کشف پاسخ یک سوال بی‌جواب: تا کی عمر می‌کنم؟

به گزارش یورونیوز، این آزمایش خون که بر اندازه‌گیری ۹ عامل حیاتی متمرکز است، قادر است مشخص کند که جسم یک انسان در قید حیات از زمان تولد تاکنون چقدر سالم مانده است.

به اعتقاد محققان دانشگاه ییل، نتیجه این آزمایش در عین حال می‌تواند امید به زندگی واقعی انسان را فارغ از سن تقویمی او نشان دهد.

مرگان لوین، متخصص آسیب‌شناسی در دانشگاه ییل در خصوص اهمیت طراحی این آزمایش می‌گوید:«بر اساس این آزمایش می‌تواند برای شناسایی افرادی را که با سرعت غیرطبیعی عمر می‌کنند و در حال سریع‌تر از معمول پیر می شوند، استفاده شود. این افراد درواقع کسانی هستند که بیش از سایرین در معرض بیماری و مرگ زودرس قرار دارند.»

این متخصص آسیب شناسی می افزاید:«ویژگی دیگر این آزمایش این است که در میان افرادی هم هیچ بیماری خاصی ندارند نیز می‌توان تفاوت امید به زندگی واقعی را شناسایی کرد و این امر می‌تواند به آمادگی پیش از موعد آنها در برابر بیماری‌های پیش رو کمک کند.»

به بیان ساده‌تر با انجام این آزمایش بر روی افرادی با سن تقویمی مشخص، می‌توان سن بیولوژیکی دقیق آنها را تعیین کرد. مثلا اگر فردی ۶۵ سال سن دارد ولی سن بیولوژیکی او ۷۰ سال به دست آمده، او در معرض بیماری‌هایی قرار دارد که می‌توانسته در دوران پس از ۷۰ سالگی با آنها مواجه شود.

بنابراین این آزمایش بیش از آن که نشان دهد افراد از چه میزان سلامتی برخوردار هستند، به آنها کمک می‌کند که سطح پیری خود را شناسایی کنند و با تغییر سبک زندگی و تغذیه خود سرعت و شتاب آن را کاهش دهند.

بزرگ‌ترین مزیت این آزمایش این است که به افراد نشان می‌دهد تا چه حد در معرض ریسک‌های بالای مرگ قرار دارند و نیز نتایج آن سطح پیشرفت بیماری‌ها را نیز مشخص می کند. در نتیجه این امکان حاصل می‌شود که بتوان تاثیر تغییر عوامل مختلف در سرعت پیشرفت یا کند شدن بیماری را مشاهده کرد.

نتایج این آزمایش نشان می‌دهد که به طور معمول زنان دارای سن زیستی پایین‌تری نسبت به مردان هستند و با سرعت کمتری پیر می‌شوند. همچنین نتایج این بررسی نشان می دهد که در فاصله سنی ۲۰ تا ۳۹ سال بالا بودن هر سال سن زیستی از سن تقویمی خطر مرگ را ۱۴ درصد افزایش می‌دهد. این خطر برای افراد دارای سن ۴۰ تا ۶۴ سال حدود ۱۰ درصد و برای محدوده سنی ۶۵ تا ۸۴ سال نزدیک به ۸ درصد است.

تحقیق دیگر این محققان نشان می‌دهد که عواملی همچون زندگی تحت محرومیت، سطح تحصیلات پائین و استرس از مهمترین عوامل تسریع پیری محسوب می‌شود. همچنین عادت کردن به یک سبک زندگی شامل ورزش کم، چاقی و استعمال سیگار ریسک پیری و مرگ زودرس را افزایش می‌دهد.

محققان دانشگاه ییل برای طراحی این آزمایش ۴۲ عامل بالینی از جمله میزان گلبول‌های سفید، گلوکز و آلبومین خون دو گروه از افراد را به عنوان بخشی از تحقیقات گسترده سلامت و تغذیه ملی ایالات متحده مورد مطالعه و بررسی قرار داده‌اند. همچنین اطلاعات پزشکی و سبک زندگی مرتبط با پرونده‌های مرگ افراد جمع آوری شده است.

تحقیقات دانشگاه ییل طی ۱۶ سال و در مورد دو گروه افراد انجام شده است. گروه اول شامل ۱۰ هزار نفر بود که مطالعه بر روی آنها در فاصله سال‌های ۱۹۸۸ تا ۱۹۹۴ انجام شده است. گروه دوم نیز متشکل از ۱۱ هزار نفر بوده است که بررسی پرونده‌های آنها در طول سال‌های ۱۹۹۹ تا ۲۰۱۰ صورت گرفته است.

انتهای پیام