به گزارش ایران پژواک، پرافتخارترین مربی فوتبال بانوان ایران، لقب مرضیه جعفری مربی تیم خاتون بم است که ۸ قهرمانی در لیگ برتر بانوان کسب کرده است.

زندگی حرفه ای و شخصی مرضیه جعفری سرشار از تراژدی های عجیب و غریب است. از ماجرای تلخ سال ۸۲ و زلزله بم که در آن تک تک شاگردانش را از دست داد، تا روز های سخت زندگی شخصی اش در سال های اخیر به خاطر از دست دادن عزیزان و نزدیکانش. بانویی که در مقابل هیچکدام از این سختی ها پا پس نکشید و پر قدرت برای آینده و دختران تیم اش جنگید.
عشق به فوتبال برای او که در یک خانواده فوتبالی بزرگ شده است و این رشته را را زیر نظر پدرش عباس جعفری، که مربی است آموخته، با او کاری کرد که در سن ۱۷ سالگی همزمان هم مربی یک تیم خودساخته باشد و هم بازیکن.

خبرآنلاین، با مرضیه جعفری درباره شرایط فوتبال بانوان ایران و حضور تیم خاتون بم در مسابقات قهرمانی باشگاه های آسیا گفتگویی لایو برقرار کرده است که در ادامه متن آن را می‌خوانید:

با توجه به حضور تیم خاتون‌ بم در مسابقات قهرمانی باشگاه‌های آسیا، عملکر تیمتان را را چه طور ارزیابی می‌کنید و سطح مسابقات را چه طور دیدید؟

ما در زمان اعزام تیم یک سری اشتباهات محاسباتی داشتیم، این که با توجه به مسابقات تدارکاتی ما ناچار شدیم زودتر به ازبکستان برویم، چون ما قبل از آن در ایران مسابقه تدارکاتی نداشتیم، ما از فدراسیون هم خواسته بودیم که به مسابقات کافا برویم. چون این مسابقات تاثیری در رنکینگ تیم ها ندارد می‌توانست مثل یک سری بازی تدارکاتی عالی باشد. متاسفانه این اتفاق نیوفتاد و ما دو بازی تدارکاتی در قزاقستان برگزار کردیم. ۷ مرداد اعزام شدیم و بعد از رسیدن به قزاقستان متاسفانه ۹۰ درصد بچه ها دچار یک ویروس عجیب و غریب شدند. همین موضوع سبب شد بچه ها از نظر بدنی تحلیل بروند.

در قهرمانی آسیا با توجه به ضعف بدنی بازیکنان و داشتن سه بازیکن آسیب دیده ، بچه ها عملکرد نسبتا خوبی داشتند. خیلی از بازیکنانم با آمپول و آسیب دیدگی به بازی ها ادامه می‌دادند. در بازی اول نتیجه تساوی داشتیم و در بازی دوم علی رغم تعویض هایی که کردیم باز هم موفق نبودیم. من در کل از عملکرد بازیکنانم راضی بودم، تیم ازبکی تیم بسیار قدرتمندی بود. مربی این تیم به من گفت که اصلا فکرش را هم نمی‌کرده که عملکرد تیم های ایرانی تا این اندازه خوب باشد، شما فوتبال بازی کردید و ما در نیمه دوم فقط می‌خواستیم وقت را تلف کنیم تا بازی تمام شود.

درست است که شرایط ما خیلی ایده‌آل نبود ولی حداقل شاگردانم نشان دادند برای برد می‌آیند و بابت این موضوع از بچه های تیمم تشکر می‌کنم.

شرایط تیمتان برای مسابقات آینده چه طور هست؟

ما ۷۰ درصد اسکلت سال قبلی را حفظ کردیم. با بقیه بازیکنانی که می خواهیم هم در حال صحبت هستیم. امسال کار تیم ما سخت ‌تر است. کادر تیم سپاهان قدرتمند شده است و جذب بازیکنی خوبی داشتند و از آن طرف شهرداری سیرجان دو یا سه تا مهره خوب اضافه کرده است، با همه این ها قطعا کار ما سخت تر می شود اما امیدوار هستیم از عنوان قهرمانی سال گذشته دفاع کنیم و دوباره قهرمان باشیم.

سطح لیگ بانوان را چه طور ارزیابی می کنید؟ با توجه به اینکه در این چند سال اخیر تیم هایی که هزینه بیشتری می کنند زیاد شده اند و جذابیت بازی ها بیشتر شده است شکا پیشرفتی حس می‌کنید؟

قطعا پیشرفت بوده است، با توجه به اینکه قهرمان باشگاه های آسیا برگزار می‌شود، اسپانسر ها نگاه ویژه‌تری به خانم ها دارند و پتانسیل فوتبال بانوان ما طوری است که اگر اسپانسر ها ورود کنند ما حرف های زیادی برای گفتن داریم، من فکر می‌کنم، فدراسیون هم در این دو سال اخیر از بخش بانوان حمایت خوبی داشته است و اگر این روند ادامه دار باشد با توجه به ظرفیت هایی که داریم می‌توانیم ثابت کنیم فوتبال بانوان ایران حرف هایی برای گفتن دارد.

بحثی که همشه در فوتبال بانوان ما وجو داشته، بحث مبلغ قرارداد ها بوده است، آیا الان رقم ها قابل قبول شده است با هنوز خیلی پایین است؟

ببین سقف قرارداد برای هر باشگاهی متفاوت است ولی من احساس من احساس می کنم پیشرفت در این زمینه وجود داشته است، الان قراردادهایی که در فوتبال بانوان ما بسته می‌شود به شکلی هست که شخص می‌تواند با آن زندگی کند، افزایش قیمت قراردادها در این یکی دوسال خیلی خوب بود است و فکر می‌کنم انگیزه خیلی خوبی برای بانوان ما هست.

انتخابات فدراسیون فوتبال برگزار شد و مهدی تاج رئیس فرداسیون شد، او را در این سمت چگونه ارزیابی می کنید و به عنوان یک بانوی سرمربی چه توقعاتی از رئیس فدراسیون دارید؟

اولین چیزی که مدنظر من هست این است که فکر می‌کنم مهدی تاج و تیم مدیریتی که دارند می‌تواند مدیریت خوبی داشته باشد، ولی من این توقع را دارم که یک نایب رئیس خوب برای بخش بانوان انتخاب کنند، کسی که واقعا از خود فوتبال باشد. فوتبالی باشد و درک کند، همچنین عادل باشد. من فکر می‌کنم اینکه شخص فوتبالی باشد مهم است چون ما همیشه در این بخش به مشکل خوردیم.

اتفاق خوبی که برای تیم شما افتاد این بود که سال گذشته جشنی خیلی خوبی برای تیم برگزار شد، این نشان دهنده این است که توجه خوبی به فوتبال بانوان می شود و اتفاقا خوبی بود، نظر شما چیست؟

مدیر عامل ما دکتر اسماعیلی هستند، ایشان واقعا کسی هستند که شاید از ابتدا فوتبالی نبودند ولی از زمانی که وارد فوتبال بانوان شدند واقعا کمک کردند و همه جوره خواستند بانوان دیده شوند، این جشنی که برگزار شد باعث شد دختران فوتبال بم دیده شوند، من فکر می‌کنم آقای اسماعیلی کمک های زیادی به بخش بانوان کرده و مدیرعاملی هست که جدا از بحث مالی از نظر روانی مدیریت خیلی خوبی دارند و آن جشنی که برگزار شد حتی در فوتبال آقا هم دیده نمی‌شود.

شما در یک خانواده فوتبالی بزرگ شدید و پدرتان مربی فوتبال بوده است، این موضوع چه قدر در کشش شما به فوتبال موثر بوده است؟

پدر من مربی بود، از ۳ یا ۴ سالگی همیشه توپ در خانه ما بود، خیلی وقت ها با پدر و برادرم که او هم فوتبالی بود می‌نشستیم و فوتبال هارا می دیدیم، این قطعا خیلی موثر بوده است. من همیشه می‌گویم بخش زیادی از مربی شدن ذاتی است، مدیریت ذاتی که به ارث برده می‌شود. کسی که من خودم را به او مدیون می‌دانم، پدرم است که واقعا مشوق اصلی من بود و باعث شد در در این زمینه به این جایگاه فعلی برسم. آن زمانی که فوتبالی وجود نداشت من همیشه فوتبال بازی می‌کردم، در ۱۶ سالگی مربی شدم و باز هم پدرم به من کمک کرد و نقش پررنگی داشت.

شما در ۱۷ سالگی یک تیم فوتبال مستقل داشتید، در آن سن داشتن تیم سخت نبود؟ مخصوصا که شما بازیکن هم بودید.

من همیشه از بچگی مدیریت خوبی داشتم، همیشه مبصر کلاس و نفر اول بودم و این خصلت را داشتم. یکی از مشخصه های ذاتی من این بود که باید نفر اول می‌بودم. من در ۱۷ سالگی که مربی شدم، در ابتدا یک بازیکن داشتم، بعد از آن تعداد بازیکن ها زیاد شد و من کوچک ترین فرد مجموعه بودم و هر وقت یاد آن زمان می‌کنم خنده‌ام می‌گیرد، چرا که با سن کمی که داشتم، خیلی جدی بودم، در زمین بداخلاق بودم و در مربی‌گری جدی بودم.

فکر می کنم آن مدیریت که داشتم باعث شد بتوانم آن تیم را شکل بدهم.

بعد از اتفاقات تلخ زلزله بم و از دست دادن شاگردانتان، چه چیزی انگیزه شما برای برگشتن و شروع دوباره بود؟

من بعد از زلزله به غیر یک یا دو نفر همه شاگردانم را از دست دادم. این برای من خیلی سخت بود، ولی وقتی اندوه زیاد شهر و بوی مرگی که در شهر پیچیده بود را می دیدم، به خودم می‌گفتم تنها کاری که از دست بر می‌آید این است که یک مقدار به عنوان مربی مردم را خوشحال کنم. من به عنوان مربی حداقل می‌توانستم دختران بمی را از آن حال و هوا در بیاورم و برای همین این تصمیم را گرفتم و سال ۸۳ دوباره کار را شروع کردم و بسیار هم سخت بود.
همه خانه ها غم زده بودند، همه درگیر از دست دادن عزیزانشان بودند و برای همین بیرون آوردن دختران وخانم ها از خانه کار بسیار سختی بود. هیچ کس هیچ انگیزه ای نداشت، اما من فکر می‌کنم خدا من را در این راه یاری کرد و الان خیلی خوشحالم که مردم شهر من خوشحال اند.

سال ۸۸ برای اولین بار به لیگ برتر صعود کردید و اولین موفقیت رسمی فوتبال شما رقم خورد، چه طور بود؟

سال ۸۸ ما با بازیکنان بومی به لیگ برتر صعود کردیم، من همیشه به بازیکنانم می‌گفتم همیشه باید برنده باشیم و بهانه‌ای را نمی‌پذیرفتم. حتی در مقابل تیم قدرتمندی مثل ملوان. ما در آن سال سوم شدیم و واقعا مردم و مسئولین نگاه دیگری به ما کردند و بهای مسئولین بم در کسب افتخارات موثر بود.

فوتبال بانوان ما نسبت به بقیه کشور ها نوپا هست و تا حدی از آن‌ها عقب‌تر هستیم که این هم طبیعی است؛ برای جبران این موضوع باید چه کاری انجام شود؟

اولین قدم تربیت مربیان است، مربیان باید آموزش ببینند، ما باید مربیانی پرورش بدهیم که از نظر تجربه و علم آموزش دیده باشند. ما الان مربیان زیادی داریم اما مهم این است که این مربیان در راستایی که می خواهیم حرکت کنند و ما باید بدانیم مربی پایه ما چه وظیفه‌ای دارد، مربی جوانان ما به وظیفه ای دارد و هر کسی در جای خودش باشد. باید هدف کوتاه مدت و بلند مدت خود را بدانیم و در آن راستا حرکت کنیم.

اینکه ما هر سال یک تیم ملی تشکیل می‌دهیم و می‌رویم یک پله در رنکینگ سقوط می‌کنیم چه فایده ای دارد؟ ما باید هدف داشته باشیم. از مربیان خارجی در تیم های پایه می توانیم استفاده کنیم. ما می‌توانیم لژیونر داشته باشیم، شاید یک لژیونر قیمت کمتری نسبت به بانوان خودمان داشته باشد اما به سطح فوتبال ما اضافه کند.

امکانات حال حاضر فوتبال بانوان برای همه تیم ها یکسان است؟

نه، ما از نظر زیر ساخت مشکل داریم، تیم هایی مثل سپاهان، ایلام، بم و.. همان امکانات آقایان را در اختیار بانوان هم قرار می‌دهند، اما مثلا ما می‌دانیم شهر کرد مشکل زیرساخت دارد. باید اسپانسر ها نگاه متفاوتی داشته و زیرساخت ها توسط دولت اصلاح شود چون ما حرف های زیادی برای گفتن داریم.

تغیر و تحولات در تیم ملی بانوان و جایگزینی مریم آزمون به جای مریم ایران‌دوست در سمت سرمربی‌گری را چه طور می‌بینید و به طور کل تیم ملی را چه طور ارزیابی می‌کنید، و ما چه جایگاهی در آسیا داریم؟

هم مریم آزمون و هم مریم ایران‌دوست مربی های خوبی هستند، من فکر می‌کنم این اختلافاتی که ایجاد شد توسط بقیه بود وگرنه هر دو مربی بزرگ هستند و می‌توانند به تیم ملی کمک کنند. هر دو هم ثابت شده‌اند، امیدوارم با یک تفکر خوب فدراسیون فعلی به بخش بانوان ورود کند و آن برنامه ریزی و اهداف مشخص شود و هر کسی در جایگاه خودش به فوتبال بانوان کشور کمک کند و این اختلافات هم نباشد.

خودتان به سرمربی‌گری تیم ملی فکر می‌کنید؟

من پیشنهاد داشتم ولی من چون سرمربی تیم خاتون بودم و تیم من در باشگاه های آسیا بود نمی‌توانستم در تیم ملی باشم. چون مردم شهر من این تیم را خیلی دوست دارند، پس اولویت من تیم شهرم بود.

یعنی تیم ملی شما را وسوسه نکرد؟ به هر حال افتخار خیلی بزرگی است.

بله افتخار بزرگی است، من قطعا اگر شرایطش را داشته باشم این کار را می‌کنم ولی اولویت من مردم شهرم هستند چرا که تیم ما دلیل لبخند مردم بم است.

همیشه این حرف بوده که تیم های پرسپولیس و استقلال در لیگ بانوان تیم بدهند، بنظر شما این اتفاق خوب هست و می تواند به فوتبال بانوان ما کمک کند؟

من فکر می‌کنم اگر این باشگاه های بزرگ ورود کنند قطعا تماشاگر زیادی جذب می‌کنند. در جشنی که ما برگزار کردیم کل ورزشگاه و حتی مستطیل سبز پر شد. اگر مردم در شهر کوچکی مثل بم اینطور استقبال می‌کنند، قطعا در شهرهایی مثل ایلام بیشتر از این‌ها خواهد بود. همچنین ورود این تیم ها انگیزه زیادی ایجاد می‌کند چون خیلی از بازیکنان خانم ها منتظر این موضوع هستند. این اتفاق رقابت را هم بهتر می‌کند و این رقابت سالمی هست.

بین مربی های داخلی و خارجی آقا از کدامشان الگو می‌گیرید؟

من از نحوه مربی‌گری گوآردیولا را خیلی دوستت دارم و از بازی تیم هایشان لذت می‌برم، بین ایرانی ها هم امیر قلعه نویی را دوست دارم.

شما استقلالی هستید یا پرسپولیسی؟

من استقلالی هستم، اما بزرگان پرسپولیس مثل علی پروین را خیلی دوست دارم.

در خصوص استان کرمان، هم در خانم ها هم آقایان از این استان تیم های زیادی داریم که خوب هزینه می کنند و جز تیم های خوب لیگ برتر آقایان و خانم ها هستند؛ چه چیزی باعث شده که کرمانی انقدر در فوتبال پیشرفت کرده است؟

زیرساخت های استاد کرمان خیلی خوب است. مخصوصا در سیرجان و رفسنجان و کرمان، از نظر مالی معادن خوبی وجود دارد، ما در بم از نظر مالی آن معادن را نداریم و از نظر زیر ساخت نیازمند به کمک هستیم، اما باز هم در استان کرمان مدیران خوب خیلی تاثیرگذار هستند زیرا توجه خوبی دارند و باعث شکل گری تیم ها شدند.

انگار مدیران آن منطقه خیلی به فوتبال علاقه‌مند هستند و این علاقه خیلی مهم است، زیرا خیلی از شهر ها ثروت زیادی دارند اما یک تیم لیگ برتری هم ندارند، اما کرمان فقط در بخش آقایان سه تیم دارد، بنظر شما درست است؟

علاقه مدیران مهم است، همچنین مسئولیت‌پذیری که دارند. کرمان از نظر آب و هوا و مسائل تفریحی خوب نیست، مدیران در راس هم با در نظر گرفتن این ماجرا که مردم با فوتبال خوشحال‌اند در جایی گام برداشتند که این شادی را به مردم بدهند.

حضور بانوان در ورزشگاه را چه طور می‌بینید و بنظراتان این اتفاق چه قدر خوب است؟

موقع برگزاری جشنمان در بم خانم ها آقایان کنار هم شادی کردند و اتفاقی هم نیوفتاد. خیلی از خانواده ها کنار هم فرزندشان را تشویق می‌کردند و از فضا لذت می‌بردند، این از نظر شرایط روحی با توجه به مسایئل اقتصادی خیلی خوب است و شادی بیشتری را به دخترا و خانواده ها می‌دهد.

بنظرتان این موضوع چه تاثیری در جو ورزشگاه دارد؟

خیلی تاثیرگزار هست، آقایی که در ورزشگاه است وقتی خانم هارا می‌بیند حواسش به حرف ها و شعارهایی که می‌دهد است.

خودتان هم دوست دارید برای بازی های باشگاهی یا ملی به استادیو بروید؟

قطعا اگر شرایط موجود باشد می‌روم.

اینکه آقایان هم برای تماشای بازی خانم های بیایند و شرایط مهیا شود بنظر شما چه قدر مهم است؟

ورزشکاران خانم ما ما با پوشش کامل بازی می‌کنند، این موضوع در خانواده بازیکن تاثیرگذار است و وقتی پدر یا برادر بازیکن من بازی او را می‌بیند، این در روحیه و انگیزه بازیکن من خیلی اثر دارد و بسیار مثبت است.

حرف پایانی؟

از مدیر عامل تیم تشکر ویژه دارم، همینطور از همسرم که همیشه از من حمایت کرده است، از شما هم برای حمایت از فوتبال بانوان ممنونم.

انتهای پیام