ببخشید، ما این فوتبال را دوست نداریم!
از این فوتبال جز مشتی خزغبلات بیانهگونه چه چیز دیگری باقی مانده است؟ لذت بردن از این لیگ و کیف کردن از بازیهایی که آخر همهشان دعوا و جنجالهای بیحاصل است، کار هر کسی نیست.
به گزارش خبرورزشی، این روزها که فوتبال ایران به لحاظ ابعاد فنی، دانش روز، لیگ جذاب، تیمهای ملی موفق و ... با مشکلات متعددی مواجه است و به شدت نیز بیانیه باران شده ترجیح میدهیم بیشتر سکوت کنیم و هر نکتهای را روی کاغد نیاوریم.
ما مثل خیلیها تبدیل شدهایم به نظارهگران بی چون و چرای این فوتبال؛ تماشاگرانی که دیگر حتی در ورزشگاه هم نیستند تا شاهد شاهکارهای بیبدیل آنهایی باشند که تصور میکنند تمام فوتبال یعنی بیانیه صادر کردن، یعنی دعوا با همه، یعنی شلوغ کاری روی نیمکت، یعنی یکسره حق را به خود دادن، یعنی طلبکار بودن از همه چیز و همه کس، یعنی ما خوبیم دیگران بد هستند، ما فوقالعادهایم همه دنیا مشکل دارد، یعنی ما کریس رونالدو هستیم و بقیه هیچی نیستند، یعنی دوای درد فوتبال دنیا ما هستیم و بقیه هم کشک!
این فوتبالی که ستاره ندارد و فقط با بیانیههایش کیف میکند، همان فوتبال تو خالی و بی هویتی است که معلوم نیست از جان این و آن چه میخواهد؛ این از باشگاه دارانش که مدیریت مشعشع خود را با دعوا و کنایه تبلیغ میکنند، آن هم از مربیانش که مورینیو و گواردیولا را هم قبول ندارند؛ راستی آن هم از انتخابات فوتبالش که سر و ته درست و حسابی ندارد.
از این فوتبال جز مشتی خزغبلات بیانهگونه چه چیز دیگری باقی مانده است؟ لذت بردن از این لیگ و کیف کردن از بازیهایی که آخر همهشان دعوا و جنجالهای بیحاصل است، کار هر کسی نیست. حتی آنهایی که در همین فوتبال مسئولیت دارند، لذتش را نمی برند.
از فوتبال ورشکسته به تقصیر ما که آدمهای خوبش حذف شدهاند و تتمه افراد باقی ماندهاش مجالی برای نفس کشیدن در این هوای آلوده ندارند، فقط مشتی شعار و بیانیه باقی مانده است؛ همین و دیگر هیچ!
انتهای پیام
افزودن دیدگاه جدید