پندنامه محمدعلی فروغی به فرزندش

به گزارش سیتنا، دغدغه های آدمی، از میان نصایح، و پندهایش آشکار می شود. کسانی که خوی سلطه ندارند، مایلند دیگران اشتباهات آنان را تکرار نکنند، یا دلایل موفقیت خود را برای دیگران بیان می کنند نه به قصد خودبزرگ بینی، بلکه می اندیشند ممکن است آن چه که راه طی شده توام با موفقیت محسوب می شود، ممکن است بیانش برای دیگران نیز ثمری به همراه داشته باشد. پندنامه محمدعلی فروغی، به فرزندش به شرح زیر است:

فرزند جان
سخن فراوان است و پند بسیار می‌توان گفت. امّا من پُر گفتن خوش ندارم. حاصل علم و تجربۀ شصت سالۀ خود را برای تو و خواهر و برادرانت می‌نگارم. بدان که هیچ پیشامدی هر اندازه بد به نظر آید، بلیِّه و مصیبت حقیقی نیست و از آن آشفته نباید شد. مگر اینکه کاری بکنی که شرافت ذاتی تو را لکه‌دار کند و پیش نفسِ خود خجل گردی و خدا از آن راضی نباشد.

پس راست بگو. درست رفتار کن. حرص و طمع را کنار بگذار.  کینه جویی و رشک و حسد به خود راه مده. بدخواه مردم مشو و هر قدر بتوانی به بندگان خدا دلسوز و مهربان باش.  با دوستان مروت و با دشمنان مدارا کن. از مردمان بد بپرهیز.  به اقبال روزگار غره مشو. در سوانح و حوادث صبر پیشه کن و همیشه به فضل خداوند امیدوار باش. سعادت و شرافت در این احوال است، نه در جاه و مال. این سخنان را جدی بدان و یقین کن که اگر به این صفات متصف شدی، خیر دنیا و آخرت با توست.

میرزا محمدعلی‌خان فروغی ذکاءالملک دوم
۱۳ تیر ۱۲۵۴_ ۵ آذر ۱۳۲۱

انتهای پیام