آیا سیگنال های رادیویی سیارات منظومه تراپیستــ۱ حاکی از فناوری بیگانگان فرازمینی است؟
تراپیستــ۱ یک ستاره کوتوله سرخ و سرد است که حدود ۴۰ سال نوری با ما فاصله دارد و سیارات اطراف آن به‌عنوان یکی از مکان‌های مهم برای جست‌وجوی حیات بیگانه در نظر گرفته می‌شوند، زیرا تعداد زیادی از این سیارات در این ناحیه از فضا وجود دارند و شرایط آن‌ها ممکن است برای حیات مناسب باشد.
به گزارش سیتنا به نقل از ایندیپندنت، دانشمندان برای یافتن نشانه‌هایی از فناوری فرازمینی‌ها، یک منظومه ستاره‌ای دیگر را به مدت ۲۸ ساعت اسکن کردند.
آن‌ها به رغم طولانی‌ترین جست‌وجو از این نوع از سامانه «تراپیستــ۱» (Trappist-1)، نتوانستند هیچ نشانه‌ای پیدا کنند. اما پژوهشگران بر این باورند که این کار می‌تواند در آینده به ما در یافتن سیگنال‌های فرازمینی‌ها کمک کند.
تراپیستــ۱ یک ستاره کوتوله سرخ و سرد است که حدود ۴۰ سال نوری با ما فاصله دارد. سیارات اطراف آن به‌عنوان یکی از مکان‌های مهم برای جست‌وجوی حیات بیگانه در نظر گرفته می‌شوند، زیرا تعداد زیادی از این سیارات [در این ناحیه از فضا] وجود دارند و شرایط آن‌ها ممکن است برای حیات مناسب باشد.
پژوهشگران در تلاش برای یافتن سیگنال های رادیویی که ممکن است نشان‌دهنده چنین حیاتی باشد، ۲۸ ساعت را با آرایه تلسکوپ آلن صرف اسکن این منظومه کردند. آن‌ها روی اختفای سیاره‌ــ‌سیاره‌ای یا «پی‌پی‌اُ»ها (PPOs) تمرکز کردند؛ آنچه زمانی رخ می‌دهد که سیارات از مقابل یکدیگر عبور می‌کنند و ممکن است فرصتی مناسب برای مشاهده سیگنال‌های رادیویی ارسال‌شده بین سیارات باشد.
[توضیح: اختفا (Occultation) به پدیده‌ای گفته می‌شود که در آن، یک جرم آسمانی، جرم دیگری را از دید ما مخفی می‌کند. این پدیده با مقابله (Opposition) و مقارنه (Conjunction) تفاوت دارد]
این تیم میلیون‌ها سیگنال احتمالی پیدا کرد و ۱۱هزار مورد از آن‌ها به‌عنوان نامزدهای مناسب برای تحلیل دقیق، قضاوت شدند. در حدود دو هزار و ۲۶۴ مورد از این سیگنال‌ها در بازه‌های زمانی اختفای سیاره‌ــ‌سیاره‌ای رخ داده بودند.
اما دانشمندان دریافتند که هیچ‌یک از سیگنال‌ها خاستگاه غیرانسانی نداشتند.
با این حال، دانشمندان امیدوارند این برای سامانه‌ای که ممکن است روزی بتواند حیات بیگانه را پیدا کند، آزمایش خوبی باشد. این کار همچنین به بهبود روش‌های استفاده‌شده کمک خواهد کرد و تمرکز را بر اینکه کجا و چه زمانی به دنبال سیگنال‌ها بگردیم، دقیق‌تر می‌کند.
نیک توسای، دانشجوی همکار پژوهشی در دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا، گفت: «این تحقیق نشان می‌دهد که ما به تشخیص سیگنال‌های رادیویی مشابه آن‌هایی که خودمان به فضا ارسال می‌کنیم، نزدیک‌تر شده‌ایم.»
«بیشتر جست‌وجوها فرض می‌کنند که سیگنال‌ها با یک هدف خاص، مانند سیگنال‌های راهنمای فانوس دریایی، ارسال شده‌اند، زیرا گیرنده‌های ما تنها می‌توانند سیگنال‌هایی را دریافت کنند که قدرت فرستنده آن‌ها از یک حداقل معین بیشتر باشد؛ این مقدار بسیار بیشتر از قدرت سیگنال‌هایی است که ما به‌طور ناخواسته ارسال می‌کنیم. اما با تجهیزات بهتر، مانند آرایه کیلومتر مربعی اس‌کی‌ای (SKA) که در راه است، ممکن است به‌زودی بتوانیم سیگنال‌هایی را از تمدن بیگانه‌ای که با فضاپیماهایشان ارتباط برقرار می‌کند، شناسایی کنیم.»
این پژوهش در مقاله‌ای گزارش شده که برای انتشار در مجله آستروفیزیکال ژورنال (The Astrophysical Journal) پذیرفته شده و در حال حاضر به‌صورت نسخه پیش‌چاپ آنلاین با عنوان «جست‌وجوی امضای فناوری رادیویی در تراپیستــ۱ با آرایه تلسکوپ آلن» در دسترس است.
انتهای پیام
افزودن دیدگاه جدید