جهش تولید و مشکلات اصلی عرضه کنندگان حوزه ICT

به گزارش سیتنا، مهندس فرامرز رستگار، دبیر و عضو هیات مدیره‌ سندیکای صنعت مخابرات ایران در یادداشت ماه شماره 57 ماهنامه نسل چهارم نوشت:

«تولیدکنندگان محصولات و ارائه دهندگان خدمات فنی و مهندسی در بخش مخابرات، بیش از آنکه از جانب دستگاه های دولتی و نهادهای عمومی مانند دارایی، تأمین اجتماعی، گمرک، بانک ها و شهرداری ها به لحاظ قوانین و ضوابط نامناسب مورد تهدید باشند و بتوانند نقش خود را در راستای جهش تولید، بومی سازی فناوری، نهضت ساخت داخل و افزایش عمق ساخت ایفا نمایند، از طرف مشتریان انحصاری خود صدمه می بینند.

کالا و خدماتی که در بخش ICT تولید و عرضه می شود، به‌میزان زیادی مشتری خاص دارد، چون کسب و کارها از نوع B2B و یا B2G است و به دستگاه هایی مانند واحدهای تابعه وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات، اپراتورهای ارتباطی و همچنین وزارتخانه هایی که نیازی به شبکه های ارتباطی مستقل دارند مانند نفت، گاز، پتروشیمی، نیرو و راه و ترابری ارائه خدمت می‌کنند.

از این میان سازمان ها و شرکت های تخصصی در حوزه ICT بزرگترین سهم در این بازار تقاضا را در اختیار دارند؛ هرچند این مشتریان متنوع به نظر می‌رسند، ولی به دلیل ارتباطات برون سازمانی در حقیقت یک انحصار مصرف برای محصولات ویژه این گروه از مشتریان وجود دارد.

با تمرکز روی این بخش از مشتریان اصلی، نقش و مسئولیت طرفین به این صورت دسته بندی می‌شود:

الف- نقش عرضه کنندگان:

1- آگاهی کلی از نیاز مشتری،
2- تبدیل نیاز به تقاضا،
3- پشتیبانی مشتری،
4- ارتقای محصول،
5- بروز نگهداری فناوری.

ب- نقش مشتری:

1- آگاهی از عرضه و عرضه کنندگان،
2- اطلاع رسانی در مورد برنامه ها و تقاضاهای آتی،
3- مشارکت برای متناسب تر شدن عرضه با تقاضا،
4- ارزیابی دقیق عرضه کنندگان و اعتماد مشروط به انتخاب شوندگان مقبول،
5- استفاده به موقع از ظرفیت ها و تأمین مالی مناسب در قراردادها.

سندیکای صنعت مخابرات ایران و شرکت های عضو آن همواره تلاش نموده اند تا مأموریت های مربوط به عرضه کنندگان را به‌خوبی انجام دهند و به همین دلیل شاهد افزایش توانمندی‌های داخلی علی‌رغم پیشرفت سریع فناوری در این حوزه هستیم.

آگاهی از نیازها با نگاه جهانی و بررسی های میدانی داخل کشور، ارائه محصولات مشتری پسند به منظور تبدیل نیاز به تقاضا، قرار گرفتن در کنار مشتری با حداقل انتظار و هزینه ها برای پشتیبانی و ارتقای محصول و نگاه به آینده برای بروز رسانی فناوری و در نهایت تدوین و اطلاع رسانی شفاف و عمومی توانمندی‌های تولیدی و خدمات فنی مهندسی حوزه ICT از آن جمله است.

در کفه دیگر و با نگاهی به رویکرد اکثر مشتریان یا همان مشتری انحصاری چنین ارزیابی می شود که؛

1- اطلاع درستی از عرضه و عرضه کنندگان داخلی صنعت ICT ندارند؛ هرچند که این اطلاعات به صورت شفاف و بروز شده وجود دارد (احتمالاً ناباوری و یا نداشتن علاقه به استفاده از آن وجود دارد).
2- در مورد برنامه ها و نیازمندی های تجهیزاتی و خدماتی خود، به صورت شفاف، دقیق و به موقع اقدام نمی کنند و یک‌باره در مناقصات با در نظر گرفتن مهلت کوتاه، به بخش داخل شوک وارد می نمایند.
3- مشارکت با عرضه کننده برای تناسب بیشتر عرضه با تقاضا، چندان جدی نیست و به چند مثال نسبتاً موفق در گذشته بسنده می شود.
4- عرضه کنندگان به درستی ارزیابی نمی شوند و یا بعد از قرارداد بخوبی نـظارت نمی شوند و عدم موفقیت ها به حساب ضعف تولید داخل گذاشته می شود و ابزاری است برای تخریب توانمندی های داخلی.
5- اختیارات قراردادی به ویژه پرداخت ها، جرایم و فسخ عمدتاً یکطرفه و به نفع کارفرماست.

به استناد این مشکلات، در اکثر قوانین و ضوابطی که اخیراً برای حمایت از تولید تهیه و تصویب می شود، تلاش شده که از مزاحمت های سرراه تولید قدری کاسته شود که تا حدودی مؤثر بوده، ولی کافی نیست و نیاز به عزم ملی و نظارت مکفی دارد.

سندیکا در این راستا گزارشاتی را برحسب مورد به مقامات مسئول ارائه نموده و تلاش خواهد کرد که این معضل داخلی که خطرناک تر از تحریم اقتصادی است برای دستیابی به جهش واقعی تولید در بخش ICT بر طرف شود».

انتهای پیام