به‌روزرسانی نرم‌افزار کاوشگر وویجر ۱ از فاصله ۱۹ میلیارد کیلومتری توسط ناسا
اصلاحات نرم‌افزاری در شرایطی روی وویجر ۱ انجام می‌شود که ناسا پیشتر به‌روز‌رسانی‌های مشابهی را روی کاوشگر دوقلوی آن، یعنی وویجر ۲، انجام داده بود.
به گزارش سیتنا به نقل از یورونیوز، در حالی که حدود ۴۶ سال از پرتاب «وویجر ۱» سازمان فضایی آمریکا به فضا می‌گذرد، این کاوشگر هنوز در اعماق فضای بین‌ستاره‌ای در حال کار است و مهندسان ناسا قصد دارند با یک به‌روزرسانی نرم‌افزاری ایرادهای به وجود آمده در سیستم آن را رفع کنند.
به گفته کارشناسان اصلاح نرم‌افزاری جدید شامل دو بسته مجزا می‌شود؛ یکی عیب داده‌های خرابی را که وویجر ۱ در سال گذشته فرستاده بود برطرف می‌کند و دیگری از تجمع گرد و غبار کثیف در هر دو پیشران کاوشگر جلوگیری می‌کند.
این به‌روزرسانی‌ها همچنین به فضاپیما کمک خواهند کرد تا تماسش را تا حد امکان با زمین حفظ کند.
لیندا اسپیلکر، دانشمند پروژه وویجر۱ در آزمایشگاه پیشرانه جت ناسا، در این باره گفت: «تا این مرحله تیم مهندسی با چالش‌های زیادی مواجه بوده است که برایشان کتاب دستورالعملی در دسترس نیست، اما آنها همچنان به ارائه راه‌حل‌های خلاقانه ادامه می‌دهند.»
در ماه مه سال ۲۰۲۲، مرکز کنترل وویجر ۱ مستقر بر روی زمین اشکالاتی را در سیستم ناوبری آن، که آنتن کاوشگر را در راستای زمین نگه می‌دارد، رخ داد. تیم هدایت وویجر ۱ در آن زمان گفته بود مطابق بررسی آنها سخت‌افزار کاوشگر در وضعیتی عالی به سر می‌برد، اما سیستم نرم‌افزاری داخل آن به دلایلی نامعلوم داده‌های تله‌متری خود را از طریق یک کامپیوتر از رده‌خارج که داده‌ها را مخدوش می‌کند به زمین می‌فرستد.
مهندسان اکنون یک به‌روزرسانی نرم‌افزاری را تهیه کرده‌اند که برای اولین بار در ۲۰ اکتبر به وویجر ۲ تحویل داده شد و حالا قرار است برای وویجر ۱ نیز نصب شود.
تیم ناسا هرچند هنوز متوجه نشده است که چرا سامانه داخلی وویجر ۱ داده‌های تله‌متری را منحرف کرده است، با این حال آنها می‌گویند نصب این به‌روزرسانی نرم‌افزاری این مشکل را برطرف خواهد کرد.
پیشتر در ماه ژوئیه ارسال یک فرمان اشتباه به فضاپیمای بی‌سرنشین وویجر ۲ باعث تغییر موقعیت و در نتیجه قطع تماس آن با زمین شده بود، با این حال در نهایت مهندسان توانستند با ارسال سیگنال‌هایی آنتن آن را به سمت زمین برگردانند.
فضاپیمای وویجر۱ و دوقلوی آن یعنی وویجر۲ تنها فضاپیماهایی هستند که خارج از هلیوسفر، حباب محافظ ذرات و میدان‌های مغناطیسی تولید شده توسط خورشید، فعالیت می‌کنند. این دو که در سال ۱۹۷۷ به فضا پرتاب شدند به ترتیب در سال‌های ۲۰۱۸ و ۲۰۱۲ به فضای بین ستاره‌ای رسیدند.
وویجر۲ توانسته است با گذر از آسمان مشتری، زحل، اورانوس و نپتون تنها فضاپیمایی باشد که از کنار دو سیاره انتهایی منظومه شمسی گذر می‌کند. در آن سو وویجر ۱ در حال حاضر بیش از ۱۹ میلیارد کیلومتر از زمین فاصله پیدا کرده و تبدیل به دورترین فضاپیمای بشر تبدیل شده است.
انرژی این دو فضاپیما در سال ۲۰۲۵ تمام می‌شود، با این حال آنها همچنان به حرکت در فضا ادامه خواهند داد.
انتهای پیام
افزودن دیدگاه جدید