به گزارش سیتنا، استارلینک خدمات اینترنتی را از طریق شبکه وسیع ماهوارهای فراهم میکند، برای کسانی که در مناطق دور افتاده زندگی میکنند و نمیتوانند اینترنت پرسرعت دریافت کنند.
دکتر لوسیندا کینگ، مدیر پروژههای فضایی دانشگاه پورتسموث، میگوید: «در بریتانیا افرادی در این دست وجود دارند، اما در کل دنیا، در جاهایی مانند آفریقا، افراد بیشتری هستند.»
ماهوارههای استارلینک در مدار نزدیکتری به زمین قرار گرفتهاند تا ارتباطشان با زمین تا حد امکان سریعتر شود. اما برای پوشش کل کره زمین از مدار پایین، باید تعداد ماهوارهها بسیار زیاد باشد.
کریس هال میگوید: «استفاده از ماهواره مشکل ارتباط اینترنتی با مکانهای دور افتاده در بیابانها و کوهها را حل میکند. این کار نیاز به بسیاری از زیرساختها مانند کابل و دکل را برای ارتباط با آن مناطق منتفی میکند.»
استارلینک (Starlink) نام پروژهای است که توسط شرکت اسپیس ایکس (SpaceX) طراحی و اجرا شده است. هدف اصلی این پروژه، فراهم کردن اینترنت ماهوارهای پرسرعت و کمتأخیر برای تمامی نقاط جهان، حتی مناطق دورافتاده، قطبها، کوهستانها و بیابانها است.
نام Starlink از دو واژه Star (به معنی ستاره) و Link (به معنی اتصال) گرفته شده است که نشاندهنده اتصال اینترنتی از طریق مجموعهای از ماهوارههای مستقر در مدار زمین است.
شرکت اسپیس ایکس تاکنون حدود ۷۰۰۰ ماهواره را در مدار قرار داده و قصد دارد هر پنج سال یکبار ماهوارههای جدیدی را جایگزین نمونههای قدیمی کند.
با این حال، دانشمندان هشدار دادهاند که سوختن این ماهوارهها در جو زمین موجب انتشار بخارات فلزی و مواد شیمیایی میشود که میتواند به جو و لایه اوزون آسیب برساند.
جاناتان مک داول، ستارهشناس، اعلام کرده است که در ماه ژانویه ۲۰۲۵، از هر پنج ماهواره استارلینک، چهار مورد در جو زمین سوخته است.
این روند به دلیل پایان یافتن عمر عملیاتی نسل اول ماهوارههای استارلینک اتفاق افتاده است. اسپیس ایکس، به منظور بهروزرسانی شبکه خود، ماهوارههای جدیدی را جایگزین این ماهوارههای قدیمی میکند.
مطالعات علمی نشان دادهاند که از سال ۲۰۱۶ تا ۲۰۲۲، میزان اکسیدهای آلومینیوم در جو زمین هشت برابر افزایش یافته است. در سال ۲۰۲۳، بقایای ماهوارههای سوخته در ارتفاع ۱۸ کیلومتری بالاتر از آلاسکا شناسایی شد، که این موضوع نگرانیها درباره تغییرات شیمیایی در جو زمین را افزایش داده است.
شرکت اسپیس ایکس ادعا میکند که ماهوارههای استارلینک هنگام ورود مجدد به جو بهطور کامل سوخته و زبالهای بر جای نمیگذارند. اما برخی دانشمندان معتقدند که این پدیده تنها به ماهوارههای استارلینک محدود نمیشود و خطرات ناشی از زبالههای فضایی در حال افزایش است.
بر اساس تحقیقات، احتمال سقوط قطعات موشک در هر سال حدود ۲۶ درصد برآورد شده است، که این موضوع میتواند تأثیراتی بر سفرهای هوایی و ایمنی خطوط هوایی داشته باشد.
بهطور کلی، ماهوارههای استارلینک برای فعالیت در مدار پایین زمین طراحی شدهاند و عمر متوسط آنها حدود پنج سال است. زمانی که این ماهوارهها به پایان عمر خود میرسند، از رانشگرهای الکتریکی برای کاهش ارتفاع استفاده میکنند و در نهایت وارد جو زمین شده و میسوزند. این فرآیند معمولاً یک هفته به طول میانجامد.
اینترنت استارلینک از چهار بخش اصلی تشکیل شده است:
در مقایسه با خدمات استاندارد اینترنت، استارلینک ارزان نیست. این شرکت ماهیانه ۹۹ دلار (۸۹ پوند) از مشتریان دریافت میکند. آنتن بشقابی (دیش) و دریافتگر (رسیور) برای ارتباط با ماهوارهها ۵۴۹ دلار (۵۲۹ پوند) قیمت دارد. این در حالیست که در بریتانیا ۹۶ درصد خانوارها به اینترنت پرسرعت دسترسی دارند و در اتحادیه اروپا و ایالات متحده ۹۰ درصد.
انتهای پیام