چرا تاثیر کووید-۱۹ بر افراد گوناگون متفاوت است؟
یک گروه بینالمللی از پژوهشگران سعی دارند تا دلیل تفاوت عملکرد کووید-۱۹ در افراد گوناگون را با یک روش جدید مورد بررسی قرار دهند.
به گزارش نیوزوایز، در حالی که بسیاری از دانشمندان در سرتاسر جهان برای ابداع واکسن کووید-۱۹ تلاش میکنند، برخی دیگر سعی دارند که بفهمند چرا این بیماری در افراد گوناگون، به صورت متفاوتی عمل میکنند. تاثیر کووید-۱۹ بر برخی از افراد کمتر است اما در بسیاری دیگر به مرگ منجر میشوند.
دانشمندان برای حل این معما باید این موضوع را درک کنند که انواع گوناگون سلولهای ایمنی چگونه نسبت به کروناویروس واکنش نشان میدهند. یک گروه بینالمللی از پژوهشگران برای نخستین بار تلاش کردهاند تا تصویری از نحوه واکنش سلولهای موسوم به "CD4+ T" نسبت به کروناویروس ارائه دهند. یافتههای این پژوهش نشان میدهند که در بدن بیماران مبتلا به کووید- ۱۹ در مراحل ابتدایی بیماری، نوع جدیدی از سلولهای تی شکل میگیرد که احتمالا میتوانند "سلولهای بی"(B cells) را از بین ببرند و تولید پادتن کروناویروس را کاهش دهند.
این پژوهش، یافتههای مهمی را برای بررسیهای جامعتر فراهم میکند و قدرت یک روش پیشرفته بررسی موسوم به "بررسی توالی آرانای" را نشان میدهد.
تمرکز بر سلولها به صورت انفرادی
پروفسور "پاندورانگان ویجایاناند"(Pandurangan Vijayanand)، استادیار "موسسه ایمنیشناسی لاهویا"(LJI) آمریکا و سرپرست این پروژه گفت: این پژوهش، روش بررسی توالی آرانای را به کار میگیرد تا مولکولهای آرانای را که توسط سلولهای CD4+ T بیان میشوند، مورد ارزیابی قرار دهند و کروناویروس را شناسایی کنند. این روش به ما امکان داد تا برای نخستین بار، ماهیت سلولهایی را که نسبت به کروناویروس واکنش نشان میدهند، مشخص کنیم.
"کریسیتین اوتنسمیر"(Christian Ottensmeier)، از پژوهشگران این پروژه گفت: این پژوهش هنوز آغاز کار ما است. ما باید منبعی را در اختیار داشته باشیم تا برای پژوهشهای بیشتر به آن مراجعه کنیم. پژوهش ما، یک بررسی جدید و جامع است.
پژوهشگران در این پروژه، از روش بررسی توالی آرانای در حوزه ایمنیشناسی استفاده کردند. این روش به پژوهشگران امکان داد تا روزنه جدیدی را برای بررسی الگوهای بیان ژن باز کنند. این الگوها موجب میشوند که واکنش ایمنی هر فرد نسبت به ویروس، متفاوت باشد. پژوهشگران در این پروژه، بر سلولهای CD4+ T تمرکز کردند که نقش مهمی در مقابله با عفونت بر عهده دارند.
"بنجامین مکیف"(Benjamin Meckiff)، پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: سلولهای CD4+ T، نقش مهمی در هماهنگسازی واکنش ایمنی بر عهده دارند. این سلولها، عملکردهای گستردهای دارند و ما توانستهایم واکنش ایمنی آنها را نسبت به کروناویروس ارزیابی کنیم.
پژوهشگران ابتدا با کمک روش بررسی توالی آرانای، سلولهای CD4+ T بیمارانی را که در سال جاری به خاطر ابتلا به آنفلوانزا بستری شده بودند، ارزیابی کردند. پژوهشگران با آغاز همهگیری کووید-۱۹، این روش را برای افراد مبتلا به این بیماری نیز به کار بردند. ویجایاناند گفت: ما نمونههای مناسبی را در ابتدای همهگیری کووید-۱۹ به دست آوردیم.
پژوهشگران، نمونههای به دست آمده از ۴۰ بیمار مبتلا به کووید-۱۹ را در دو گروه مورد بررسی قرار دادند. ۲۲ نفر از بیماران بستری شده بودند و ۱۸ نفر نشانههای ضعیفتری از کووید-۱۹ داشتند. پژوهشگران از روش بررسی توالی آرانای استفاده کردند تا واکنش سلولهای CD4+ T را نسبت به کروناویروس مورد بررسی قرار دهند.
هرکدام از سلولهای تی، نقشی در مقابله با ویروسها بر عهده دارند. برخی از آنها بدن را در مورد عفونت آگاه میکنند و سلولهای ایمنی دیگر را نیز به کار میگیرند. گروه دیگری از سلولها به سلولهای بی سیگنال میدهند تا پادتن بسازند. گروه دیگری از سلولهای تی، وظیفه مهم سرکوب کردن بقیه سلولهای تی را بر عهده دارند تا سیستم ایمنی بدن را از آسیب رساندن به بافتهای خود بازدارند.
پژوهشگران به این نکته اشاره کردند که هنوز نمیتوان از این پژوهش نتیجه گرفت که انواع به خصوصی از سلولهای تی در شدت بیماری نقش دارند. یافتههای این پژوهش هنوز باید مورد بررسیهای بیشتر قرار بگیرند.
بنیانی برای پژوهشهای آینده
این پژوهش به جامعه علمی امکان میدهد تا بررسی واکنش سلولهای CD4+T را نسبت به کروناویروس آغاز کنند و به مقایسه واکنش افراد متفاوت نسبت به شدت بیماری بپردازند.
پژوهشگران برای جذب حمایت از تلاشهای خود، دادههای به دست آمده را تنها دو ماه پس از آغاز پژوهش، به صورت آنلاین منتشر کردند تا در دسترس همه قرار بگیرد.
شاید دادههای حاصل از این پژوهش برای بررسی بقیه بیماریهای عفونی نیز مهم و کارآمد باشند. این دادهها میتوانند به درک بهتر نحوه واکنش بدن نسبت به ویروسها کمک کنند و راهنمای خوبی برای پژوهشهای آینده در مورد ایمنیدرمانی سرطان و نقش سیستم ایمنی در از بین بردن سلولهای سرطانی باشند.
این پژوهش در مجله "Cell" به چاپ رسید.
انتهای پیام
افزودن دیدگاه جدید