علم و فناوری برای عرضه در بازار نیاز به تسهیل کننده ارتباطی دارد

یک استاد دانشگاه با اشاره به این که در کشور ما پتانسیل بالقوه بسیاری برای تجاری شدن محصولات علمی وجود دارد گفت: پژوهشگاه‌های علمی ما برای این که بتوانند در بازار فعالیت قوی‌تری داشته باشند نیاز به یک تسهیل کننده ارتباطی دارد.

به گزارش سیتنا به نقل از مرکز روابط عمومی و اطلاع رسانی معاونت علم و فناوری ریاست جمهوری، دکتر سیدعلی وزیری یزدی، عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی، راه حل رونق خصوصی سازی علمی را حمایت تعرفه ای از تولید داخل دانست واظهارکرد: در بازار اقتصادی امروز محصولات تولیدی باید با محصولات وارداتی به رقابت بپردازند ودر این میان واردات محصولات آماده، اشتباه است.

وی افزود: بخشی از مواد مصرفی ما از خارج وارد می‌شود و این مسئله موجب بالارفتن هزینه تمام شده کالای تولید داخل نسبت به کالای آماده وارداتی است. در این شرایط کالایی که در ایران نوآوری و بازتولید شده و به فروش نمی رسد.

این دکترای مهندسی شیمی تصریح کرد: از نظر محققان و فعالیت‌های علمی و تولیدی، در داخل کشور ظرفیت‌های بسیاری برای تولید داریم، که حتی بیشتر از نیاز جامعه را در پوشش دهی می‌دهد. این امر مستلزم مساوی نبودن شرایط واردات و تولید داخلی است.

وی افزود: وقتی وارد کننده ای محصولی را وارد می‌کند، به آن ارز مبادله ای تعلق می‌گیرد. ولی وقتی ما تولید می‌کنیم 10 درصد گران تر از محصول وارد شده به نتیجه می‌رسیم. باید برای این اتفاق تعرفه ای در نظر گرفته شود که حداقل کالاهای وارداتی ارزان تر از کالاهای داخلی کشور نباشند.

به عقیده وزیری این امر موجب می‌شود تا هیچ تولید کننده، سرمایه گذار و شرکت خصوصی رغبت به نوآوری و تولید بومی در حوزه های علمی نداشته باشند و در این راه قدمی بر ندارد.

وی همچنین به قوانین تجاری بین کشورها اشاره و بیان کرد: کشور چین برای صادرات محصولات خود جایزه در نظر گرفته است. بدین معنی که اگر قیمت تولیدات داخلی با کالای وارداتی یکسان باشد، وارد کننده نیزسود کرده است.

این عضو هیئت علمی افزود: دولت ما می‌تواند حداقل معادل همان جایزه ای که برای صادرات چین در نظر گرفته شده است را برروی محصولات وارداتی گمرک مشخص کند تا در راه ارج نهادن به کالای ایرانی اقدام شده باشد.

وی یکی دیگر از موانع در تجاری سازی محصولات علمی را مکانیزم اشتباه ارتباط صنعت و علم دانست و گفت: حقوق اخلاقی پروژه‌ها تکلیف مشخصی ندارد. در صورت وجودقانونی در این رابطه، مسئله جدی گرفته نمی‌شودواین موضوع موجب تردید شرکت‌های خصوصی برای سپردن پروژه‌های خود به مراکز تحقیقاتی می شود. چرا که ممکن است پس از مدتی پروژه مد نظر آن‌ها توسط شرکت‌های رقیب اجرایی شود.

این استاد مهندسی پلیمر و شیمی دانشگاه آزاد علوم و تحقیقات، اعتمادسازی را مانع ارتباط بیان کرد و افزود: شرکت‌های خصوصی اقتصادی و صنعتی هنوز این اعتماد را ندارند که پژوهشگاه‌ها و دانشگاه‌ها می‌توانند برروی پروژه‌های مختلف کار کنند و به نتیجه مثبت برسند.

وی تصریح کرد: در حال حاضر ممکن است دانشگاه امکانات اجرایی کردن تحقیقاتی را داشته باشد بطوریکه صنعتنیز نیازمند تحقیقات است. اما به علت این که با هم ارتباط ندارند نخواهند توانست، نیازهای یکدیگر را برطرف کنند. این مکانیزم یک عضو فعال می‌خواهد که تسهیل کننده ارتباط باشدو مسئولیت آن را برعهده بگیرد.

راه حل پیشنهادی وزیری در رابطه با ارگان تسهیل کننده ارتباط را، ارائه چندین پروژه ازسوی پژوهشگاه ها، دانشگاه و موسسات تحقیقانی و اعلام موفقیت طرح ها پس ازاجرایی شدن آن در شرکت های خصوصی : این ارگان تسهیل کننده می‌تواند به عنوان نمونه چندین پروژه را به دست پژوهشگاه‌ها، دانشگاه و مؤسسات تحقیقاتی ارائه کند و پس از اجرایی شدن آن به شرکت‌های خصوصی موفقیت طرح‌ها دانست.

وی عنوان کرد: شرکت‌های خصوصی، بنگاه‌های اقتصادی هستند وهرجایی که به نفعشان باشد قدم می‌گذارند وزمانیکه شرایط در یک حوزه مشخص، فراهم باشد، تمامی سرمایه گذاران خصوصی به سراغ آن می‌روند و ناخوداگاه یک حوزه رونق می‌گیرد.

وزیری با اشاره به این که پتانسیل‌های بالقوه بسیاری در زمینه علمی درکشور ما وجود دارد که نیازمند مراحلی است تا به بالفعل برسد، گفت: در دانشگاه‌ها رواج شده است که به مقالات ISI توجه شود. در حالی که این مقالات یک درجه بالاتر از سطح نیاز علمی کنونی جامعه است.

این عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی توضیح داد: ما برفناوری‌های قدیمی‌تری قرار داریم که نیازبه داوطلب برای به تولید رساندن این فناوری ها داریم. اما وقتی توجه محققان به درجات بالاترعلمی است، این فناوری‌ها غیراستفاده هستند و نیازهای جامعه تأمین نمی‌شود.

این استاد دانشگاه با اشاره به مثالی در رابطه با فناوری های قدیمی، افزود: در حال حاضر استیل در کشور ما تولید نمی‌شود واین در حالیست که استیل فناوری پیچیده ای نیست که نتوان به آن دست پیدا کرد. اما برای آن اقدامی صورت نمی‌گیرد.

انتهای پیام