10 ویژگی حجت الاسلام و المسلمین دعایی از منظر حسین انتظامی

به گزارش سیتنا، حسین انتظامی، معاون مطبوعاتی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در یادداشتی برای نکوداشت حجت الاسلام و المسلمین دعایی، مدیر مسئول روزنامه اطلاعات، او را شخصیتی متواضع، کاربلد، متعادل و دلسوز در عرصه مطبوعات توصیف کرد. متن یادداشت انتظامی بدین شرح است:

نکوداشت سید اهالی مطبوعات، حجت الاسلام والمسلمین حاج سید محمود دعایی بهانه و مناسبت مناسبی است که وجوه والای شخصیت او واکاوی و بیان شود تا علاوه بر تکریم این نامور دانشور، رهیافتی الگویی نیز داشته باشد.

١. حاج آقای دعایی، یار دیرین امام راحل بوده است. یک چهره مبارز و انقلابی که همپای بسیاری از بزرگان انقلاب، در قم و نجف، یاری و همراهی امام را افتخار خود می دانسته اند.

٢. شخصیت متواضع و کتوم او مانع از پدیداری سوابق پرمایه اش شده است. از تواضع نمایی های نخوت باری که بسیاری از ما مبتلا و آلوده به آنیم مبرّاست و تقریبا همه ما یقین داریم که با برنامه امروز، حتی موافقت نداشته چه رسد به آنگونه که مرسوم است عملا سامانده اش باشد؛ حتی حدس می زنیم زمانی اطلاع یافته که کار از کار گذشته بوده! این ابرام سبب می شود خدایش نیز مِهر او را بر دلها بیفکند.

٣. سابقه دیرین و دیرپا در مطبوعات، فی نفسه او را به یکی از نمادها و ارکان وثیق مطبوعات بدل کرده است.  

۴. او از معدود کسانی است که بسان موالی اش دعوت به دین و انقلاب را با غیرزبان، سرلوحه خویش ساخته است. روش یا گوهری کمیاب و بلکه نایاب که نیاز این روزهای جامعه ماست. ادب، اعتدال، انصاف، فرزانگی، متانت، فروتنی، جوانمردی، خوشرویی، شوخ طبعی، مهربانی، دستگیری، صبوری ، رازداری ، خطاپوشی و سایر صفاتی که خوبان دارند، او یکجا دارد.

۵. در حالی که دیگرانی با سابقه و سطح کمتر از او، شأن یا مشغله را بهانه می سازند اما او تقریبا در تمامی مراسم مطبوعاتی حضور می یابد و از قضا بر ردیف های مهتران جلوس نمی کند: تُعرف الاشیاء باضدادها.

۶. او بر این سیاق در اکثر مراسم ترحیم همکاران مطبوعاتی نیز حضوری برجسته دارد. به نظرم ضرب المثلی هندی است که می گوید: ممکن است کسی را که با او خندیده ای، فراموش کنی ولی هرگز کسی را که با او گریسته ای فراموش نخواهی کرد.

٧. او داشتن حکم از امام عظیم الشأن و رهبری گرانقدر را دستمایه برتری جویی و پدرخواندگی نساخته است. بلکه حرمت نمایندگی رهبری را پاس می دارد و کمتر موضع سیاسی و بلکه جنجالی اتخاذ می کند تا مبادا تعبیربردار شود.

٨. برای او مقام و مسئولیت، به عکس برخی از هم کسوتان مانع از زی طلبگی نشده است؛ تشریفات گریز است؛ در میان مردم است؛ غم آنان می خورد و به لبخندی مهمانشان می کند و از این جهت به سلک آخوندی پایبند است.

٩. هر رسانه، عجیب رنگ و بوی گردانندگان خود را دارد. اگر اطلاعات، عبوس و عصبانی و عیب جو و پرده در وپرادعا و جنجال پیشه و دروغگو نیست برخاسته از منش مدیرش است. طبع ملایم و آرام دعایی است که جمعی معتدل و آرام را گرد خود فراهم ساخته و از آن جمع، روزنامه ای که روی اعصاب مخاطب راه نمی رود، پدید آمده است.

١٠. مشی سیاسی او بر کسی پوشیده نیست اما آن را دستمایه تعصب جاهلی نساخته و به دسته بندی های حیدری-نعمتی تن نمی دهد. اعتقاد سیاسی را تا حد رگ گردن و تخریب برادران دینی و انقلابی خود فرو نمی کاهد. معمولا افراطیون چنین افرادی را خاکشیرمزاج و صلح کل و بی بو و خاصیت می نامند که بعضا ذم شبیه مدح هم است اما انصافا کدام راه به آموزه های دین و صلاح و فلاح نزدیکتر است و انسجام ملی را تقویت می کند؟

سال‌ها غوطه به خوناب جگر باید خورد
تا ز دل یک نفس معتدل آید بیرون

انتهای پیام