چالش حس جهت یابی افراد با یک بازی موبایلی

به گزارش سرویس بین الملل سیتنا به نقل از یورونیوز، ظاهر این بازی شبیه هر بازی معمولی دیگری است، اما هربار که قایق کوچکِ این بازی در شنهای ساحل گیر می افتد یا به صخره ها برخورد می کند اطلاعات مهمی درباره کارکرد مغزِ بازیکن به پژوهشگران داده می شود. این بازی به پژوهشگران نشان داده است که حس جهت یابی آدمی که برای تشخیص بیماری فراموشی یا زوال عقل ضروری است، از ابتدای نوجوانی شروع به نزول می کند.

هوگو اسپیرز، عصب شناسِ یونیورسیتی کالج لندن درباره این بازی می گوید: «در این بازی فرد باید قایق کوچکی را از یک نقطه مشخص راه انداخته، آن را در مسیر رودخانه پیش ببرد، سپس باید بتوانند یک گلوله منوّر را به سوی نقطه شروع حرکتشان شلیک کنند. بنابراین حس جهت یابی و اینکه بتوانند بگویند از کجا راه افتاده اند مهم است. آزمون مشخصی داریم. اگر کار کسی خیلی خوب باشد به تمامیِ هشت سوال ما درست جواب می دهد اما اگر مشکلی داشته باشد در پاسخ دادن اشتباه می کند. این مشاهده به ما می گوید که فرد چقدر از نظر ذهنی پیر شده است و آیا این توان جهت یابی او با افزایش سن کاهش پیدا می کند یا خیر.»

از آنجا که بیماری «فراموشی» حافظه افراد را از بین می برد، سازندگان این بازی، داستانِ آن را براساس زندگی پیرمردی که حافظه اش را از دست می دهد ساخته اند. در بخش اول بازی پیرمرد و پسرش برای دیدن عجایب به دور دنیا سفر می کنند اما بعد پیرمرد دچار «فراموشی» می شود و پسرش برای یادآوری گذشته به او، خاطرات مشترکشان را ترسیم می کند.

هوگو اسپیرز می افزاید: «این اطلاعات، در صورت تکمیل شدن، ابزاری برای تشخیص بیماری به پزشکان می دهد، مثلا فرد این آزمایش را انجام می دهد تا معلوم شود حس جهت یابی اش چطور است. پزشک، امتیازِ او را با امتیازِ میانگینِ دو میلیون و چهارصد هزار نفر مقایسه می کند و می تواند بگوید آیا ذهن فرد خوب عمل می کند یا ضعف دارد.»

مرکز جهت یابی مغزِ ما که با دیگر بخشهای مغز پیوند دارد، نقشه ای ذهنی از جهان پیرامون ما می سازد. پژوهشگران می گویند این بازی نشان می دهد که همین بخش مغز در بیمارانِ دچار فراموشی آسیب می بیند. این درحالی است که انجام آزمایشهای مشابه با «ام آر آی» یا «سی تی اسکن» روی چنین تعدادی از افراد، وقت و هزینه بسیاری می برد.

هیلاری ایوانز، مدیر اجرایی مرکز پژوهش آلزایمر بریتانیا می گوید: «شرکت دهها هزار نفر در این بازی، پژوهش درباره بیماری «فراموشی» را سرعت بخشیده است. اگر می خواستیم با تحقیق آزمایشگاهی (نفر به نفر)، اطلاعاتی را به دست بیاوریم که با استفاده از این بازی کسب کرده ایم، شاید صد سال طول می کشید. هدف کار پژوهش است، چراکه فقط پژوهش، به شناخت درمان می انجامد.»

هوگو اسپیرز می افزاید: «این داده ها، تنها بخشی از مجموعه اطلاعاتی است که برای تشخیصِ این بیماری نیاز داریم. اینها علائم اولیه است. بیمار دچارِ آلزایمر و فراموشی می گوید: “گُم شدم، نمی دانم کجا هستم.” بنابراین، این داده ها برای پزشکان هم بسیار ارزشمند است.»

هنوز هیچ درمانی برای انواع بیماری «فراموشی» یافت نشده است. به گفته مرکز پژوهش آلزایمر بریتانیا بیش از ۴۵ میلیون تن در جهان از این بیماری رنج می برند.

انتهای پیام