الماس‌های کهکشانی سحرآمیز از نگاه جیمز وب

به گزارش سیتنا، تصویر جدید «تلسکوپ فضایی جیمز وب» (JWST) که روز چهارشنبه به عنوان بخشی از پژوهش چاپ‌شده در «Astronomical Journal» منتشر شد، بخشی از پروژه موسوم به «پرلز» (PEARLS) است.

«آنتون کوکموئر» (Anton Koekemoer)، ستاره‌شناس «موسسه علوم تلسکوپ فضایی» (Stsci) در بالتیمور که تصاویر پروژه پرلز را جمع‌آوری کرده است، گفت: کیفیت تصویر خیره‌کننده جیمز وب واقعا از حد تصور در این جهان خارج است. برای مشاهده اجمالی کهکشان‌های بسیار نادر در سپیده‌دم کیهانی، به تصویربرداری عمیق از یک منطقه بزرگ نیاز داریم که پروژه پرلز امکان تحقق آن را فراهم می‌کند.

تلسکوپ جیمز وب روی بخشی از آسمان متمرکز شد و توانست از هشت رنگ مختلف نور نزدیک به فروسرخ برای دیدن اجرام آسمانی استفاده کند که یک میلیارد برابر کم‌نورتر از آن چیزی هستند که با چشم غیر مسلح دیده می‌شود.هزاران کهکشان در فواصل مختلف می‌درخشند و مقداری از نور موجود در تصویر تقریبا ۱۳.۵ میلیارد سال را طی کرده است تا به ما برسد.

«رولف جانسن» (Rolf Jansen)، دانشمند «دانشگاه ایالتی آریزونا» (ASU) و از پژوهشگران پروژه پرلز در بیانیه‌ای گفت: من با دیدن نخستین تصاویر شگفت‌زده شدم. وقتی این منطقه را برای بررسی انتخاب کردم، نمی‌دانستم که چنین گنجینه‌ای از کهکشان‌های دور را نشان می‌دهد و به ما کمک می‌کند تا سرنخ های مستقیمی را در مورد فرآیند گسترش یافتن کهکشان‌ها به دست آوریم. من می‌توانم جریان‌ها، دنباله‌ها، هاله‌های ستارگان و بقایای اجزای سازنده کهکشان‌ها را در اطراف آنها ببینم.

پژوهشگران، داده‌های جیمز وب را با پرتوهای فرابنفش و مرئی که توسط «تلسکوپ فضایی هابل» (HST) گرفته شده‌اند، ترکیب کردند تا این تصویر را ایجاد کنند. طول موج‌های نور هر دو تلسکوپ همراه با هم، عمق و جزئیات بی‌سابقه‌ای را از کهکشان‌های فراوان موجود در جهان نشان می‌دهند. بسیاری از این کهکشان‌های دور همیشه از دید هابل و تلسکوپ‌های زمینی دور بوده‌اند.

این تصویر فقط بخشی از میدان دید کامل را در پروژه پرلز نشان می‌دهد که حدود چهار برابر بزرگ‌تر است. این تصویر حتی بهتر از آن چیزی است که دانشمندان پس از اجرای شبیه‌سازی و پیش از آغاز مشاهدات علمی جیمز وب در ماه ژوئیه انتظار داشتند.

«جیک سامرز» (Jake Summers)، پژوهشگر دانشگاه ایالتی آریزونا و از پژوهشگران این پروژه گفت: اجرام زیادی وجود دارند که هرگز فکر نمی‌کردم بتوانیم آنها را ببینیم؛ از جمله خوشه‌های کروی مجزا در اطراف کهکشان‌های بیضوی دوردست، مناطق تشکیل شدن ستاره در کهکشان‌های مارپیچی و هزاران کهکشان کم‌نور در پس‌زمینه تصویر.

سایر نقاط نورانی در تصویر، نشان‌دهنده طیفی از ستارگان در کهکشان راه شیری هستند. « روزالیا اوبراین» (Rosalia O’Brien)، پژوهشگر دانشگاه ایالتی آریزونا و از پژوهشگران این پروژه گفت: اندازه‌گیری نور منتشرشده در مقابل و پشت ستارگان و کهکشان‌های موجود در تصویر مانند رمزگذاری تاریخ جهان است زیرا داستانی را در مورد تکامل کیهان روایت می‌کند.

گروه پروژه پرلز امیدوار هستند که در آینده بتوانند اجرام بیشتری را در این منطقه ببینند؛ از جمله ستارگان دوردست در حال انفجار یا شعله‌های نور در اطراف سیاه‌چاله‌ها.

"راجیر ویندهورست" (Rogier Windhorst)، استاد دانشگاه ایالتی آریزونا و پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: این میدان دید منحصربه‌فرد به گونه‌ای طراحی شده است که در ۳۶۵ روز سال با تلسکوپ جیمز وب قابل مشاهده باشد. بنابراین، دامنه زمانی، منطقه تحت پوشش و عمق دسترسی به آن با گذشت زمان بهتر خواهد شد.

انتهای پیام