چالش های جذب سرمایه خارجی در اکوسیستم استارت آپی ایران

به گزارش سیتنا، وضعیت عمومی اکوسیستم استارت آپی ایران، چالش های جذب سرمایه، مدت زمان دریافت سرمایه، جذب سرمایه از بازار سهام و عرضه اولیه سهام استارت آپ ها از جمله موضوعات مورد بررسی در این نشست بود.
بابک تدین درباره وضعیت عمومی اکوسیستم استارتاپی ایران گفت: «حال اکوسیستم استارت آپی خوب نیست و دلیل آن هم رخدادهای پس از سال 97 است. تحریم ها به اقتصاد ایران بازگشت و با چند بحران جدی رو به رو شدیم که ارزش پول ملی را کاهش داد. کاهش ارزش پول ملی اثر زیادی بر فعالیت استارت آپ ها داشت. هم چنین به دلیل ناامیدی نیروی متخصص پس از سال 97، بسیاری از کسب وکارها تعطیل کردند، بعضی سراغ زمینه های کاری دیگر رفته و بعضی دیگر مهاجرت کردند. اندازه اکوسیستم استارتاپی ایران در سه سال گذشته کوچک شده است».
هم چنین رادمان ربیعی در این باره گفت: «اکوسیستم ایران جزیی از اقتصاد است و اگر حال اقتصاد ایران خوب نیست، حال اکوسیستم استارت آپی هم خوب نیست. تفاوت اکوسیستم استارت آپی با دیگر حوزه های اقتصاد این است که تلاش می کند با راه حل های نوآورانه و با استفاده از فناوری راه خود را باز کند. توجه به راهکارهای جدید زمینه توجه سرمایه گذاران به اکوسیستم را فراهم کرد با این حال چالش های جدی در مسیر جذب سرمایه در ایران داریم».
در ادامه حسین نبوی، در پاسخ به این پرسش که چرا یک خارجی باید با همه  چالش ها در ایران سرمایه گذاری کند گفت:« چالش هایی که امروز در ایران می بینیم و به راه حل استارت آپ ها برای غلبه بر آن نیاز داریم، از چالش های کشوری مثل آلمان بیشتر است. حوزه هایی که در ایران هم چنان به خلاقیت و نوآوری بیشتری نیاز دارند، بیشتر از کشورهای اروپای غربی است. بنابراین به نظر من، سرمایه گذاری در ایران فرصتی برای سرمایه گذاران است».
بابک تدین درباره دلایل عدم تمایل به سرمایه گذاری در ایران گفت:« به طور مشخص شرکت های سرمایه گذاری از عدم قطعیت و ثبات می ترسند. ان دو موضوع سرمایه گذاران را  نگران می کند. هم چنین زیرساخت های قانونی در ایران چالش برانگیز است. سرمایه گذاران خارجی پیش از ورود به اکوسیستم استارتآپی ایران، در گام اول تجربه سرمایه گذاران قبلی را بررسی می کنند. ما تجربه های جالبی برای کسانی که پیشتر وارد بازار ایران شدند، درست نکردیم و این برای نفر بعدی که قصد سرمایه گذاری در ایران را دارد نگران کننده است».
حسین نبوی در ادامه نگرانی های سرمایه گذاران به ابهام و عدم شفافیت اشاره کرد و گفت:«یکی از پرسش های اصلی سرمایه گذاران این است که اگر من به مشکلی بر بخورم، باید به طور مشخص به چه نهادی برای پیگیری کار مراجعه کنم؟»
در این نشست هم چنین مسئله پیوستن شرکت های استارت آپی ایرانی به بازار سرمایه بررسی شد. به گفته رادمان ربیعی، حضور شرکت ها در بورس می تواند به شفافیت بیشتر این کسب وکارها و تمایل بیشتری سرمایه گذاران بینجامد.
بابک تدین هم در این باره گفت: «بورس بستر مناسبی برای جلب اعتماد بیشتر برای سرمایه گذاران است. در بورس ترازمالی شرکت ها و قیمت گذاری شفاف به کمک سرمایه گذاران می آیداما آنچه باعث شده شرکت های استارت آپی را کمتر در بورس ببینیم، مسئله تداوم فعالیت است. احتمال اینکه شرکتی مثل فولاد مبارکه در پنج سال آینده فعالیت نکند، تقریبا صفر است ام اآیا یک استارت آپ ایرانی که کپی یک استارت آپی خارجی است هم می تواند بورسی شود و مردم در آن سرمایه گذاری کنند؟»
رادمان ربیعی در ادامه بحث عرضه سهام استارت اپ ها در بورس گفت: «در اکوسیستم استارت آپی کشورهای دیگر، یک اکوسیستم پشتیبان رشد کرده که شامل شرکت های حقوقی است. تخصص این شرکت ها انعقاد قراردادهای سرمایه گذاری در استارت آپ ها و راستی آزمایی آن هاست. این شرکت ها به سریع ترین و حرفه ای ترین شیوه از استارت آپ ها پشتیبانی می کنند. در ایران هم دانش جمعی در این باره در مسیر توسعه است و امروز نسبت به سال های گذشته در زمینه سرمایه گذاری خطرپذیر سریع تر پیش می رویم. با این حال به ایجاد زیرساخت های بیشتر برای انعقاد قراردادها و حمایت حقوقی از شرکت ها در جریان پیوستن به بورس نیاز داریم».
هم چنین رادمان ربیعی درباره وضعیت منابع انسانی در اکوسیستم استارت آپی گفت:«منابع انسانی در این اکوسیستم به جایی می رود که فرصت های بهتری برای کار کردن دارد».
حسین نبوی ادامه داد:«من فکر می کنم نیروی متخصص زیاد داریم اما در سطح بین المللی مهارت کافی را ندارند».
به گفته این فعالان اکوسیستم استارت آپی فرایند جذب سرمایه در ایران برای استارت اپ ها یک تا چهارماه طول می کشد که این مدت زمان، بسته به نوع سرمایه گذار متفاوت است.  
انتهای پیام