چرا هفت گل خوردیم؟

به گزارش سیتنا، ایران در جام‌ جهانی ۲۰۲۲ قطر یکی از بدترین تورنمنت‌های تاریخش را از نظر دفاعی پشت سر گذاشت. به‌ طور مشخص، شکست کابوس‌وار و شش‌گله برابر انگلستان به بدترین باخت تاریخ فوتبال ایران در ادوار جام‌ جهانی تبدیل شد که خود این فکت به‌خوبی همه داستان را نشان می‌دهد. در دیدار با آمریکا هم تیم ملی با یک گل شکست خورد و البته خوش‌اقبال بود که مخصوصا در نیمه نخست گل‌های بیشتری را دریافت نکرد. به این ترتیب تیم ملی با هفت گل خورده قطر را ترک کرد و این در حالی است که تیم ملی در دو جام‌ جهانی ۲۰۱۴ و ۲۰۱۸ روی هم رفته فقط شش‌ گل خورده بود.

طبیعتا چنین نتیجه ناگواری نمی‌تواند محصول ضعف در یک پست یا افت کیفی یکی، دو بازیکن باشد. همه بد بودند که چنین نتایجی رقم خورد اما اگر قرار به تأکید ویژه روی یک منطقه باشد باید به عملکرد دروازه‌بان‌ها نگاه کنیم. داربی اخیر تهران، محل رویارویی علیرضا بیرانوند و حسین حسینی بود؛ دو سنگربانی که در جام‌ جهانی فرصت حضور در میدان را پیدا کردند. نمایش اسفبار و بسیار متزلزل این دو گلر در داربی پایتخت، شاید نشان داد تیم ملی چرا در قطر آنطور گلباران شد. حقیقت این است که چه حسینی و چه بیرانوند هم‌اکنون در بهترین فرم فنی‌شان نیستند و این مسئله در دیدار پرسپولیس و استقلال بسیار مشهود بود. مخاطبان فوتبال غروب سه‌شنبه شاهد کلکسیونی از اشتباهات متنوع این دو دروازه‌بان بودند؛ از خروج‌های اشتباه تا دفع‌های ناقص و عدم‌ هوشیاری کافی که منجر به ثبت چهار گل شد.

بیرانوند و حسینی در جام‌ جهانی هم در چنین سطحی ظاهر شدند و شاید به‌سختی بتوان یکی، دو مهار خوب از آنها به یاد آورد. بیرو برابر انگلستان مصدوم شد، حسینی به جای او به میدان آمد و شش گل خورد. دروازه‌بان استقلال در بازی با ولز یک مهار خوب در دقایق ابتدایی داشت، اما دیگر دروازه‌اش تهدید نشد. برابر آمریکا هم بیرانوند به قفس توری برگشت و عملکرد غیر قابل قبولی داشت. شاید اگر گلرهای تیم ملی آماده بودند، این تورنمنت با چنین نتایجی برای فوتبال ایران به پایان نمی‌رسید.

انتهای پیام