مقابلشان است؛ در چنین شرایطی افزایش آمار طلاق در کلانشهری همچون تهران موضوعی کاملا بدیهی است.
انتهای پیام
افزودن دیدگاه جدید