فعالیت 44 تلویزیون، بیش از 214 روزنامه و نشریه و 141 رادیو در افغانستان
منوچهر دین‌پرست، دبیر گروه اندیشه ماهنامه مدیریت ارتباطات که به تازگی از سفر افغانستان برگشته برای خوانندگان بیستمین شماره‌ی این ماهنامه سوغاتی اختصاصی آورده و آن، پرونده‌ای است در مورد وضعیت رسانه‌ها در افغانستان امروز.
به گزارش سیتنا، در این پرونده علاوه بر تحلیل وضعیت کلی رسانه‌ها در افغانستان، به رسانه‌های جدید در این کشور نگاهی انداخته شده و مطالبی با عنوان از چت‌کردن تا درس خواندن افغان‌ها روی وب، افغان‌ها در رسانه‌ها چه چیز را جست‌وجو می‌کنند؟ گفت‌وگو با علی محمد صادقیار، مدیرمسؤول روزنامه انیس، نگاهی به قوانین مطبوعات در افغانستان توسط فرشته امینی روزنامه‌نگار افغان و گفت‌وگو با لطف‌الله راشد مدیرمسؤول رادیو صبح بخیر افغانستان منتشر شده است.
بخش‌هایی از دیدگاه‌های مدیرمسؤول روزنامه‌ی انیس افغانستان که 84 سال از انتشار آن می‌گذرد را می‌خوانید:
- انیس یک روزنامه دولتی است که بیشتر انعکاس‌دهنده نظرات و سیاست‌های دولت است اما ما مجبور نیستیم تمامی حرف‌ها و سخنان دولت را انعکاس دهیم بلکه سعی داریم از شخصیت‌ها و چهرهای مستقل نیز در نشریه استفاده کنیم تا نشریه قابل توجهی را به مخاطبان عرضه کنیم.
- دیروز من سرمقاله تندی را علیه سیاست‌های اقتصادی دولت نوشتم که نتوانسته تورم و گرانی و مشکل معیشتی مردم را حل کند. ما نظر انتقادی داریم و کسی هم نمی‌تواند مانع ما شود، چرا که ما آزادی کامل مطبوعات را در افغانستان داریم. ما در چارچوب قانون اساسی و قانون مطبوعات سعی می‌کنیم نشریات خود را منتشر سازیم.
- فضای مطبوعات افغانستان در آزادی بیان شاید بتوان گفت در منطقه بی‌نظیر باشد و حتی از نظر شخص من در برخی از موارد از آزادی بیان هم عدول می‌شود ولی در جامعه افغانستان این شیوه یک امر عادی است تا مردم از اصول و اسلوب دموکراسی آگاه شوند. با صراحت می‌گویم که آزادی مطبوعات در افغانستان به شکل بالایی قرار دارد و این در قانون هم تصریح شده است و باز هم تذکر می‌دهم که برخی از رسانه‌های شخصی از آزادی بیان پا را فراتر می‌گذارند.
- باید بگویم ما سانسور در مطبوعات چه قبل از نشر و چه بعد از آن نداریم. حتی مطلبی که مورد پیگیری‌های قانونی قرار می‌گیرد به خاطر این است که شکایتی صورت گرفته است. حال این شکایت می‌تواند شخصی یا از سوی ارگانی باشد. بنابراین ما نظارتی به معنای سانسور نداریم؛ نه قبل از نشر، نه به هنگام نشر و نه بعد از نشر.
- مشکل جامعه‌ی افغانستان عدم آگاهی و بی‌سوادی است. ما در یک جامعه سربسته قرار داشتیم که این جامعه اکنون سرباز کرده و روی به دموکراسی گذاشته است. لذا ما برای عبور از این دوران باید متحمل زمان شویم و با صبر و حوصله این دوران را بگذرانیم. مطبوعات آزاد را برخی لجام گسیختگی می‌دانند اما تعبیر من این است که ما باید آهسته آهسته حرکت کنیم. در تمامی موارد و در مورد مطبوعات نیز باید با احترام به قانون حرکت کرده و به آن چیزی که در قانون تصریح شده، ملزم شویم.
- اکثر خبرنگاران و روزنامه‌نگاران ما جوان هستند و بسیار کوشش می‌کنند حرف دل خود را بگویند و دولت هم با حوصله در برابر آنها گذشت می‌کند و همزمان با آن نیز تبلیغات در وزارت ارتباطات و فرهنگ وجود دارد تا با تشکیل سمینارها و نشست‌ها آشنایی با قانون را گسترش دهند.
- اکنون 44 تلویزیون در افغانستان فعالیت می‌کنند، این در حالی است که در گذشته فقط یک تلویزیون ملی وجود داشت. در گذشته سه، چهار روزنامه بیشتر نبود اما الان بیش از 214 روزنامه و نشریه در افغانستان منتشر می‌شود و رادیو هم به همین شکل گسترش پیدا کرده و 141 رادیو نیز در فرکانس‌های مختلف در حال پخش برنامه هستند. سعی اهالی رسانه این است که مخاطبان زیادی را به رسانه‌ها جذب کنند و به نظر من با گستردگی رسانه‌ها در افغانستان این تلاش‌ها هر روز در حال گسترش و فزونی است.
- بسیاری از علاقه‌مندان روزنامه‌ها مشترکین هستند و این مشکلی که شما اشاره کردید- نبودن دکه‌های مطبوعاتی در سطح شهر- را من هم قبول دارم. بسیاری از این دکه‌های روزنامه‌فروشی از بین رفته‌اند. من خاطرم هست قبل از جنگ و در سال‌های پیش، نشریاتی از کشور شما ایران مانند اطلاعات هفتگی و تهران مصور و کیهان را می‌توانستیم از همین دکه‌ها خریداری کنیم اما اکنون آثاری از آن دکه‌ها وجود ندارد و این به خاطر مشکلات داخلی و جنگ بوده است که امیدوارم این موانع هم به زودی برطرف شوند.
متن کامل این گفت‌وگو و پرونده وضعیت رسانه‌ها در افغانستان را در بیستمین شماره ماهنامه مدیریت ارتباطات قابل دسترسی است.
انتهای پیام
افزودن دیدگاه جدید