خاویر میلی، ایلان ماسک و ترامپ؛ تاثیر آرژانتین بر سیاست‌های آمریکا
بزرگ‌ترین دستاورد میلی تا الان که با استقبال مردم آرژانتین روبرو شده، موفقیت او در کاهش تورم است، اما در آمریکا او به دلیل سیاست‌های آزادسازی اقتصادی‌اش مورد توجه قرار گرفته است.
به گزارش سیتنا، خاویر میلی، رئیس جمهور آرژانتین که با سیاست‌های نامتعارفش شناخته می‌شود، پس از گذشت یک سال از دوره ریاست جمهوری‌اش، همچنان تلاش می‌کند اقتصاد کشورش را احیا کند، اما هم زمان سیاست‌های او در آمریکا نیز تاثیراتی داشته است.
میلی با هدف کاهش هزینه‌های دولتی در کشوری به قدرت رسید که سال‌ها فراتر از توان مالی‌اش خرج کرده بود.
بر اساس یک نظرسنجی که به تازگی انجام شده، با وجود تدابیر سختگیرانه ریاضتی او و ادامه افزایش نرخ فقر، هنوز بیش از نیمی از مردم آرژانتین از او حمایت می‌کنند.
این میزان محبوبیت شبیه محبوبیت فعلی دونالد ترامپ است. حدود نیمی از رای‌دهندگان آمریکایی در انتخابات ریاست جمهوری ماه گذشته به ترامپ رای دادند. ترامپ میلی را به عنوان فردی ستایش کرده که می‌تواند «عظمت را به آرژانتین برگرداند».
در همین حال ایلان ماسک، میلیاردر عرصه فناوری نیز که قرار است نقش مهمی در دولت آینده آمریکا ایفا کند، خاویر میلی را تحسین کرده و گفته است که آرژانتین تحت رهبری او «شاهد پیشرفت‌های بزرگی بوده است».
اما ترامپ و ماسک در میلی چه می‌بینند؟ و آیا از نظر ایدئولوژیک به اندازه‌ای که غالبا تصور می‌شود به یکدیگر نزدیک هستند؟
بزرگ‌ترین دستاورد میلی تا الان، که با استقبال مردم آرژانتین روبرو شده، موفقیت او در کاهش تورم است. اما در آمریکا او به دلیل سیاست‌های آزادسازی اقتصادی‌اش مورد توجه قرار گرفته است. این سیاست‌ها الهام‌بخش حامیان کوچک‌سازی دولت شده که خواهان کاهش ابعاد دولت در واشنگتن بر اساس الگویی مشابه بوئنوس آیرس هستند.
میلی در اولین بسته سیاستی خود، یارانه‌های دولتی سوخت را حذف کرد و تعداد وزارتخانه‌های دولتی را به نصف کاهش داد.
اکنون او در تلاش است تا طرح‌هایی را برای فروش گسترده شرکت‌های دولتی اجرا کند؛ از جمله خطوط هواپیمایی ملی آرژانتین که پیش‌تر خصوصی بود و در سال ۲۰۰۸ ملی شد.
تمام این سیاست‌ها برای ایلان ماسک بسیار جذاب است چون او هم مسئول اجرای برنامه‌های مشابهی برای کاهش هزینه‌های دولتی در آمریکا در چارچوب نهادی موسوم به «اداره کارآمدی دولت» شده است. البته این نهاد یک نهاد مشورتی است و نه یک وزارتخانه رسمی دولتی.
ماسک و ویوک راماسوامی، همکارش در این نهاد و یک میلیاردر دیگر، اعلام کرده‌اند که قصد دارند مقررات فدرال را به شدت کاهش دهند، نیروهای دولتی را به صورت گسترده تعدیل کنند و برخی از نهادهای دولتی را به طور کامل تعطیل کنند.
ماسک از کاهش هزینه‌های دولت فدرال به میزان ۲ تریلیون دلار– حدود یک سوم هزینه‌های سالانه – سخن گفته است. به گفته او میلی در آرژانتین با «حذف کامل بخش‌هایی از دولت» عملکردی فوق‌العاده داشته و او نیز قصد دارد با حمایت ترامپ همین مسیر را در آمریکا دنبال کند.
اما ناظران و تحلیلگران باسابقه آمریکای لاتین چندان به این موضوع خوش‌بین نیستند.
مونیکا دبول، پژوهشگر ارشد موسسه اقتصاد بین‌الملل پیترسون در واشنگتن، می‌گوید: «الهام گرفتن از میلی برای کاهش ابعاد دولت، منطقی نیست.»
او توضیح می‌دهد: «شرایط آرژانتین بسیار خاص این کشور است، چون موضوع اصلی، حذف دهه‌ها مدیریت نادرست منابع عمومی است. این مسئله هیچ ارتباطی با آمریکا ندارد.»
به گفته خانم دبول آرژانتین چاره‌ای جز اقدام نداشت چرا که هزینه‌های دولتی آنقدر بیش از حد بود که کشور هر چند سال یک بار در آستانه بحران قرار می‌گرفت.
او تاکید می‌کند: «این اقدامات برای آرژانتین مناسب است، اما برای کشورهای دیگر این طور نیست.»
مارسلو جی گارسیا، مدیر بخش آمریکا در شرکت مشاوره جهانی «هورایزن اینگیج» در بوئنوس‌آیرس، می‌گوید تصمیم میلی برای استفاده از اره‌برقی در مبارزات انتخاباتی به عنوان نمادی از رویکرد او در قبال دولت، «شاهکاری» در بازاریابی سیاسی بود که «تخیل فعالان طرفدار کوچک‌سازی دولت را در سراسر جهان برانگیخته است.»
اما او استدلال می‌کند که هرچند کاهش مقررات دولتی به نفع منافع تجاری ماسک است، اما الزاما همان چیزی نیست که ترامپ به دنبال آن باشد.
گارسیا به بی‌بی‌سی گفت: «مطمئن نیستم که برنامه‌های ترامپ با دولتی کوچک به سبک میلی، سازگار باشد.»
او یادآوری می‌کند که سیاست‌های ترامپ «در برخی حوزه‌ها نیازمند دولت بزرگ است»، مانند ساخت دیوار مرزی و اخراج گسترده مهاجران غیرقانونی. «چنین برنامه‌های عظیمی را نمی‌توان با یک دولت کوچک اجرا کرد.»
از دیدگاه میلی پروژه‌های زیرساختی باید به بخش خصوصی سپرده شود و دولت در آنها دخالتی نداشته باشد.
میلی و ترامپ در جنگ‌های فرهنگی جاری در سطح جهانی، در یک جبهه هستند و نظرات مشابهی دارند، اما از نظر اقتصادی، دیدگاه‌های آنها بسیار متفاوت است.
میلی به شدت حامی تجارت آزاد است و آرژانتین عضو بلوک تجاری مرکوسور در آمریکای جنوبی است که برزیل، پاراگوئه و اروگوئه را نیز شامل می‌شود.
او از توافق اخیر تجارت آزاد مرکوسور با اتحادیه اروپا حمایت کرده است، اما از اینکه این سازمان به کشورهای عضو اجازه نمی‌دهد به صورت مستقل توافق‌های تجاری خود را امضا کنند، خشنود نیست. به همین دلیل او می‌گوید مرکوسور «به یک زندان تبدیل شده است».
میلی در اجلاس اخیر مرکوسور در اروگوئه که توافق با اتحادیه اروپا در آن امضا شد، گفت: «اگر این بلوک به موتور پویایی تبدیل نشود که تجارت را تسهیل کند، سرمایه‌گذاری را افزایش دهد و کیفیت زندگی تمام شهروندان منطقه ما را بهبود بخشد، پس هدف از وجود آن چیست؟»
ترامپ نیز با توافق تجاری منطقه‌ای خود، یعنی توافق ایالات متحده-مکزیک-کانادا مشکل دارد، اما دلایل او برعکس انگیزه‌های میلی است.
ترامپ خواهان بازنگری در این توافق است که خود او در دوران نخست ریاست‌جمهوری‌اش آن را تنظیم کرده بود. هدف او از این بازنگری، حفاظت از صنایع تولیدی آمریکا و تضمین اشتغال شهروندان آمریکایی است.
او حتی تهدید کرده که با وضع تعرفه ۲۵ درصدی بر کالاهای وارداتی از کانادا و مکزیک، از این اتحاد به عنوان اهرمی علیه آنها استفاده کند، مگر اینکه این کشورها مرزهای مشترک خود را با آمریکا ایمن کنند.
در همین حال مونیکا دبول معتقد است که ترامپ، برخلاف هیاهوی ایلان ماسک، علاقه‌ای به کوچک‌سازی دولت ندارد: «شما نمی‌توانید یک ملی‌گرای پوپولیست باشید و به ابعاد دولت اهمیت دهید. ترامپ اهمیتی نمی‌دهد. او ایلان را آنجا گذاشت چون به نفعش بود که کسی در آنجا سر و صدا کند.»
بحث‌های اقتصادی در آمریکا و آرژانتین همچنان ادامه دارد. اما در نهایت اگر نیمی از جمعیت از شما حمایت کند، معنایش این است که نیم دیگر حمایت نمی‌کنند. ترامپ از روز تحلیف خود در ۲۰ ژانویه با این مسئله روبه‌رو خواهد بود، اما میلی همین حالا باید با جمعیت دو قطبی‌شده کشورش کنار بیاید.
مارسلو جی گارسیا، میلی را رهبری «تفرقه‌انگیز» می‌داند که هیچ تلاشی برای جلب نظر مخالفانش نکرده است. او می‌گوید: «نیمی از کشور که از میلی حمایت نکردند، احتمالا فارغ از اینکه وضعیت اقتصادی چقدر بهبود یابد هرگز از او حمایت نخواهند کرد، چون میلی نمی‌خواهد آنها از او حمایت کنند.»
او اضافه می‌کند: «رهبران معمولا می‌خواهند مورد علاقه همه باشند. اما این موضوع درباره میلی صدق نمی‌کند.»
به گفته گارسیا این یک ضعف واقعی است: «شما نمی‌توانید یک پروژه سیاسی بلندمدت و پایدار بسازید بدون آن که به سمت کسانی حرکت کنید که به شما رای نداده‌اند.»
آزمون بزرگ بعدی میلی در اکتبر ۲۰۲۵ برگزار خواهد شد، زمانی که آرژانتین انتخابات میان‌دوره‌ای برگزار می‌کند. این انتخابات می‌تواند سرنوشت‌ساز باشد و مشخص کند که آیا انقلاب میلی برای کوچک‌سازی دولت، آینده کشور را رقم خواهد زد یا مانند تلاش‌های قبلی برای اصلاحات، از نفس خواهد افتاد.
انتهای پیام
افزودن دیدگاه جدید