کشف یکی از نادرترین ستاره‌ها در کهکشان راه شیری

به گزارش سیتنا، این ستاره با نام J۱۹۱۲-۴۴۱۰ یک تپ‌اختر کوتوله سفید است که در فاصله ۷۷۳ سال نوری قرار دارد. تپ‌اختر کوتوله سفید یکی از انواع ستاره‌ها است که چنان به ندرت دیده می‌شود که تنها یکی دیگر از این نوع ستاره در کل کهکشان (راه شیری) مشاهده شده است.

کشف این ستاره تایید کننده وجود این نوع از ستارگان است و ابزاری در اختیار دانشمندان برای تفسیر تغییر و تحول ستارگان و همچنین سیگنال‌های عجیب و ناشناخته در کهکشان راه شیری قرار می‌دهد؛ سیگنال‌هایی که با توضیحات متعارف قابل ارزیابی نیستند.

به نظر می‌رسد که این کشف تایید می‌کند میدان مغناطیسی یک ستاره کوتوله سفید توسط یک دینام داخلی مشابه ایجاد میدان مغناطیسی زمین توسط مرکز مایع آن اما به شکلی بسیار نیرومندتر تولید می شود.

«اینگرید پلیسولی» فیزیکدان نجومی از دانشگاه «وارویک» در انگلیس می‌گوید: منشاء میدان مغناطیسی در بسیاری از حوزه‌های ستاره‌شناسی یک سوال مهم و باز است و این به خصوص در مورد ستاره‌های کوتوله سفید صادق است.

وی افزود: میدان‌های مغناطیسی در ستاره‌های کوتوله سفید می‌تواند بیش از یک میلیون بار نیرومندتر از میدان مغناطیسی خورشید باشد و مدل دینام به توضیح چرایی این مساله کمک می‌کند. کشف ستاره J۱۹۱۲-۴۴۱۰ یک گام مهم و حیاتی به جلو در این زمینه به شمار می‌رود.

به طور سنتی، تپ‌اخترها (pulsars) نوعی از ستارگان مرده موسوم به ستاره‌های نوترونی هستند. آنها بقایای ستاره‌های عظیمی هستند که سوخت هیدروژن آنها برای ذوب هسته ستاره به پایان رسیده است. ستاره مواد خارجی خود را بیرون می‌دهد و هسته‌ ستاره که دیگر با فشار بیرونی ناشی از گداخت حمایت نمی‌شود، تحت فشار جاذبه فرومی‌پاشد و به یک جسم فوق متراکم تبدیل می‌شود.

در مورد یک تپ‌اختر، ستاره نوترونی به سرعت و تا حد میلی‌ثانیه چرخش می‌کند در حالی که اشعه تابشی الکترومغناطیسی ناشی از چرخش سریع و میدان مغناطیسی نیرومند، از قطب‌های مغناطیسی فوران یا جهش می‌کند. در حالی که ستاره چرخش می‌کند، این اشعه‌ها از میدان دید ما مانند یک «فانوس دریایی» کیهانی عبور می‌کنند و به نظر می‌رسد که ستاره تپش می‌کند.

در سال ۲۰۱۶ ستاره‌شناسان یک جرم فضایی را کشف کردند که به گفته آنها اولین تپ‌اختر کوتوله سفید بود و AR Scorpii نام‌گذاری شد.

دانشمندان هنوز نمی‌دانند که در درون ستاره‌های کوتوله سفید چه می‌گذرد. آنچه می‌دانند این است که این ستاره‌ها به طور خارق‌العاده‌ای متراکم هستند بطوری که برای مثال می‌توان گفت جرم خورشید را در حجمی برابر با زمین جا داده‌اند اما شکل و رفتار آنها تنها فرضی هستند.

انتهای پیام