راز تاریک الماس که از آن بی‌خبریم!

به گزارش سیتنا، الماس‌ها از گذشته به عنوان نمادی برای موقعیت افراد شناخته می‌شدند و برای نشان دادن قدرت در جامعه استفاده می شد. اما با همه زیبایی‌هایشان، الماس‌ها همیشه جنبه تاریک وحشتناکی داشته‌اند.

از ابتدای تاریخ ثبت شده، الماس در قلب مجموعه ای از افسانه های نسبتا شوم قرار داشته است که بسیاری از آنها در طول قرن ها به دست آمده اند. در اینجا تاریخچه کوتاهی از اسطوره ها و افسانه های شوم وجود دارد که الماس های قدیمی را احاطه کرده اند.

معلوم نیست اولین بار چه کسی الماس را استخراج کرده و در جواهرات خود استفاده کرده است. کلمه یونانی آداماس، که واژه الماس از آن گرفته شده است، در عهد عتیق آمده است، اما نظریات مدرن نشان می دهد که به کوراندوم یا ماده دیگری اشاره دارد.

پلینی بزرگ، طبیعت‌شناس و فرمانده نظامی رومی، الماس‌ها را با جزئیات کامل در «Naturelis historia» خود، یک دایره‌المعارف وسیع که نویسنده آن بسیاری از دانش آن زمان را در آن جمع‌آوری کرده بود، توصیف کرد.

پلینی در Naturalis historia خصوصیات و خواص درمانی مواد معدنی مختلف از جمله الماس را شرح داد.

پلینی همچنین الماس را به عنوان جواهری توصیف کرد که فقط برای حاکمان یک کشور شناخته شده است و قادر به خنثی کردن سموم و آرام کردن تحریکات ذهنی است. با این حال، برخی از مورخان هنر معتقدند که پلینی هرگز الماس واقعی را شخصاً ندیده است، در عوض معتقدند که ممکن است آن را با جواهرات دیگر اشتباه گرفته باشد.

تا قبل از توسعه تکنیک های مدرن پرداخت، ارزش الماس از یاقوت، زمرد یا یاقوت کبود بیشتر نبود.

چندین داستان و افسانه وجود دارد که در طول زمان به وجود آمده است که به راز الماس کمک کرده است. یکی از نمونه های قابل توجه که معمولاً به آن اشاره می شود "سمی بودن" الماس است. افسانه ها حاکی از آن است که کاترین دی مدیچی برای از بین بردن مخالفان سیاسی خود از سم الماس استفاده می کرد، اگرچه به احتمال زیاد به جای اینکه الماس قربانیان خود را مسموم کند، از آرسنیک استفاده می کرد.

از قرون وسطی تا رنسانس، سمی بودن الماس‌ها بسیار جدی گرفته می‌شد و اغلب از آنها به صورت خرد شده و مخلوط در غذا به عنوان راهی برای مسموم کردن کسی استفاده می‌شد.

با این حال، شواهد دیگر نشان می دهد که پوشیدن الماس در واقع می تواند هر سمی را در بدن فرد خنثی کند نه اینکه باعث بیماری شود.

بر اساس یک داستان عجیب دیگر از قرن چهاردهم، الماس را می توان برای چیزی بیش از مسموم کردن یا محافظت از خود در برابر سم استفاده کرد. گفته می شد که الماس می تواند به صاحب خود قدرت جلوگیری از شمشیر دشمن را نیز بدهد.

گفته می شود که فردریک دوم امپراتور روم مقدس و بایزید دوم امپراتور عثمانی با گرد و غبار الماس مسموم شده اند. گفته می شود که حتی پاراسلسوس، یک پزشک و کیمیاگر، توسط سم الماس به مرگ تهدید شده است.

همچنین داستان عامیانه جالب دیگری وجود دارد که در طول اعصار نقل شده است. بر اساس این داستان، فردی انتقام‌جو از یک پولیشگر خواستار گرد و غبار الماس شد تا بتواند دشمنش را بزند. اما صیقل دهنده برای پودر کردن الماس های درشتی که به او داده شده بود تنبل بود. صیقل دهنده به جای گرد و غبار الماس، مقداری پودر کریستالی که در دست داشت به مشتری خود داد. پس تنبلی صیقل دهنده شاید آن روز جانی را نجات داده باشد!

داستان های مربوط به الماس های سمی از مدت ها قبل از قرن هجدهم به اشتراک گذاشته شده است. اما ممکن است آنها به عمد توسط صاحبان معدن الماس پخش شده باشند که از قورت داده شدن الماس‌ها و دزدی‌ آنها جلوگیری شود.

با این حال، عمل بلعیدن الماس فقط به گذشته های دور مربوط نیست. افرادی از تایلند، سریلانکا و آفریقای جنوبی گزارش می‌کنند که برخی از الماس‌ها را به منظور نگهداری از آنها بلعیده‌اند. با این حال آنها با درد شکم در بیمارستان قرار دارند، بنابراین بسیاری از شایعات در مورد سمی بودن الماس‌ها ممکن است درست باشد!

اطلاعات بالینی کمی در مورد خطرات الماس وجود دارد، اما اگر آنها وارد دستگاه گوارش شوند، پریستالسیس می تواند آنها را به دستگاه گوارش فشار دهد و به اندام های داخلی آسیب برساند و باعث مشکلات تنفسی شود که می تواند تهدید کننده زندگی باشد.

به گفته کالج خلسا در هند، گرد و غبار الماس می تواند به بافت بدن آسیب برساند و باعث خونریزی شود، مانند خوردن پودر شیشه یا سوزن.

انتهای پیام