در زندگی مثل گل‌محمدی باشیم یا مجیدی؟

به گزارش سیتنا، مهدی سودآوری، روانشناس و مدرس دانشگاه، در یادداشتی در روزنامه خراسان نوشت: «قهرمانی با استقلال‌ تهران در لیگ برتر، آن هم بدون حتی یک شکست، فرهاد مجیدی را به قله آرزوهایش رساند. او توانست با قهرمانی در لیگ بیست‌ویکم رکوردهای متعددی را جابه‌جا کند تا نامش برای همیشه در تاریخ این باشگاه و فوتبال ایران ماندگار شود. مجیدی با دریافت ۱.۳۵ میلیون دلار (معادل ۴۲ میلیارد تومان) از اتحاد کلبای امارات به گرانترین مربی ایرانی تاریخ تبدیل شد و در اوج از استقلال رفت؛ تصمیمی که یحیی گل‌محمدی برعکس آن را گرفت و بعد از دو قهرمانی در پرسپولیس و یک نایب‌قهرمانی در آسیا، باز هم در این تیم ماند. در این مطلب، می‌خواهیم به این سوال پاسخ بدهیم که از منظر روانشناسی بهتر است در اوج خداحافظی کنیم یا بمانیم و برای کسب موفقیت‌های بیشتر به همراه تجربه چالش‌های سخت و احتمال ناکامی، تلاش کنیم؟

مهارت «رهاکردن» اهداف

«مجیدی» با قهرمان‌کردن استقلال بعد از ۱۰ فصل فوتبالی از این تیم رفت و به‌ نوعی در اوج خداحافظی کرد. سرمربی استقلال این چالش را نپذیرفت تا در این تیم بماند و دوباره استقلال را قهرمان لیگ‌ برتر کند یا حتی برای این تیم افتخار آسیایی کسب کند. در این بین باید از «رهاکردن» گفت؛ مهارت مهم فردی که باید با آن آشنا بود تا باعث شود اعتبار بیشتری برای فرد رقم بخورد. مهارتی که کمک‌مان می‌کند تشخیص بدهیم چه زمانی مناسب‌ترین موقع برای رهاکردن یک هدف است. استفاده از این مهارت باعث می‌شود کارنامه درخشان‌تری از خود در زندگی به‌ جا بگذاریم.

رهاکردن به معنای تسلیم‌شدن نیست

همه ما هدف‌هایی در زندگی داریم که طبیعتا بعد از رسیدن به آنها باز هم می‌توانیم یک گام به جلوتر برداریم و یک هدف جدیدتر تعیین کنیم. توجه داشته باشید مهارت رهاکردن اهداف به معنای تسلیم‌شدن نیست یعنی آگاهانه تصمیم بگیریم که یک موضوع بیشتر ارزش خرج انرژی ندارد و دستاوردها در یک حوزه بنا به دلایل مختلف شخصی یا حتی بیرونی برای تلاش بیشتر ارزش ندارد.

خداحافظی در اوج یا ماندن و تلاش؟

حالا سوال این است که خداحافظی در اوج مانند سرمربی استقلال یا ماندن سرمربی پرسپولیس بعد از دو قهرمانی و تجربه چالش‌های بعدی، کدام تصمیم بهتری است؟ واضح است که هیچ فرمول واحدی برای این تصمیم وجود ندارد. ماندن و تلاش دوباره یا در اوج خداحافظی‌کردن، یک تصمیم‌گیری مهم بر اساس اطلاعات و شرایط موجود است. اما دو عامل مهم وجود دارد که می‌تواند به افراد برای گرفتن تصمیم نهایی در زمان‌هایی که در موقعیت مشابه قرار می‌گیرند، کمک کند: آیا ادامه مسیر باعث رشد بیشتر من می‌شود یا نه؟ و آیا با توجه به شرایط محیطی می‌توانم بهترین حالت خود باشم یا نه؟ گاهی برای قرارگرفتن در جایی باید قد خود را کوتاه کرد و گاهی ماندن و تلاش‌کردن چالش جدیدی است برای بهترشدن. برای مثال فرهاد مجیدی تصمیم گرفت جایی نماند که امکان بروز تمام ظرفیت خود را ندارد. اما برانکو سه فصل ماند و با پرسپولیسی که پنجره‌اش بسته بود، قهرمان لیگ شد و تا یک قدمی قهرمانی در آسیا هم رفت. یحیی گل‌محمدی هم می‌توانست بعد از یک یا دو قهرمانی در لیگ، ریسک نکند و از پرسپولیس برود تا خاطره خوبی از خودش در ذهن هواداران به‌ جا بگذارد اما تصمیم دیگری گرفت.

موانع استفاده اصولی از مهارت «رهاکردن»

تصمیمات از بیرون ساده به نظر می‌رسند اما معمولا تعداد زیادی متغیر در هر تصمیم نقش دارند. شرایط بیرونی، محیطی و شخصی هم قطعا تاثیر دارند اما مهارت رهاکردن به‌موقع، بسیار برای سلامت روان انسان‌ها مفید است. گاهی نوستالژی و دلبستگی به گذشته مانع رهاکردن است، گاهی طمع بیشتر و ... . تعادل بین گذشته و آینده برای رهاکردن شرط اساسی است. گاهی تردید در رهاکردن می‌تواند تمام دستاوردهای قبلی را هم از بین ببرد و صرفا حسرت گذشته را به ارمغان بیاورد. از سوی دیگر امکان بیشتر به‌دست‌آوردن انسان را وسوسه می‌کند که اگر ادامه می‌دادم، چه می‌شد؟ پاسخ به این سوالات و حفظ تعادل در این زمینه، خروجی را مشخص خواهد کرد.»

انتهای پیام