«سوکوشین‌بوتسو»؛ راهبان بودایی که خودشان را زنده مومیایی می‌کنند

به گزارش سیتنا، راهبانی که می‌خواهند سوکوشین‌بوتسو شوند، رژیم غذایی سختی را رعایت می‌کنند که چربی‌های بدن‌شان را از بین می‌برد. آنها در فواصل 1000 روزه خود را در کوه منزوی می‌کنند. برخی از آنها تا 4000 روز که کمی کمتر از 11 سال است در کوهستان خلوت می‌کنند.

پس از پایان این دوره، راهبان فرآیند مومیایی کردن خود را آغاز می‌کنند. یکی از گام‌های اساسی در این راستا نوشیدن مداوم چای با مقدار کمی سم در آن است، که برای جلوگیری از کرم‌زدگی بدن به کار می‌رود. راهب در نهایت با یک لوله برای تنفس زنده‌به‌گور می‌شود، و در حالت مدیتیشن از دنیا می‌رود.

سه سال و سه ماه بعد مردم سوکوشین‌بوتسو را نبش قبر می‌کنند، خلعت روحانیت به وی می‌پوشانند و او را در معبد می‌گذارند. مومنان بر این باورند که سوکوشین‌بوتسو زنده است، و تا زمانی که بودا در آینده‌ دور از بهشت فرود آید، در مدیتیشن عمیق باقی خواهد ماند.

سوکوشین‌بوتسوها نادر هستند. امروزه 21 سوکوشین‌بوتسو در شمال ژاپن وجود دارند، و 9 مورد دیگر نیز از سوابق تاریخی قابل شناسایی هستند. کهن‌ترین آنها در 1683 و جدیدترین آنها در 1903 مومیایی شدند. این مورد اخیر پس از جنگ جهانی دوم در معبد گذاشته شد.

سوکوشین‌بوتسوها در چین نیز یافت می‌شوند. یک مجسمه مشهور بودایی چینی حاوی بقایای انسانی است که گمان می‌رود لیوکوان، استاد مدرسه مدیتیشن چینی باشد که در حدود سال 1100 خودش را مومیایی کرد.

کارشناسان بر این باورند که مومیایی لیوکوان در 200 سال اول پس از درگذشت وی به همان حالت در یک معبد بودایی در چین مورد پرستش قرار می‌گرفت، و در قرن چهاردهم راهبان بقایای وی را به مجسمه‌ای تبدیل کردند که اینک وجود دارد.

انتهای پیام