حاکمیت سایبری در روسیه با راه‌اندازی شبکه ملی اطلاعات تثبیت شد

به گزارش خبرگزاری سیتنا به نقل از تسنیم، در اوایل دسامبر سال 2012، در کنفرانس اتحادیه بین المللی ارتباطات از راه دور در دبی، روسیه به چین، هند و سایر کشورها پیوست و پیشنهاد داد که منابع بین المللی باید تحت نظارت جهانی باشد و ایالات متحده باید کنترل اینترنت را به سازمان ملل تحویل دهد.

روسیه معتقد است که از فضای اطلاعاتی برای دستیابی برای اهداف سیاسی نظامی استفاده می شود، نکته ای که در دکترین 2000 امنیت اطلاعات اینگونه بیان شده است: «توسعه مفهوم جنگ اطلاعات توسط طیف وسیعی از کشورها که پیش بینی می شود، سبب ایجاد ابزارهایی برای اعمال نفوذ خطرناک بر حوزه اطلاعات سایر کشورهای جهان، اخلال در عملکرد طبیعی سیستم های اطلاعاتی و مخابراتی کشورها، حفظ منابع اطلاعاتی و دستیابی غیرمجاز به آنها می شود.»

** راه اندازی شبکه اطلاعات روسیه در سال 2019

یک نمونه از تلاش های روسیه برای تامین و متمرکز کردن کنترل فضای اطلاعات آنلاین خود و تثبیت حاکمیت ملی سایبری خود، راه اندازی اینترنت مستقل روسیه است. در 1 مه 2019 رئیس جمهور روسیه قانون «حاکمیت بر اینترنت روسیه» را امضا کرد و در واقع رونت (شبکه ملی اطلاعات روسیه) راه اندازی شد. هدف این قانون این است که اینترنت روسیه بتواند به طور مستقل از شبکه جهانی وب در صورت خواست مسکو فعالیت کند. در عمل این شبکه به روسیه امکان می دهد که یک اینترانت و یک شبکه منطقه ای محدود مانند اینترنتی که در شرکت های بزرگ یا نظامی استفاده می شود را در سراسر کشور استفاده کنند.

** روسیه مدعی دیپلماسی سایبری

دیپلماسی سایبری روسیه در سازمان ملل از سال 2004 به دنبال گروه متخصصان دولتی سازمان ملل راجع به پیشبرد رفتار مسئولانه دولت ها در فضای سایبر در زمینه امنیت بین الملل بوده است. این دیپلماسی دو انگیزه اصلی را دنبال می کند که انگیزه نخست به طور مستقیم به فضای سایبر باز نمی گردد. در وهله نخست، مسکو انتظار دارد که تلاش های دیپلماتیک روسیه به مثابه یک بازیگر پیشرو در فضای سایبر بر پرستیژ و احترام این کشور نه تنها در منطقه، بلکه به طور بالقوه در سطح جهانی بیافزاید؛ انگیزه دوم مسکو از تعقیب دیپلماسی سایبری به طور مستقیم فضای سایبر را هدف قرار داده است و به دنبال ایجاد شرایطی برای ترویج جهانی ابتکار عمل روسیه در جهت تدوین و پذیرش کنوانسیون امنیت اطلاعات بین المللی از سوی دولت های عضو سازمان ملل بوده است.

روسیه همچنین اقدامات عینی بسیاری برای محافظت از حاکمیت سایبری خود انجام داده است. در فوریه 2017 افرادی از نیروهای مسلح، دپارتمان امنیتی و وزارت امورد داخلی و غیره و تعداد زیادی از کارشناسان فنی خارجی را سازماندهی کرد و از استقرار نیروهای جنگ اطلاعاتی روسیه خبر داد.

نکته قابل توجه درباره دیپلماسی سایبری روسیه، تصویب قطعنامه پیشنهادی روسیه در مورد تاسیس کمیته ویژه متخصصان بین دولتی با حضور نمایندگان همه کشورها توسط سازمان ملل و در مجمع عمومی سازمان ملل متحد با موضوع مبارزه بین المللی علیه جرائم رایانه ای، بود که وظیفه اصلی آنها توسعه یک کنوانسیون بین المللی واحد برای مقابله با انواع جرائم اینترنتی از جمله کلاهبرداری اینترنتی بوده است. بر اساس این قطعنامه کشورهایی همچون ایالات متحده، اروپا و دیگر کشورهای همفکر که از یک مدل آزاد و باز برای اینترنت در سازمان ملل پشتیبانی می کنند به چالش می کشد.

نکته دیگر آنکه به ادعای غربی ها، کشور روسیه یکی از کشورهای خطرناک در زمینه حملات سایبری است و تاکنون بارها از سوی مقامات دولت های اروپایی، آمریکا و سایر کشورهای آسیایی متهم به حملات سایبری شده است. غربی ها معتقدند استفاده از هکرهای غیردولتی یک روش مرسوم توسط روسیه است که این امکان را می دهد تا از انتساب رسمی فعالیت های سایبری هکرها به خود جلوگیری کند.

از آنجا که انتساب یک شرط برای مقابله به مثل است، استفاده از هکرهای غیردولتی روسیه را قادر می سازد تا فضای خاکستری عملیاتی را که پیگیری پاسخ به حمله را پیچیده می کند و کاربرد قوانین بین المللی را مبهم می کند مهار کند.

انتهای پیام