مجرد ماندن آدم را می‌کشد!

به گزارش نیوزویک، مجرد‌هایی که در مراسم عروسی دوستان‌شان، به آن‌ها نگاه عاقل اندر سفیه می‌کنند، ممکن است دفعه بعدی بخواهند خودشان دسته گل را بگیرند: پژوهش جدید نشان داد مجردی می‌تواند مرگبار باشد.

محققان طی پژوهشی که روز سه‌شنبه در مجله هارت (قلب) منتشر شده است، دریافته‌اند که افراد مجرد، نسبت به افراد متاهل، بیشتر در معرض ابتلا به بیماری‌های قلبی و سکته هستند و به طور کلی مرگ‌ومیر بیشتری دارند. طبق این پژوهش، آن‌هایی که دارای روابط متعهدانه هستند برای بهبود نتایج سلامت، به حمایت شرکایشان اتکا می‌کنند. بنابراین، وضعیت تاهل، می‌تواند نشانه‌ای از سلامت قلب باشد.

تیمی از محققان با تحلیل ۳۴ پژوهش و مشارکت بیش از دو میلیون نفر، دریافته‌اند افرادی که هرگز ازدواج نمی‌کنند یک و نیم برابر بیشتر در معرض ابتلا به بیماری قلبی هستند. این در حالی است که زوج‌های متاهل، بهتر می‌توانند استرس را مهار کنند. زیرا شرکایشان منابع و حمایت عاطفی بیشتری برای منع یا حل کردن نگرانی‌های سلامتی فراهم می‌کنند.

زندگی کردن با یک شریک می‌تواند نجات‌بخش باشد: یک زوج می‌تواند زودتر از کسی که تنها زندگی می‌کند، علایم (بیماری) را تشخیص دهد. امری که به مراجعه زودتر به پزشک و تشخیص بیماری منتهی می‌شود.

در خانواده‌هایی که دو درآمد دارند، داشتن پول‌های مخصوص سلامتی می‌تواند به معنای داشتن مراقبت بهداشتی بهتر، از جمله دسترسی به توانبخشی پس از بیماری، باشد.

وقتی ازدواج‌ها پایان می‌یابند، سلامت قلب هم ممکن است کاهش یابد. مردان و زنان مطلقه، ریسک بالایی برای ابتلا به بیماری قلبی شریانی دارند. این در حالی است که افراد بیوه، به طور محتمل‌تر سکته را تجربه می‌کنند. وضعیت زنان در این زمینه بدتر از مردان است. زنانی که به تنهایی زندگی می‌کنند، احتمالا پیرتر می‌شوند و با مشکلات سلامتی بیشتری مواجه می‌شوند.

از دست دادن شریک یا طلاق گرفتن، سطوح استرس را افزایش می‌دهد و جلوی قدرت افراد برای منع یا تشخیص بیماری را می‌گیرد. افزایش استرس، می‌تواند عوامل پرریسک موجود، مانند فشار خون، دیابت و تغییرپذیری ضربان قلب، را تشدید کند. علاوه بر این، آن‌هایی که تنها زندگی می‌کنند دیرتر به پزشک مراجعه یا مشکلات سلامتی موجود را معالجه می‌کنند، این درحالی است که افراد متاهل، غالبا به سلامت یکدیگر اهمیت می‌دهند و یکدیگر را برای سالم ماندن مسئول می‌دانند. طبق این پژوهش، مجردها، دو برابر بیشتر، معالجه را نادیده می‌گیرند.

معلوم شد که منافع اجتماعی و فیزیولوژیکی شراکت، خودشان را در سلامت جسمی نشان می‌دهند. یک مقاله که در سال ۱۹۹۵ نوشته شده، گفت: احتمال اینکه "افراد منزوی" پس از تجربه یک حمله قلبی زنده بمانند کمتر است، زیرا آن‌ها فاقد "حس تعلق و صمیمیت" و خودکفایی در حل بیماری‌شان هستند.

پژوهش‌ها نشان داده‌اند که جزر و مد‌های ازدواج هم به مرور زمان در نتایج سلامت منعکس می‌شوند. ازدواج‌هایی که به مرور سال‌ها بهبود یافته‌اند، باعث شده زوج‌ها وزن‌های سالم‌تر و کلسترول کمتری داشته باشند. اما همزمان با انحطاط ازدواج، زوج‌ها به احتمال زیاد، دچار فشار خون بالا می‌شوند.

انتهای پیام