الزام بازاندیشی در برنامه‌ها و سیاست‌گذاری‌های آموزش مجازی
رئیس موسسه پژوهش و برنامه‌ریزی آموزش عالی گفت: امروزه انتظارات ما از معلم همان نیست که در دوره آموزش حضوری داشته‌ایم. همچنین در خصوص سیاستگذاری‌ها کمتر کنشگرانه عمل کرده‌ایم و این بسیار بدیهی است که الزامات آموزش مجازی با آموزش حضوری بسیار متفاوت است.
به گزارش سیتنا، دکتر علی باقر طاهری نیا رئیس موسسه پژوهش و برنامه‌ریزی آموزش عالی در گفت‌وگو با برنامه رادیویی دیدگاه‌های خود را در خصوص الزامات آموزش مجازی مطرح کرد.
وی در این گفت‌وگو ضمن تأکید بر استفاده از تجربه‌های اندوخته شده دوساله همه گیری ویروس در جهان کرونا اعلام کرد: اگر دو سال پیش نظام‌های آموزشی از همه گیری ویروس غافلگیر شدند امروز نباید نحوه مواجهه با این پدیده منفعلانه باشد. به اعتقاد من امروز تجربه دنیا به گونه‌ای است که باید در بسیاری از برنامه‌ها و سیاستگذاری ها بازاندیشی صورت پذیرد.
طاهری نیا ادامه داد: اگر کنشگران عرصه تعلیم و تربیت را مدرسه، معلم، کتاب و دانش آموز در نظر بگیریم امروزه باید در کارکرد این کنشگران بازنگری کرده باشیم و می‌بایست انتظاراتمان را از معلم متفاوت از آموزش حضوری و تجربه پیش از بهمن ۹۸ تعریف کنیم. در حالی که امروزه انتظاراتمان از معلم همان نیست که در دوره آموزش حضوری داشته‌ایم. همچنین در خصوص سیاستگذاری ها کمتر کنشگرانه عمل کرده‌ایم و این بسیار بدیهی است که الزامات آموزش مجازی با آموزش حضوری بسیار متفاوت است.
رئیس موسسه پژوهش و برنامه ریزی آموزش عالی افزود: اگر ما کنشگرانه و خلاقانه با این پدیده مواجه می‌شدیم امروز می‌بایست شرح وظایف یک آموزگار را متفاوت از قبل تعریف می‌کردیم. وی در پاسخ به این پرسش که چرا این کنشگری اتفاق نیفتاده بیان کرد: ممکن است کارهایی از جانب آموزش و پرورش شده باشد اما جامعه این را لمس نکرده است.
وی کارکرد مدرسه را صرفاً آموزشی ندانست و ادامه داد: کارکرد آموزشی مدرسه بخش حداقلی آن است و مدرسه کارکردهای مهم دیگری همچون کارکرد تربیتی، جامعه پذیری و مدنی نیز دارد. در وضعیت فعلی سامانه شاد شاید در بهترین حالت تنها می‌تواند کارکرد آموزشی را پوشش دهد اما جایگزین‌هایی برای سایر کارکردهای مدرسه تعریف نشده است. به اعتقاد من همانگونه که سامانه شاد بخشی از بار آموزشی را به دوش کشید باید به نحو مقتضی فضاهای تربیتی نیز تعریف می‌شد تا بخشی از بار تربیتی را به دوش بکشد. لذا بر همین اساس به نظر می‌رسد برای مواجهه خلاقانه با همه گیری ویروس کرونا باید از دو مدل محیط جایگزین و کنشگر جایگزین استفاده کنیم؛ به عبارت دیگر می‌توان فضاهای اردویی و تفریحی به خصوص در فصل‌های مناسب سال را جایگزین محیط مدرسه کنیم و با مشورت با اعضای خانواده از ایشان به عنوان کنشگران تربیتی سود ببریم.
انتهای پیام
افزودن دیدگاه جدید