چرا خمیازه کشیدن مسری است؟

به گزارش سرویس ترجمه شفقنا زندگی، توانایی ما برای مقاومت در برابر خمیازه کشیدن، آن هم وقتی فرد کناری ما خمیازه می‌کشد بسیار اندک و دشوار است. محققان دانشگاه ناتینگهام در آخرین مطالعات خود به این نتیجه رسیده‌اند که گرایش انسان به خمیازه کشیدن به شکل واگیردار به خاطر عملکردهای خودکار قشر حرکتی اولیه در مغز است که مسئول کارکردهای حرکتی است.

بر اساس آخرین یافته‌ها حتی اگر با خودمان تمرین کنیم تا در برابر خمیازه کشیدن مقاومت کنیم، اصرار ما برای خمیازه کشیدن بیشتر هم می شود. به عبارت دقیق تر، صرف نظر از اینکه چقدر تلاش می‌کنیم تا از شر خمیازه مسری خلاص شویم، این کار گرایش و تمایل ما به خمیازه کشیدن را تغییر نخواهد داد حتی اگر شیوه این کار را عوض کند.

اهمیت این نتایج برای فهم بیشتر ارتباط بین تحریک پذیری حرکتی و رخداد پدیده‌های مسری و تکراری در شرایط بسیار متفاوت و مختلف بالینی اهمیت دارد. وضعیت‌هایی که با افزایش تحریک پذیری قشری در مغز و یا کاهش توانایی مهار فیزیولوژیکی مانند صرع، دمانس، اوتیسم و سندروم توره (نشانگانی که با عنوان تیک رفتاری شناخته می شوند) در ارتباط هستند.

خمیازه کشیدن به صورت واگیردار، یعنی با مشاهده خمیازه کشیدن دیگران، یکی از پدیده های انعکاسی یا تکراری به حساب می‌آید که با تقلید خودکار کلمات دیگران (پژواک گویی) یا اعمال دیگران (اکوپراکسیا) شناخته می شود. نکته جالب توجه این است که این پدیده‌ها فقط مخصوص انسان ها نیست بلکه شامپانزه‌ها و سگ ها هم این کارها را انجام می دهند.

اما دلیل عصبی این پدیده‌ها مشخص نیست. تیم تحقیقاتی در این مطالعه از تحریک مغناطیسی درون جمجمه ای استفاده کرد تا ارتباط میان تحریک پذیری حرکتی مغز و مبنای عصبی خمیازه کشیدن واگیردار را بیازماید. آنها از 36 فرد داوطلب استفاده کردند و با نشان دادن ویدئوهایی که در آن، کسی در حال خمیازه کشیدن بود از آنها خواستند که یکبار در برابر خمیازه کشیدن مقاومت کنند و مرتبه بعد جلوی خمیازه کشیدن خود را نگیرند. مشاهدات آنها نشان داد که میل و اصرار افراد به خمیازه کشیدن با تلاش برای متوقف کردن این تمایل بیشتر می‌شود. در مورد کسانی که دچار سندروم توره هستند می‌توان با پایین آوردن تحریک پذیری مغز، تیک‌های افراد را هم کم کرد.

به گفته محققان اگر بتوان فهمید که چه مقدار دستکاری در تحریک پذیری قشری مغز به اختلال‌های عصبی دامن می‌زند، احتمال وارونه ساختن این فرایند هم امکان پذیر می‌شود. آنها به دنبال درمان‌های غیردارویی و مخصوص هر شخص هستند و می‌گویند تحریک مغناطیسی درون جمجمه کمک خوبی برای شناختن عدم توازن‌های موجود در شبکه‌های مغز است.

انتهای پیام