چرا دستخط افراد متفاوت است؟
یک هنرمند خوشنویس درباره علت استقبال کم جوانان از این رشته چنین عقیده دارد: «این مسئله دلایل متعددی دارد؛ برای مثال فرهنگ سازی نکردن توسط صدا و سیما برای جوانان و دنبال فرهنگ غرب رفتن یکی از دلایل آن است. همچنین وزارت ارشاد نیز برای حمایت از بزرگان و اساتید رشته خوشنویسی برنامه مشخصی ندارد.»
به گزارش ایسنا، سید علی رییسی، هنرمند خوشنویسی است که تجربه برگزاری نمایشگاه انفرادی و انتشار کتاب‌هایی در زمینه خوشنویسی را در کارنامه خود دارد.
او که بنیان‌گذار سبک دستخط درمانی نیز هست، در توضیح آن به خبرنگار گفت: «دستخط درمانی به دو مورد می‌پردازد. این شیوه اولا بهبود و زیبانویسی خط طبیعی انسان از طریق آموزش را دنبال می‌کند و دوما ایجاد حالتی درمانی برای روح هنرجو.»
او در توضیح بیشتر این سبک اظهار کرد: «نوع خط هر شخص ناشی از ساختار عصبی و ویژگی‌های روانی، سن، فرهنگ و شغل فرد است. همین موضوع سبب می‌شود که دستخط افراد با هم متفاوت باشد و هر کسی دستخط منحصر به فرد خودش را داشته باشد. بنابراین می‌توان خط را زبان دست دانست.»
رییسی اضافه کرد: «در حقیقت هیچ دو دستخطی مانند اثر انگشت دقیقا یکسان نیستند و هر کس دستخط یگانه و منحصر به فرد خود را دارد. در این سبک درواقع بخشی از علم روانشناسی مورد استفاده قرار می‌گیرد که با شیوه خوشنویسی و تدریس هارمونی دارد؛ گرافوسکپی که به مطالعه صفات و مشخصات عمومی نوشته و کیفیت آن می‌پردازد و گرافومتری که به تحلیل اندازه‌های نسبی حروف می‌پردازد.»
این هنرمند خوشنویس درباره نتیجه این سبک گفت: «از طریق به کارگیری این سبک، خط نوشتاری انسان یک ساختار درست هنری می‌گیرد و به قوت خود باقی می‌ماند. همچنین این سبک یک حالت درمانی برای افراد دارد که بحث آن مفصل است. یکی دیگر از نتایج به کارگیری این سبک صرفه‌جویی در زمان و هزینه است که در نهایت به نفع هنرجو است.»
رییسی همچنین در پاسخ به این سوال که چرا هنر خوشنویسی در میان جوانان کم اقبال است، چنین اظهار کرد: «سوال شما جوانب مختلفی دارد. متخصص نبودن و مشاوره درست نگرفتن از متخصصان توسط برنامه‌ریزها و تدوین‌گرهای دروس درسی آموزش و پرورش در دوران راهنمایی برای کتاب هنر دانش آموزان فقط یکی از دلایلی است که باعث شده تا این هنر در میان هنرجویان جوان کم اقبال باشد.»
او اضافه کرد: «فرهنگ سازی نکردن از سوی صدا وسیما برای جوانان و دنبال فرهنگ غرب رفتن، برنامه نداشتن وزارت ارشاد در حمایت بزرگان و اساتید رشته خوشنویسی و فرهنگ نامطلوب خانواده ها در ارزش قائل شدن به این هنر از جمله دیگر دلایلی هستند که کم اقبال بودن این هنر را رقم زده‌اند و در نتیجه جوان هنرمند آینده‌ای در این رشته نمی‌بیند و استقبال نمی‌کند. باور کنید برخی اوقات خود من هم پیش خودم می‌گویم ای کاش خطاط نمی‌شدم!»
رییسی در آخر آینده هنر خوشنویسی را چنین پیش بینی کرد: «آینده این هنر به این بستگی دارد که در تمام مواردی که عنوان شد، تغییر اساسی ایجاد شود و خوشنویسی از باندبازی و سیاست خارج شود.»
انتهای پیام
افزودن دیدگاه جدید