برنامهریزی ژاپنیها برای ایجاد نخستین بارش شهابی مصنوعی
شرکت فضایی «اِیالای» مستقر در توکیو اعلام کرده که در حال برنامهریزی برای ایجاد نخستین بارش شهابی مصنوعی در جهان در سال ۲۰۲۵ است.
به گزارش سیتنا، دکتر لنا اوکاجیما، مدیر اجرایی و پایهگذار شرکت فضایی «اِیالای»، میگوید که در نظر دارد با انجام یک نمایش بارش شهابی رنگارنگ و شگفتانگیز در آسمان شب، الهامبخش شگفتی و کنجکاوی علمی باشد و همچنین امیدوار است که با این کار، دادههای مهم جوی را که در مقابله با تغییرات اقلیمی به بشر کمک میکنند، گردآوری کند.
شرکت فضایی «اِیالای» مستقر در توکیو اعلام کرده که در حال برنامهریزی برای ایجاد نخستین بارش شهابی مصنوعی در جهان در سال ۲۰۲۵ است. در این پروژه که «اسکای کنوِس» نام دارد، ماهوارههایی به فضا پرتاب خواهد شد تا تجهیزات آتشبازی فضایی را در آسمان مستقر کنند.
هدف از انجام این پروژه در وهله اول، سرگرمی است، اما در عین حال، طراحان این پروژه قصد دارند که دادههای جوی مزوسفر یا اصطلاحا میانسپهر را که برای تحقیقات مرتبط با تغییرات اقلیمی از اهمیت شایانی برخوردار است، گردآوری کنند.
این لایه از اتمسفر، از فاصله ۵۰ کیلومتری تا ۸۵ کیلومتری بالای زمین را در برمیگیرد و در حال حاضر، با استفاده از بالنهای تحقیقاتی و هواپیماها، امکان بررسی دقیق آنها وجود ندارد و در عین حال، پایینتر از حدی است که بتوان با استفاده از ماهوارهها به بررسی آن پرداخت.
دکتر لنا اوکاجیما میگوید که هدف این شرکت، مشارکت در توسعه پایدار بشر و مانوس کردن بیشتر انسان با فضا است.
او میگوید: «ما بر این باوریم که میتوانیم، در عین حال که الهامبخش کنجکاوی و علاقه عمومی مردم جهان در قبال فضا و گیتی باشیم، شناخت علمی خود را از تغییرات اقلیمی نیز افزایش دهیم.»
به گفته این شرکت، آزمایشهای اولیه زمینی در تولید بارش شهابی رنگارنگ موفقیتآمیز بوده است، اما تعیین اینکه ایجاد چنین چیزی در مدار نیز انجامپذیر است یا خیر، هنوز ممکن نیست.
دانشمندان امیدوارند که با بررسی تابش نور و مسیر حرکت هر شهاب، بتوانند اطلاعات بیشتری درمورد سرعت باد و ترکیبات اتمسفر جمعآوری کنند.
پرتاب این ماهواره که در ابتدا برای سال ۲۰۲۰ برنامهریزی شده بود، بهدلیل خرابی ماهواره به تعویق افتاد، اما اینک همه چیز در حال انجام است تا این پرتاب در زمان تعیینشده انجام شود.
بارش شهابی مصنوعی چگونه کار میکند؟
بارش شهابی طبیعی زمانی رخ میدهد که شهابها (یعنی غبارهای فضایی یا خردهسیارکها) وارد جو زمین میشوند و دنبالهای درخشان از گاز به جا میگذارند.
برای شبیهسازی مصنوعی بارش شهابی، گلولههای فلزی کوچکی به اندازه حدود ۱ سانتیمتری، از ماهوارههایی که در ارتفاع ۴۰۰ کیلومتری به دور زمین میچرخند به سمت زمین رها میشوند.
انتظار میرود که این ذرات، پیش از برخورد با جو در ارتفاع ۶۰ تا ۸۰ کیلومتری زمین، یکسوم مسیر در سراسر سیاره ما یعنی حدود ۱۳ هزار کیلومتر را پوشش دهند و این منظره برای هزاران نفر از مردم جهان قابل مشاهده باشد.
این شرکت اعلام کرد که این بارش شهابی مصنوعی به بریتانیاییها و سایر مردم در سراسر جهان امکان خواهد داد تا نخستین منظره زنده بارش شهابی مصنوعی جهان را مشاهده کنند.
این شرکت همچنین اطمینان داد که در همین راستا، «تمام اقدامهای احتیاطی ممکن» را انجام خواهد داد تا مطمئن شود که «اسکای کنوِس» به دیگر اشیاء ساختهشده انسان برخورد نمیکند و زبالههای فضایی را نیز افزایش نمیدهد.
انتهای پیام
افزودن دیدگاه جدید